Κάποιοι την περίμεναν την έξτρα μεταγραφή του Ολυμπιακού(και εγώ μέσα σε αυτούς, αφού μου το ‘χε ξεκαθαρίσει ο Βαλβέρδε, ότι θα πάρει παίκτη αν φύγει κάποιος), κάποιοι άλλοι όχι.

Σίγουρα πάντως, το 95% έμεινε άφωνο στο άκουσμα του ονόματος του Ραφίκ Τζιμπούρ.

Γιατί είναι τέτοιο το παρελθόν που… καταδιώκει αυτόν τον-κατά τα άλλα- εξαιρετικό στράικερ, που σε υποχρεώνει να αναρωτηθείς κάποια πράγματα.

Μερικά από αυτά;

• «Μα καλά, με +5 από τον δεύτερο ρισκάρει τόσο πολύ;»

• «Αυτός ο Βαλβέρδε, με τον Χιμένεθ δε μιλάνε;»

• «Ο Μαρινάκης, εφημερίδες δεν διαβάζει;»

• «Ο Βαλβέρδε δεν είπε στο «ΦΩΣ» ότι δεν θέλει να ‘χει θυμωμένους παίκτες; Και παίρνει έναν τύπο, που συνέχεια θυμώνει;»

• «Είναι σε θέση στου Ρέντη, να καθίσουν και να ασχοληθούν με τις κυκλοθυμίες του Τζιμπούρ;»

Αυτά και μερικά άλλα, γεννήθηκαν, στο άκουσμα της συμφωνίας. Όπως παρατηρήσατε βέβαια, όλα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή. Είμαι της άποψης, πως η σχέση του με την ΑΕΚ «χάλασε» λόγω του συμβολαίου και όχι λόγω αυτών που βγήκαν προς τα έξω. Θεωρώ αδικημένο τον ποδοσφαιριστή, να του έχουν τάξει ανανέωση και να περιμένει λες και είναι ζητιάνος, τόσους μήνες να πραγματοποιήσουν την υπόσχεσή τους.

Επίσης, δεν χρειάζεται να είσαι και ευφυΐα για να αναρωτηθείς «μα πως γίνεται να τα βάζουν με τον Τζιμπούρ συνέχεια;» Κανείς ποτέ δεν θα βγάλει άκρη στη σχέση του Ραφίκ και της ΑΕΚ. Και μεταξύ μας, πλέον, δεν ενδιαφέρεται και κανείς. Στο κάτω- κάτω (χωρίς να θέλω να προσβάλω την διοίκηση του «δικεφάλου») άλλο Ολυμπιακός του Μαρινάκη και άλλο ΑΕΚ. Άλλο να μπλέξεις στου Ρέντη και άλλο στην Ένωση, που στο κάτω- κάτω σε είχαν και μεγαλύτερη ανάγκη.

Επίσης, ο Αλγερινός γνωρίζει ότι –μπορεί και άδικα- είναι «σημαδεμένος». Και στο λιμάνι θα ‘χει την τεράστια ευκαιρία να πετάξει από πάνω του, κάθε είδους στάμπα! Ο Ολυμπιακός του δίνει την ευκαιρία, όπως σίγουρα θα του δώσει ευκαιρίες και ο Βαλβέρδε. Γιατί ο Ισπανός, δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει αν μίλησε με τον Χιμένεθ, αλλά παίρνει έναν ποδοσφαιριστή, που μπορεί να του λύσει κάμποσα προβλήματα.

Παίζει πολύ καλά στην κορυφή, ξέρει να κινείται στην περιοχή. Βγαίνει σωστά στις άκρες και δεν μπερδεύεται. Απασχολεί μια άμυνα μόνος, έχει το γκολ και δεν κωλώνει με τους αμυντικούς. Είναι ολοκληρωμένος επιθετικός, δυνατό παιδί και αν ψάξεις να βρεις ποδοσφαιρικά μειονεκτήματα θα πρέπει να το περάσεις το μυαλό σου από… λεμονοστύφτη.

Οι «ερυθρόλευκοι» παίρνουν παίκτη έτοιμο να τον βάλουν να παίξει ακόμη και στο πιο δύσκολο ματς. Είναι πολύ πιο κινητικός από τον Πάντελιτς μέσα στην περιοχή και πολύ πιο δυνατός από τον Μιραλάς. Το ότι είναι και γκολτζής, το ξέρετε… Η θέση του δεν θα ήταν στην Ελλάδα, αν δεν είχε όλες τις άλλες «ιστορίες». Στα ξαφνικά, έχει την ευκαιρία της ζωής του. Από αποδιοπομπαίος τράγος κι από «προβληματικός», μπορεί αν «δέσει» στο λιμάνι, να δώσει όλες τις απαντήσεις που θα ήθελε…