Η "αράχνη", ο killer κι ο Καρα…μίτροβιτς

Δεν κατέβηκε για να παίξει με κόντρες. Ο Ολυμπιακός ήμασταν σίγουροι, ότι θα πίεζε την Άντερλεχτ και θα προσπαθούσε να βρει τρόπους για να την βλάψει.

Το ποδόσφαιρο, είναι περίεργο άθλημα. Εκεί που λες «το φάγαμε» βρίσκεσαι αγκαλιά με τον διπλανό σου και πανηγυρίζεις. Άλλες φορές, εκεί που έχεις σηκωθεί χαμογελαστός, χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Τέτοια… σκαμπανεβάσματα ψυχολογίας και τερτίπια αντιδράσεων, τα είχε αυτός ο αγώνας. Αυτό το εμφατικό 0- 3 των Πειραιωτών.

Όλα όμως τα… σκωτσέζικα ντους, παρότι Βέλγοι και όχι Σκωτσέζοι τα έκανε η Άντερλεχτ! Ο Ολυμπιακός πήρε τον αγώνα και ατενίζει πλέον το μέλλον με άλλη αισιοδοξία.

Αντερλεχτ-Ολυμπιακός 0-3

«Και που να ζωηρέψει» έγραψα μετά το ματς της Νέας Σμύρνης, αλλά ο Σαβιόλα ήθελε να με δικαιώσει. Τον ευχαριστώ, ως προς την διάθεση που έδειξε και τη ζωηράδα. Δικό του το γκολ, δικό του το προβάδισμα που πήραν οι νταμπλούχοι της χώρας μας από τον Μήτρογλου! Γιατί η Άντερλεχτ μπήκε με ενθουσιασμό, είχε διάθεση να περιμένει για να βγάλει ταχύτητα και αντεπιθέσεις, σε μια οργανωμένη επίθεση όμως, που ο Σαβιόλα «πήρε μέτρα» των αντιπάλων, κέντησε και πρόσφερε έτοιμο το τέρμα στον μέτρ του είδους. Ο Μήτρογλου τέτοια τελειώματα, τα έχει για… ψωμοτύρι. Ο Μίτσελ δικαιώθηκε. Ρίσκαρε στο 45λεπτο , αλλά του βγήκαν όλα. Και είχε και τύχη φυσικά, αφού ο Μίτροβιτς, αποδείχθηκε… Καραμίτροβιτς στην εκτέλεση του πέναλτι. Και δεν έχει να κάνει με την αξία του ποδοσφαιριστή. Ίσα- ίσα καλό παικτάκι είναι. Αλλά βρε άνθρωπε, αφού τρέμεις σαν ψάρι, φαίνεται καθαρά την ώρα που παίρνεις φόρα ότι αισθάνεσαι σαν ψάρι έξω από το νερό, άσε κανά άλλο. Έχουν που έχουν θέμα οι Βέλγοι από το σημείο του πέναλτι, ο Ρομπέρτο, τους μεγάλωσε τα κόμπλεξ!

Το ματς «άνοιξε» από νωρίς. Ο Ισπανός προπονητής, επέλεξε μια επιθετική 11αδα, Ήθελε να δείξει ότι ο Ολυμπιακός πάει πάντού για να παίξει μπάλα. Έβαλε δεξιά τον Μανιάτη, «κάρφωσε» στην κουλούρα τον Ν’ Ντινγκά και άφησε δίπλα του πιο ελεύθερο τον Σάμαρη.

Τα υπόλοιπα ήταν αναμενόμενα. Ο Χολέμπας πικράθηκε που έχασε την θέση του από τον Μπόνγκ, αλλά το θέμα ήταν να πάει καλά η ομάδα και όχι ποιος θα παίξει. Η Άντερλεχτ όταν δέχθηκε το γκολ, άρχισε να γίνεται απειλητικότερη. Πήρε το πέναλτι χάρη στην εξυπνάδα του Αμερικανού της άσου, του Κλιέσταν , ο οποίος έπιασε… αμερικανάκι τον Σάμαρη.

Η κριτική των παικτών του Ολυμπιακού

Ο Ανδρέας τρεις φορές έκανε το ίδιο πράγμα «σβερκόνοντας» τον αντίπαλο. Ε, η τρίτη ήταν η φαρμακερή. Ο Ρομπέρτο όμως είπε «όχι». Ο Ματίας Σουάρες ήταν ο ποδοσφαιριστής που έκανε τα πάντα για να… ανακατώσει την κόκκινη άμυνα. Είχε καλές στιγμές, αλλά ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια κερδισμένος!

