Αυτό το ποτήρι πώς να το δούμε; Μισογεμάτο ή μισοάδειο; Και εξηγούμαι: Η μια εκδοχή είναι η ακόλουθη: Μεγάλο τρίποντο. Επαγγελματική νίκη. Σε μια δύσκολη έδρα. Εκεί που ελάχιστοι έχουν περάσει. Στο κάτω- κάτω, τρίτη είναι η Καβάλα βρε αδερφέ…

Υπάρχει και η άλλη εκδοχή: Φρικιαστικό δεύτερο ημίχρονο. Ανεπίτρεπτο, να ρισκάρεις, να φέρνεις τον αντίπαλο στην περιοχή σου, να μαζεύεις τις γραμμές, να βάζεις έξτρα αμυντικό χαφ και να βγάζεις παίκτη που μπορεί να απειλήσει. Γιατί να «καθίσεις» στο 0- 1, ενώ μπορείς να βάλεις κι άλλο; Γιατί να παίξεις στο δεύτερο ημίχρονο, όπως θα παίξει η Καβάλα στο Καραϊσκάκη;

Αυτές είναι οι δυο εκδοχές. Όποια κι αν προτιμάτε η ουσία είναι, πως ο Ολυμπιακός πέρασε πραγματικά από μια δύσκολη έδρα, πήρε ένα πολύτιμο τρίποντο και ναι, είναι αλήθεια, πως τραβήχτηκε προς τα πίσω όσο πέρναγε η ώρα. Ο Βαλβέρδε θέλησε να παίξει στην κόντρα, όχι ότι βρήκε και πολλές ευκαιρίες με αυτό τον τρόπο, απλά είδε τους γηπεδούχους να «φορτώνουν» τον άξονα και θέλησε να κάνει το ίδιο ανασταλτικά.

Γι’ αυτό και έβαλε τον Ουρτάδο, βάζοντας δεκάρι τον κορυφαίο της αναμέτρησης Ιμπαγάσα. Ο Φουστέρ πήγε αριστερά και ο Φετφατζίδης πέρασε εκτός. Μετρημένα κουκιά είναι εδώ που τα λέμε οι κινήσεις για τον προπονητή του Ολυμπιακού. Αυτό που ήθελε , το πέτυχε. «Καιγόταν» για επιστροφή στις νίκες, μετά τα όσα έγιναν εναντίον της ΑΕΚ. Προφύλαξε και τον Μέλμπεργκ, είδε υγιή τον Τοροσίδη. Και βέβαια φουριόζο τον Ιμπαγάσα. Δεν είναι μόνο η νίκη για μια ομάδα, παίζουν και αυτά σπουδαίο ρόλο. Όσο για αυτή καθ’ αυτή την αναμέτρηση; Ε, υπήρξε και πρώτο ημίχρονο(άσχετα αν εγώ ξεκίνησα…ανάποδα), στο οποίο κρίθηκαν όλα:

Παίζεις και με ανάποδο πόδι

Δεν ήταν παράξενο, το ότι ο Βαλβέρδε ξεκίνησε αριστερά με τον Ρόμενταλ. Από πότε δηλαδή ένα έμπειρο χαφ δεν μπορεί να παίξει στην πλευρά με ανάποδο πόδι; Αλίμονο… Βέβαια ο ισπανός, είχε έτοιμο και το πλάνο Β’. Αυτό που πριν κάμποσο καιρό, παρουσίασε ο Φερνάντο Σάντος, στην εθνική μας. Αριστερά ο Φετφατζίδης.

Γιατί πολύ απλά, ο Πορτογάλος, βλέποντας τον Φέτφα στον Ολυμπιακό δεξί χαφ, θεωρούσε πως με το καλό του πόδι απ’ έξω, ήταν δύσκολο να κάνει πραγματάκια.

Αριστερά και από την στιγμή που ο ποδοσφαιριστής έτσι κι αλλιώς δε βγαίνει πλάι, αλλά του αρέσει να κινείται διαγώνια, θα μπορούσε να κάνει περισσότερα. Πραγματικά, δημιούργησε καταστάσεις φορώντας το εθνόσημο, το ‘χει δει και ο Βαλβέρδε και ήταν αυτός που με μια κοφτή ντρίμπλα, έριξε τον Πετκάκη στα…Τάρταρα του πέναλτι. Ο Φουστέρ, αποδείχθηκε πολύ πιο ψύχραιμος και «ψημένος», από Ιμπαγάσα, Ριέρα, Ντουντού, πήγε σωστά στη μπάλα και δε λάθεψε.

Ο Ολυμπιακός με την φλύαρη και άκαρπη υπεροχή, είχε ήδη πετύχει γκολ, κόντρα σε μια Καβάλα, που ήθελε αλλά δεν μπορούσε. Γιατί πίεζε η «ερυθρόλευκη» άμυνα πάνω στη μπάλα και ήταν δύσκολο οι «Αργοναύτες» να βρουν το αγαπημένο τους παιχνίδι με χώρο και μέτρα δράσης…