Η νύχτα του Βαλβέρδε και του Τζιμπούρ

Ήταν 8 Φλεβάρη του 1981, ο Ολυμπιακός διέλυε την ΑΕΚ με 6- 0, μα κανείς δεν το πανηγύρισε στον Πειραιά. Βλέπετε, από την απερισκεψία κάποιων, 21 ψυχές έφυγαν για το δίχως γυρισμό ταξίδι! Πέρασαν 30 χρόνια, αυτοί που «έφυγαν» δεν ξεχάστηκαν ποτέ και στις 20 του Μάρτη του 2011, πάλι στο Καραϊσκάκη, η ομάδα του Πειραιά, έριξε ξανά, μισή ντουζίνα γκολ στον ίδιο αντίπαλο.

Έτσι, με τον πλέον πανηγυρικό και "χορταστικό" τρόπο, κατακτήθηκε το 38 πρωτάθλημα στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Να γίνει αγωνιστική ανάλυση, σαφώς και πρέπει. Μόνο που να με συμπαθάτε, αλλά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για όλο το ματς. Και για αυτό ευθύνονται ο Βαλβέρδε με τους ποδοσφαιριστές του. Μπήκαν φουριόζοι, δημιούργησαν τον δικό τους κατήφορο και ξεπάστρεψαν την «Ένωση».

Πίεση που «έπνιγε» ελέφαντα, αδιάκοπη κίνηση στον χώρο, ρυθμός εξουθενωτικός, ποδόσφαιρο, άλλων χωρών, άλλου επιπέδου και άλλης κλάσης. Αυτό που θέλουν να βλέπουν όλοι. Αυτό που μόνο ο Ολυμπιακός μπορεί να το δείξει, μόνο ο Βαλβέρδε ξέρει να το βγάζει.

Ναι, ο Βάσκος που είδε σχετικούς και άσχετους να του πετάνε λάσπη. Δεξιά κι αριστερά εκτοξεύονταν επιχειρήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είχαν σχέση με το αντικείμενο. Και μετά από ένα ομολογουμένως κακό παιχνίδι στην Τούμπα, η ομάδα του Πειραιά, ήρθε για να «απαντήσει».

Η κομπίνα και ο Τζιμπούρ

Η κομπίνα made by Ερνέστο, στο πρώτο τέρμα, ήταν η αρχή. Τα επόμενα γκολ, ήταν το ένα καλύτερο και πιο… ποδοσφαιρικό από το άλλο. Όχι, δεν θα καθίσω να γράψω για τις «εμπνεύσεις» του Χιμένεθ και για το πώς έστησε την ΑΕΚ. Ας το κάνουν αυτοί, που τον έκριναν σα Μουρίνιο, μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Ο Ισπανός άλλωστε τεχνικός των «κιτρινόμαυρων» έπραξε, όπως έκρινε. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, το ταμείο γίνεται στο τέλος…

Ο Ολυμπιακός από το έβδομο λεπτό, είχε «τελειώσει» την αναμέτρηση. Πολύ σωστά ο Βαλβέρδε έβγαλε στις αρχές του δευτέρου μέρους τον Ιμπαγάσα, αφού ο ενθουσιασμός του Αργεντίνου, από τον εκνευρισμό του, απείχαν χιλιοστά. Και θα άφηνε την ομάδα του με δέκα ποδοσφαιριστές.

Να πω επίσης, για έναν παίκτη που του έχω αδυναμία. Τον Ραφίκ Τζιμπούρ. Δεν ξέρω γιατί τελικά τον έδιωξε ο Χιμένεθ, αλλά τα άδικο σε αυτόν τον κόσμο δεν ευλογείται ποτέ…

Ο Ολυμπιακός είναι και μαθηματικά πρωταθλητής. Σε μια σεζόν δύσκολη και περίεργη. Αποκλεισμένος από την Ευρώπη νωρίς και με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, να ταξιδεύει εσπευσμένα για να φέρει πίσω τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο Βάσκος δυο φορές στον κόκκινο πάγκο, ισάριθμα πρωταθλήματα. Και κυρίως; Ποδόσφαιρο…

Αλάνθαστος δεν είναι, έχει κι αυτός δικαίωμα να μην κρίνει πάντα σωστά. Αλλά είναι μακράν ό,τι καλύτερο κάθεται σε ελληνικό πάγκο. Πλέον στο λιμάνι, έχουν την άνεση να φτιάξουν την ομάδα τους για την επόμενη σεζόν, όπου οι υποχρεώσεις, θα είναι και αυξημένες…