Η τύχη ανέκαθεν πίστευα ότι βοηθούσε τον άξιο. Και αυτό έγινε και στο δεύτερο ημίχρονο. Η Άντερλεχτ βρήκε πολλούς χώρους. Και δεξιά όπως έβγαζε τις επιθέσεις της με τον Μπρούνο, αλλά και με τον Ν’ Σακαλά ή τον Σουάρες. Από ένα σημείο και έπειτα έμοιαζε το ματς Άντερλεχτ- Ρομπέρτο και οι «ερυθρόλευκοι» ψάχνονταν.

Ρομπέρτο όπως ...Φασούλας

Ο ισπανός έστελνε μήνυμα στην πατρίδα του, ότι η φανέλα της εθνικής τον περιμένει κάποια στιγμή. Και σίγουρα θεωρώ, ότι του χρόνου θα είναι στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Κάποτε λέγαμε «αράχνη» τον Φασούλα στο μπάσκετ, επειδή έριχνε τάπες. Ο Ρομπεέρτο είναι… αράχνη. Αυτός πλέκει ιστό, απλώνει τις χερούκλες και όλα τελειώνουν. Και σοβαρός. Παρά το ύψος του, όταν η μπάλα ψηλά έχει φάλτσο, δεν ρισκάρει ποτέ. Ρίχνει δυο μπουνιές στο τόπι και… φιλάκια. Δεν ρισκάρει, πολύ σοβαρός για την ηλικία του.

Την ώρα λοιπόν που η Άντερλεχτ «έπνιγε» τον Ολυμπιακό, σε εκείνο ακριβώς το σημείο ο Μπόνγκ, έβγαλε τα… σπασμένα, για όσα τράβαγε στην άμυνα. Με μια… καμινάδα, έφερε τον Μήτρογλου να «σπάει» το οφσάιντ. Και ο… δολοφόνος χτύπησε ξανά. Ο διεθνής σέντερ φορ είναι ο μόνιμος killer που ξαναγυρίζει στον τόπο του εγκλήματος.

Μα αν αυτός ο άνθρωπος πίεζε περισσότερο και κινείτο διαφορετικά χωρίς τη μπάλα, θα ‘χε κάνει την μεταγραφή της ζωής του καιρό τώρα. Αριστερό σκροπάκι και 0- 2. Ο Μίτσελ έχοντας δει τις άσχημες καταστάσεις, έβαλε τον Φουστέρ, άλλαξε πλευρές για να ενισχύσει τον Μπόνγκ, είχε ήσυχο το κεφάλι του με τον πολύ καλό Μανιάτη και στην συνέχεια εμφάνισε στο ματς και τον Τσόρι για να κρατήσει μπάλα.

Οι Βέλγοι ήταν φυσικό κι επόμενο να «ρίξουν στροφές». Κι όσες φορές αποφάσιζαν να πάνε απ’ τον άξονα, έπεφταν πάνω στον τοίχο που είχαν φτιάξει οι Μανωλάς- Σιόβας. Και τα χειρότερα για τους γηπεδούχους;

Τρέλα με Μήτρογλου

Η γκολάρα του Μήτρογλου! Ήταν η αποθέωση της εκτέλεσης. Έφερε τη μπάλα μπροστά του και την έστειλε εκεί που την στέλνει στα όμορφα όνειρά του, κάθε μικρό παιδί, που θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής.

Ο Κώστας αυτά τα όνειρά του, τα κάνει πραγματικότητα πλέον. Τρίτο χατ- τρικ και πρέπει να συνεχίσει έτσι. Ο Ολυμπιακός με καλή λειτουργία, αλλά και «κομμένος» στα δυο από το 35’ ως το 60’ Δεν το πλήρωσε, αυτό θα πρέπει να δουλευτεί. Η Μπενφίκα δεν είναι Άντερλεχτ, να τα λέμε όλα. Πολύ μεγάλο αποτέλεσμα, η ουσία δίνει …αέρα στην ομάδα του λιμανιού για το εγγύς μέλλον. Αρκεί αυτός ο αέρας να μείνει στην βαθμολογία και να μην περάσει στα μυαλά των ποδοσφαιριστών.

Ο Μανιάτης, ο Μανωλάς, ο Σιόβας, ο Σάμαρης, ο Ν’ Ντινγκά έτρεξαν σωστά και προσπάθησαν να βγάλουν σε πέρας την αποστολή τους. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν μπροστά από αυτούς (και οι αλλαγές) έκαναν σωστή δουλειά, από την στιγμή που ο Μήτρογλου κατάφερνε να «καθαρίζει» με τις γκολάρες του.

ΥΓ. Κάποτε ο Γαλάκος τα έβαζε, ο Παλοτάι τα ακύρωνε, γιατί δεν έβλεπε τι… ώρα είναι(για μυημένους αυτό). Ο Μήτρογλου τα έβαζε και δεν ακυρώνονταν!