Επειδή ζούμε στην εποχή της φουλ τεχνολογίας, επειδή οι καιροί «μην φέρνετε εφημερίδες στο ξενοδοχείο» έχουν περάσει κι επειδή ο καθένας μπορεί ακόμη και από το τηλέφωνό του, να διαβάζει τα πάντα, αποφάσισα κι εγώ, μετά τα ματς της ομάδας μας, να στέλνω το δικό μου μήνυμα στους διεθνείς μας. Βάσει όσων είδαν τα ματάκια και καταλαβαίνοντας απεριόριστα τι περνάνε.

Το παιχνίδι με την Πολωνία έχει μόλις τελειώσει και ξεκινάω:

Πρώτα απ' όλα, να σας ξεκαθαρίσω ότι σας ζηλεύω πολύ! Θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν στη θέση ακόμη και του 23ου. Ακόμη και στη θέση αυτού που δεν θα παίξει, αλλά είναι εκεί, ρουφάει μυρωδιά Euro και ζει ένα παιδικό του όνειρο. Κι εγώ όνειρο το 'χα όπως πολλοί άλλοι. Εσείς το ζείτε, συνεπώς, απολαύστε το. Μην αφήσετε τίποτε να σας το χαλάσει...

Δε με νοιάζει που ήρθατε ισόπαλοι με την Πολωνία. Δεν με πειράζει που στο ξεκίνημα αγχωθήκατε, που πιεστήκατε, που είχαν πρόβλημα οι γραμμές. Δεν με ενοχλεί η ατυχία σας, ούτε φυσικά ότι έχασε το πέναλτι ο Καραγκούνης. Είστε επαγγελματίες σε μια δουλειά, που δεν είναι ...γραφείου. Σε ένα επάγγελμα που υπάρχει μια φουσκωμένη μπάλα, η οποία κάνει και κόλπα. Και υπάρχει και διαιτητής και υπάρχει και αντίπαλος. Ειλικρινά χάρηκα είδα την εθνική της χώρας μου μέσα σε ένα παιχνίδι, να περνάει τόσες δυσκολίες και να μην χάνει.

Ξεκινήσατε και δεν πατάγατε καλά. Φαινόταν στην κίνηση, ήταν φανερό και στο βλέμμα. Οι Πολωνοί «φόρτωσαν» την δεξιά τους πλευρά, ο Χολέμπας μόνος δεν έφτανε. Η τρύπα εκεί ήταν μεγάλη. Τα χαφ δεν κάλυπταν. Πολλοί είπαν ότι ο Σάντος άφησε μόνο τον Μανιάτη να τρέχει για να παίζουν ο Κατσουράνης και ο Καραγκούνης. Με αυτούς πήγε η ομάδα στην διοργάνωση, με αυτούς έπρεπε και να παραταχθεί. Η ατυχία δεν ήταν μόνο το γκολ που δεχθήκαμε. Ήταν και ο τραυματισμός του Αβραάμ. Και το ακόμη χειρότερο; Σε πρεμιέρα ευρωπαϊκού, πάθαμε αυτό που μια ομάδα μπορεί να δει να της συμβαίνει μια φορά την πενταετία. Χάσαμε και τα δυο στόπερ. Γιατί ήρθε και η αποβολή του Παπασταθόπουλου. Εσείς πατάγατε χορτάρι, θαρρώ όμως, ότι αυτό το γεγονός περισσότερο έβλαψε παρά βοήθησε τους αντιπάλους μας. Αποτρελάθηκαν, χαλάρωσαν και πίστεψαν ότι στο ημίχρονο είχε τελειώσει ο αγώνας.

Και οι τρεις αλλαγές που έκανε ο Σάντος βγήκαν! Η μια περισσότερο από την άλλη. Δεν θέλω να σας «ανεβάσω», ούτε να σας κάνω να πιστέψετε ότι είστε φαβορί να πάρετε την κούπα. Αν είναι δυνατόν... Δεν ξέρω καν, αν θα περάσετε ή αν θα πάρετε και άλλους βαθμούς. Μακάρι, μα μπάλα είναι, οπότε δεν θέλω να προτρέχω. Οφείλω όμως να γράψω, πως όση κατοχή είδα σε αυτό το 90λεπτο από εσάς, δεν είχα δει σε όλη τη διοργάνωση του 2004 από την τότε εθνική. Όμως το παιχνίδι, δεν κερδίζεται έτσι. Θέλει και τύχη, θέλει και την σωστή απόφαση. Πιστεύω ότι ο Καραγκούνης δεν ήταν έτοιμος να πάρει την ευθύνη στο πέναλτι, έτσι έδειξε τουλάχιστον. Όμως αυτές τις ώρες, μπροστά πάει ο αρχηγός, οπότε δεν του κρατάω κακία. Σε κανέναν δεν κρατάω κακία, που είχε το δύσκολο, αγχωτικό και πιεστικό ημίωρο. Ο Σαλπιγγίδης έδωσε «φτερά», ο Κυριάκος Παπαδόπουλος δύναμη και ο Φορτούνης ποιότητα.

Είχατε όλες τις συνθήκες σε βάρος σας. Συγχαρητήρια, που δεν μπήκατε στο ...τρυπάκι να ασχολείστε μόνο και συνέχεια με τον διαιτητή. Απ' ότι διαπίστωσα, αντέχετε ακόμη και την πίεση, πως εκπροσωπείται μια χώρα «σημαδεμένη» από τόσα προβλήματα. Η ισοπαλία για εμένα ήταν καλό αποτέλεσμα και δεν θα πρέπει να σας στενοχωρεί ότι χάθηκε το τρίποντο. Αν είχαμε δεχθεί δεύτερο γκολ, μπορεί τώρα να 'μασταν σε χειρότερη κατάσταση. Η ψυχή που καταθέσατε για εμένα προσωπικά ήταν αρκετή.

Οι ομάδες είναι παρέες, εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσετε να περνάτε όμορφα να κάνετε όλα αυτά που θέλει ο πολύ καλός προπονητής σας και εύχομαι να τα πάμε ακόμη καλύτερα στο επόμενο παιχνίδι. Θα τα ξαναπούμε...