Η Αθήνα δεν έβγαλε πρωταθλητή, Παναθηναϊκός- ΑΕΚ κρίνονται από Πειραιά και Θεσσαλονίκη
Αν έπρεπε ένας με το ζόρι να πάρει το ματς αυτή ήταν η Ένωση, όμως οι «πράσινοι» δεν έχουν μάθει να τρώνε γκολ και είχαν και τα δοκάρια με το μέρος τους. Οι δύσκολες αποφάσεις της μιας πλευράς και τα βάσανα της άλλης. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος.
Λέτε τελικά η απόκρουση του Μπρινιόλι πριν κάτι μήνες στο πέναλτι του Λιβάι Γκαρσία (ήταν τρομερός σήμερα) να ορίσει την μοίρα του πρωταθλήματος; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Το σίγουρο είναι ότι στην Λεωφόρο οι ομάδες της Αθήνας έμειναν στα... κουλούρια. Δεν μου αρέσουν οι... ντρίμπλες και τα μισόλογα. Αν έπρεπε ντε και καλά, να κερδίσει μια ομάδα, αυτή ήταν η ΑΕΚ. Έδειξε να το θέλει περισσότερο.
Το κυνηγησε με προβλήματα πριν αρχίσει το ματς και δεν κατάφερε να το πάρει. Και δεν το πήρα, όχι μόνο γιατί ήταν άστοχοι οι ποδοσφαιριστές της, αλλά και γιατί η απέναντι άμυνα, έχει ξεχάσει πως είναι να τρως γκολ. Προσπάθησαν οι παίκτες και των δυο ομάδων. Είχαν ένταση και άγχος. Έβγαλαν τον αγώνα με αξιοπρέπεια όσον αφορά σε συμπεριιφορές και φυσικά οι λογαριασμοί έμειναν ανοιχτοί.
Δεν είδαμε γκολ σε αυτό το ματς. Όπως δεν είδαμε και την πρώτη αγωνιστικής των play-offs στην OPAP Arena. Αυτές οι δυο ομάδες, έχουν ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο για να κόψουν το νήμα. Η μια πιέζει και σκοράρει σε... πρώτο χρόνο. Η άλλη αμύνεται και σε περιμένει να σε βρει χαλαρό ή να κάνεις το λάθος.
Η δύναμη κυριάρχησε, οι "πράσινοι" δεν αποφάσιζαν άμεσα, αλλά άντεξαν και όχι μόνο αυτό. Στα τελευταία λεπτά , έβγαλαν και δύναμη και στοιχεία που κανονικά θα έπρεπε να τα έχουν στην αρχή της αναμέτρησης. Το πρωτάθλημα δεν τελείωσε. Είναι ισόβαθμοι και οι αντίπαλοί τους στην συνέχεια, δεν είναι παίξε- γέλασε και παίζουν για την ιστορία τους και την φανέλα τους... Και οι δυο τους έχουν Ολυμπιακό και Άρη και ο ένας τον ΠΑΟΚ.
Έσπασε τα δοκάρια...
Η ΑΕΚ και καλά μπήκε και πήγε να βγάλει και γκολ αλα... ΑΕΚ. Αντί όμως στο πρώτο μέρος να δοξάσουν τον τρόπο παιχνιδιού τους, Ένας Ελβετός δόξασε τον ύμνο της ομάδας του. Έσπασε τα δοκάρια. Πρώτα ήταν μια κεφαλιά του, που βρήκε στο δεξί δοκάρι του Μπρινιόλι. Μπορεί γκολ να μην έβγαλε η Ένωση αλλά σίγουρα πήρε δύναμη και αυτοπεποίθηση, από την στιγμή που οι απουσίες δημιουργούσαν δικαιολογημένα ερωτήματα για το πως θα κυλούσε το ματς από την αρχή.
Λίγο αργότερα ο Αλμέιδα είδε την ατυχία να του χτυπάει ξανά την πόρτα. Δεν είναι και το καλύτερο το δεξί σου χαφ να γίνεται δεξί μπακ. Επειδή ο βασικός σου δεξιός οπισθοφύλακας έφυγε με φορείο. Βέβαια μπήκε ο πινέδα νωρίτερα του αναμενόμενου, αλλά αν μπορούσε ο Μεξικανός να βγάλει... πολύ ματς θα 'χε ξεκινήσει και βασικός. Κακά τα ψέματα οι «κιτρινόμαυροι» είχαν ένα σωρό γρίφους να λύσουν πριν καν φτάσουν με το πούλμαν στο γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός πήρε έναν έλεγχο που δεν του έδινε κάτι. Ο Μουκουντί με τον Βίντα έβλεπαν τα χαφ των «πράσινων» να γυρνάνε μπάλα, να αλλάζουν παιχνίδι, αλλά να μην ανησυχούν τον Αθανασιάδη. Κι όταν τον ανησύχησαν, ήταν έτοιμος σε μια κεφαλιά του Σπόραρ στο 44'. Είχε προηγηθεί νέο δοκάρι του Τζούμπερ και ένα αναιμικό ριμπάουντ του Ελίασον, όπου και πάλι αν η μπάλα δεν κόντραρε στον Χουάνκαρ, μπορεί να πήγαινε μέσα. Ο Παναθηναϊκός ήταν επικίνδυνος μόνο από στημένες μπάλες και αυτό ήταν νίκη της ανασταλτικής λειτουργίας της ΑΕΚ.
