Μη νομίζετε ότι είναι εύκολο να ανατρέπεις παιχνίδια, ειδικά αν βρίσκεσαι στο ημίχρονο να χάνεις από καλή ομάδα. Ο Ολυμπιακός το κατάφερε γιατί έχει καλύτερους ποδοσφαιριστές από τον Ατρόμητο, καλύτερη ομάδα και κυρίως ορισμένους πεισματάρηδες.

Πάρτε παράδειγμα τον Μπουχαλάκη και τον Γκιλιέρμε. Δεν έκαναν καλό πρώτο ημίχρονο (αν και ο Ανδρέας απέφυγε τα λάθη και δίκαια αναδείχθηκε MVP), το ξέρουν και οι ίδιοι, η μπάλα δεν πέρναγε σωστά από τα πόδια τους.

Πήγαν αποδυτήρια, ηρέμησαν και όταν βγήκαν από αυτά πήραν την εκδίκησή τους. Και οι δυο. Και με τον πλέον… θορυβώδη τρόπο. Και καλή απόδοση και γκολ. Και οι δυο! Μαγκιά τους. Κι αν για τον Βραζιλιάνο δεν τίθεται θέμα, στέκομαι περισσότερο στον Έλληνα, γιατί πολλάκις έχει αδικηθεί, ενώ δεν θα έπρεπε. Τέλος πάντων, άλλη συζήτηση αυτή.

Ο Ατρόμητος ξέρετε όλοι ότι δεν είναι παίξε-γέλασε ομάδα, ακόμη και στο τελευταίο δευτερόλεπτο έβγαλε φάση. Εδώ ο Μαρτίνς έβαλε στο 91’ και κάτι, τον Καμαρά για να "μπετώσει" τον άξονα. Όπως και να ‘χει, ο Ολυμπιακός πήρε μια καλή νίκη για να συνεχίσει να δουλεύει ήρεμα στην τελική ευθεία της αγωνιστικής περιόδου.

Τι έκανε ο Μαρτίνς στην ανάπαυλα; Έβγαλε τον Γκερέρο που δεν πρόσφερε κάτι και έβαλε τον Χασάν. Έβγαλε τον Μασούρα που κατά τη γνώμη μου δεν ήταν αρνητικός και έδωσε μετά από καιρό χρόνο στον Ζίλ Ντίας. Ο Ατρόμητος είχε καταφέρει στο πρώτο μισό της αναμέτρησης να κάνει πολύ καλά την δουλειά. Καιρό είχαν οι "κυανόλευκοι" να εμφανιστούν τόσο μεθοδικοί και το έπραξαν στο Καραϊσκάκη. Από την αρχή φρόντισαν να παρουσιάσουν την απλότητα που τους διακρίνει, δίχως να κλειστούν και βγάζοντας την ποιότητα που έχουν μεσοεπιθετικά.

Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός δεν είχε δημιουργία. Γκιλιέρμε - Μπουχαλάκης δε μπήκαν καλά (ειδικά ο πρώτος), ο Φορτούνης γύριζε πίσω θυμίζοντας περσινές του κινήσεις, ο Ποντένσε υποχρεωνόταν να παίρνει τη μπάλα και να περνάει δυο - τρεις ολομόναχος, καμία συνεργασία από τα πλάγια, γενικά ένας Ολυμπιακός άχρωμος, άοσμος και ακίνδυνος.

Ο Γκιλιέρμε έκανε και το αρχικό λάθος στη φάση του 1-0, για να τον ακολουθήσουν οι μισοί συμπαίκτες του. Ο Κουλούρης πήρε μπάλα, ο Μπουχαλάκης δε τον κυνήγησε. Έλα όμως που ούτε ο Μεριά τον πρόλαβε. Έτσι, ο Έλληνας φορ, "έσπασε" την μπάλα στον Μπρούνο, ο οποίος δεξιά είδε τον Κούτρη πολύ μακριά του, ενώ και ο Σισέ πήγε να καλύψει μάταια. Γύρισμα του Μπρούνο και ο Κουλούρης που είχε κάνει όλη τη –σωστή- κίνηση έβαλε το γκολ.

Οι κινήσεις λοιπόν που σας προανέφερα από τον κόκκινο πάγκο είχαν πέρα από την αλλαγή προσώπων, να φέρουν και αλλαγή συμπεριφοράς. Ο Φορτούνης παρότι είχε πρόβλημα στο αριστερό πόδι από το 10’ δραστηριοποιήθηκε στο φουλ, από το δικό του πόδι ήρθε η κεφαλιά του Γκιλιέρμε και η ισοφάριση.

H εκδίκηση των αμυντικών χαφ που σας έγραψα στην αρχή, ήρθε κάμποσα λεπτά αργότερα, όταν με εντυπωσιακό τρόπο βρήκε γκολ και ο Μπουχαλάκης. Πραγματικά το άξιζε αυτό το τέρμα ο Ανδρέας για την όλη παρουσία του φέτος στην ομάδα. Και το 2-1 προέκυψε και αυτό από δεξιά, αφού ο Ελαμπντελαουί τράβηξε παίκτες, έδωσε χώρο στον Ποντένσε να σεντράρει και με δύσκολο τρόπο ο Μπουχαλάκης βρήκε δίχτυα.

Ήταν ένα μας δυνατό, ένας ματς με ένταση και με τον Μαρτίνς να τα ‘χει με τους Φινλανδούς. Εννοώ το διαιτητικό τρίο. Ο Ατρόμητος λαβώθηκε στα αριστερά του. Αν κάτι πρέπει να χαροποιεί τους «ερυθρόλευκους» είναι το εξής. Και αναφέρομαι από τον Μαρινάκη, μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο: Αντίθετα με την περσινή σεζόν τέτοια εποχή, η ομάδα φέτος πολεμάει τα πάντα , άσχετα αν δεν υπάρχει ουσιαστικός στόχος.

Όπως έχουμε συζητήσει και τις προηγούμενες ημέρες, ο Ολυμπιακός πλέον είναι "καλαμιά στον κάμπο" βαθμολογικά. Έχει πάρει την δεύτερη θέση και απλά άπαντες μετράνε αντίστροφα να ολοκληρωθεί η σεζόν. Συνεπώς, παίζουν για την αξιοπρέπεια, για την εικόνα τους και φυσικά για να ανεβάσουν τις μετοχές τους τόσο στα μάτια των Ολυμπιακών, όσο και σε αυτών που –ίσως- ορέγονται από το εξωτερικό να τους αποκτήσουν.