Η μπάλα στους Αγγελόπουλους

Όλοι ξέρουμε καλύτερα την δουλειά του άλλου. Μη λέμε τα ίδια. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του Έλληνα. Για να 'μαι και δίκαιος, στο εξωτερικό τα ίδια κάνουν, αλλά σε πολύ μικρότερο ποσοστό. Ο γιατρός δε ξέρει πως αλλάζουν τα καζανάκια σε μια ξένη χώρα, ούτε ο υδραυλικός τι είναι ένα ξαφνικός πόνος στο συκώτι. Εδώ στην Ελλάδα, το 'χουμε το χούι αυτό. Και όταν μάλιστα πρόκειται για αθλητισμό, εκεί να δείτε γλέντια. Το κομμάτι αυτό, δεν έχει στόχο να κατηγορήσει, ούτε να αθωώσει. Τα συμπεράσματα ο καθένας τα βγάζει μόνος του. Στον μπασκετικό Ολυμπιακό, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έχουν πλέον τη μπάλα στα δικά τους χέρια. Αυτοί πάντα (όπως όλοι οι ιδιοκτήτες) κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι. Δε παίρνουν ποτέ εν θερμώ αποφάσεις, αλλά όταν έρθει η ώρα θα τις λάβουν. Και τούτη τη φορά δεν θα αστειευτούν.

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός πάντα είχε τραυματισμούς. Τι να κάνουμε; Στο πέρασμα των χρόνων, το πρόβλημα αυτό δεν εξαφανιζόταν ποτέ. Το '98 η μισή ομάδα γέμισε... γύψους. Έναν χρόνο μετά, ο Έλμερ Μπένετ θα άλλαζε την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, και χτύπησε στην προετοιμασία από τον Καρνισόβας. Κατέληξε να αλλάξει την ιστορία της Ταουγκρές (νυν Μπασκόνια). Ξημερώνονταν ένα καλοκαίρι οι φίλοι του Ολυμπιακού, μέχρι να 'ρθει ο Μασιγιάουσκας. Ο Λιθουανός ήρθε, έπαθε αχίλλειο σε φιλικό και... γεια σας. Φέτος, έχει σπάσει κάθε ρεκόρ. Η ομάδα ξεκίνησε με τρία 4αρια και έμεινε με... κανένα αυτή τη στιγμή που διαβάζετε τούτες τις αράδες. Δε θα καθίσω να αναλύσω, τα ξέρετε όλα. Ο Πρίντεζης κυριολεκτικά υπέφερε , έκανε 12 ενέσεις για να βγάλει τη σειρά με την Ζαλγκίρις και κατέληξε να έχει ένα δάχτυλο, πιο μεγάλο από το... υπόλοιπο πόδι!

Ναι, οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές, δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Λογικό. Εξάλλου, τη μέρα που ο Αγραβάνης ανακάλυψε (!) από δικό του γιατρό ότι έπαθε χιαστούς, έπρεπε να παραιτηθούν όλοι. Το έκανε ο γιατρός (προς τιμήν του, ο Θεοφάνης Τσαβίσης), μπήκαν οι παίκτες στη μέση και η παραίτηση δεν έγινε δεκτή. Μπράβο και στους παίκτες που στήριξαν έναν άνθρωπο για τη δουλειά του, αλλά τον φίλαθλο του Ολυμπιακού, όλα αυτά δε τον ενδιαφέρουν. Στην τελική δε νοιάζει κανέναν ποιος εργάζεται σε μια ομάδα. Το μόνο που τους νοιάζει, είναι να βλέπουν υγιείς μπασκετμπολίστες να κερδίζουν. Συμφωνώ με αυτό 100%.

ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ

Ένας γιατρός είναι επιστήμονας. Ξεκινάμε από αυτό. Δε γίνεται να παίρνουμε φόρα όλοι μας και να λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Ξαναλέω, ζούμε στη χώρα του facebook, ζούμε στη χώρα που έβγαλα το θέμα του Πρίντεζη και έγραφαν από κάτω «άσε μας μωρέ που έκανε δώδεκα ενέσεις» και τα διάβαζαν οι ίδιοι οι παίκτες και κράταγαν τα μαλλιά τους. Όλα είναι πιθανά και όλα απίθανα. Όμως... Εδώ υπάρχει ένα «όμως». Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση. Και τα λάθη δεν είναι λίγα. Σε αυτή την εξίσωση μπαίνουν και οι προπονητές , αλλά σαν το next level της κάθε υπόθεσης. Γιατί δε βάζει κανείς προπονητής έναν αθλητή στο γήπεδο, αν πρώτα δεν «ανάψει το φως» από τους γιατρούς. Ο Πρίντεζης δεν ανέβηκε στον διάδρομο πέντε μέρες μετά από επέμβαση μόνος του. Ούτε τον διέταξε ο γυμναστής. Υπήρχε ιατρικό Ο.Κ., έσπασαν τα ράμματα, ήρθε η μόλυνση και μετά το... πάρτι του Ουλανόβας. Εφιάλτης.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗ

Α και κάτι για τον Ανδρέα Γκατζούλη, τον γυμναστή του Ολυμπιακού. Είναι ο καλύτερος που υπάρχει. Δική μου γνώμη, έχω γνωρίσει πολλούς. Και άλλοι ήταν αξιόλογοι, ο Ανδρέας ο καλύτερος. Δε γίνεται τόσοι προπονητές να τον κρατάνε και να τον γουστάρουν οι παίκτες. Η δουλειά του συγκεκριμένη και όχι αυτή που νομίζει ο πολύς κόσμος. Για να ησυχάσετε και με αυτό:

• Ο Γκατζούλης έχει ένα ντοσιέ για τον κάθε παίκτη, με τα πάντα αναλυτικά. Πότε πρέπει να κάνουν διάδρομο, βάρη, πόσες φορές την εβδομάδα. Γραμμένες πάντα όλες οι ασκήσεις, οι επαναλήψεις. Τα πάντα!
• Ναι, δεν είναι κάτι φοβερό θα πείτε, αλλά αυτή είναι η δουλειά του. Τους βγάζει την πίστη στις διατάσεις πριν και μετά την προπόνηση. Για να μην τραυματίζονται. Πόσες θλάσεις έχει ο Ολυμπιακός; Ο Ρόμπερτς στην αρχή. Και τέλος. Αναλόγως τις εξετάσεις, φτιάχνει το πρόγραμμα.
• Αν ο Στρέλνιεκς γκελάρει στο παρκέ δυο φορές, αν παθαίνουν διαστρέμματα, στομάχια, αν τρώνε καλαμιές, δε φταίει ο γυμναστής.
• Περνάνε από λιπομετρήσεις κάθε δυο μήνες και βάσει αυτών ενεργεί ο Γκατζούλης.
• Δεν έχει καμία καμία σχέση με το μπάσκετ, πλην του να βάλει αερόβιες ασκήσεις με σουτ.
• Την ώρα της προπόνησης είναι σε συνεννόηση με τους προπονητές για την ένταση, ανάλογα τις ανάγκες και πότε είναι οι αγώνες. Παράδειγμα, τρεις μέρες πριν από παιχνίδι, μπαίνει περισσότερη ένταση σε σχέση με τα ματς που ακολουθούν.

Ο Γκατζούλης είναι αγχώδης (ειδικά αν χάνει η ομάδα) και λένε πολλοί ότι δεν έχει μεγάλη ποικιλία ασκήσεων. Ως εκεί. Επίσης, δεν πιέζει πολύ όσους πονάνε, αλλά εκεί μπαίνει στη μέση ο γιατρός. Αυτός έχει το γενικό πρόσταγμα. Η ζωή του μπασκετμπολίστα δε διαφέρει από των άλλων ανθρώπων. Θα χτυπήσετε, θα πάτε σε έναν γιατρό. Θα γίνει η διάγνωση και μετά η θεραπεία. Εδώ απλά, υπήρξαν κακές διαγνώσεις και πίεση και πρεμούρα να μπουν παίκτες να παίξουν με προβλήματα. Οι Αγγελόπουλοι όπως σας έγραψα είναι οι μοναδικοί αρμόδιοι να ενεργήσουν. Όπως συμβαίνει και σε όλες τις επιχειρήσεις και σε όλες τις δουλειές, τελευταίος μιλάει ο ιδιοκτήτης. Όλα τα υπόλοιπα θα τα δούμε στο τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεων! Τα λέμε σύντομα και για αγωνιστικά ζητήματα...