Τείχος, αγριάδα, κλεψύδρα
Τα πράγματα ήταν απλά σε αυτό που ήθελαν να κάνουν. Ο Παναθηναϊκός παρότι γηπεδούχος δεν κέρδιζε όλες τις μονομαχίες. Η ΑΕΚ είχε ποδοσφαιριστές που δεν περίμεναν ότι θα ξεκινήσουν αλλά το γεγονός πως βρέθηκαν στην ενδεκάδα τους έδωσε έξτρα κίνητρο. Oι πράσινοι από την δική του πλευρά βρίσκονταν σε ένα διαρκές ψάξιμο, αλλά τους δίνω στα υπέρ ότι δεν θόλωσαν, ούτε τους έπιασε η πρεμούρα βλέποντας την ΑΕΚ να μπαίνει με σωστή νοοτροπία.
Ένας τέτοιος αγώνας θέλει πάντα υπομονή και να κάνεις τον χρόνο σύμμαχο. Ο Γιοβάνοβιτς το εμφάνισε αυτό και στο ματς- τίτλου. Πέρασε ένα ημίχρονο με τον Τσέριν και μόλις διαπίστωσε ότι χρειάζεται η ομάδα του να κυκλόφορήσει καλύτερα την μπάλα και όχι απλά να αλλάζουν ανούσιες πασούλες, έβαλε τον Μαντσίνι στην θέση του Σλοβένου. Η ΑΕΚ χρειαζόταν να βάλει στο παιχνίδι περισσότερο τους Ελίασον και Γκατσίνοβιτς. Ο Τζούμπερ ήταν καλά, αλλά ο πάντα δραστήριος Λιβάι Γκαρσία ήθελε στήριγμα από τις πτέρυγες.
Ο Γιοβάνοβιτς έφερε τριάδα με Ρούμπεν- Κουρμπέλη και Τσοκάι. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού ζητούσε γκολ, αλλά η εικόνα του ματς ήταν ότι ο προπονητής του είχε αρχίσει σιγά- σιγά να φυλάσσει τα νώτα του. Αυτό δεν υποθέσατε οι περισσότεροι; Κι όμως με τις αλλαγές οι γηπεδούχοι έγιναν πιο... άγριοι ή τουλάχιστον πιο κινητικοί. Τα τρία χαφ δημιούργησαν τείχος και ο Ιωαννίδης ήταν πολύ πιο συμβατός στις μάχες του αγώνα από τον Σπόραρ.
Ο δε Μαντσίνι κουβάλησε μπάλες που τις είχε ανάγκη η ομάδα στο ανέβασμα των γραμμών της. Ο Αλμέιδα έβαλε τον Σιμάνσκι αντί του Γιόνσον και λίγο μετά έφερε Άμραμπατ- Φερνάντες- Μάνταλο. Ό,τι μπορούσε να κάνει ο Αργεντίνος για να πάρει το ματς το έκανε περιμένοντας περισσότερο την στιγμή πλέον, παρά την κυριαρχία. Καταλάβαίνετε λοιπόν, πως όσο η άμμος στην κλεψύδρα άδειαζε , ήταν λογικό η τακτική να κυριαρχεί.
Προβάδισμα, αλλά...
Δεν έγινε τίποτα στην τελική ευθεία του ματς. Περισσότερο θόρυβο έκαναν τελικά δημοσιογράφοι και φίλαθλοι την περασμένη εβδομάδα, παρά οι παίκτες στο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός έχει τον τρόπο να μην φάει γκολ, η ΑΕΚ έμεινε με τον έναν βαθμό. Αυτός που παίρνει τα ματς τίτλου, είναι σωστό να κατακτά και την κούπα. Οι δυο Αθηναίοι δεν κέρδισαν ο ένας τον άλλο. Συνεπώς οι τίτλοι θα κριθούν από την εμπλοκή Πειραιά και Θεσσαλονίκης. Για να δούμε...