Η μοναδική ευκαιρία που έχασε ο Ζαϊρί στο 16, θα μπορούσε να είχε καθαρίσει το ματσάκι στην Τούμπα για τον Ολυμπιακό. Ο Μαροκινός, όμως, σούταρε με το ...καλάμι και ο ΠΑΟΚ αναθάρρησε.

Όπως, επίσης, έμεινε όρθιος στη φάση του 45, όταν ο Κοντρέρας έσωσε το σουτ του Τζεμπούρ. Καπάκι ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε, από το διπλό λάθος Ρόμενταλ και Πάρντο και μετά είδαμε άλλο ματς!

Εντάξει το πέναλτι που δόθηκε σε βάρος του Ολυμπιακού ήταν κάτι περισσότερο από αυστηρό, αλλά μεταξύ μας, έτσι όπως έπαιξαν οι "ερυθρόλευκοι" στην επανάληψη δεν δικαιούνταν τίποτε περισσότερο.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Αν σπαταλάς τις ευκαιρίες, ειδικά μέσα σε μια δύσκολη έδρα όπως η Τούμπα, στο τέλος φεύγεις με μηδέν εις το πηλίκον.

Ο Ολυμπιακός που ξεκίνησε όπως έπρεπε, με τη γνωστή του φούρια και την πίεση ψηλά, για να εκμεταλλευτεί τα άκρα του (κυρίως τον Ρόμενταλ) και να "χτυπήσει" την αργή άμυνα του ΠΑΟΚ, μεταμορφώθηκε στην ομάδα που στην επανάληψη, πήγαινε δεύτερη στη μπάλα, είχε πρόβλημα στις πτέρυγες και κυρίως δεν είχε τον άξονα που χρειαζόταν.

Ο Βαλβέρδε ξεκινώντας Ντουντού-Μοντέστο σαν αμυντικά χαφ, έριξε τον Ιμπαγάσα πίσω από τον Τζεμπούρ, αφήνοντας εκτός τον Φουστέρ. Όσο κυλούσε το ματς, με τον Ντουντού να μη μπορεί να τρέξει, ο ΠΑΟΚ κέρδιζε "μέτρα" κυκλοφορούσε καλύτερα τη μπάλα και αναδείκνυε την σχετική αδυναμία του Ολυμπιακού.

Εντάξει, λόγω της βαθμολογικής ισχύος των Πειραιωτών ο Βαλβέρδε μπορεί να κάνει πειράματα, αλλά όπως αποδείχθηκε η παρουσία του Φουστέρ είναι πολύ σημαντική, γιατί ο Ισπανός, όλη τη χρονιά, κατάφερνε να καλύπτει αυτός τα κενά των αμυντικών μέσων της ομάδας.

Επαναλαμβάνω, θα μιλάγαμε τελείως διαφορετικά αν στο 16 ο Ζαϊρί δεν αστοχούσε προ κενής εστίας. Όμως με τα "αν" δεν μπορείς να κάνεις κριτική, διότι χάνεται το νόημα. Κι ο Ολυμπιακός είναι προφανές ότι σαν πρώτο μέλημά του στη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού θα πρέπει να έχει τη θωράκιση της μεσαίας γραμμής.

Χωρίς τρεξίματα, χωρίς κάλυψη των χώρων, ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου εύκολα και ο Βαλβέρδε το ξέρει από τώρα.