Οι μεγάλες ομάδες, δεν πρέπει να… διαπραγματεύονται. Οι μεγάλες ομάδες δεν είναι αυτές που στα σημαντικά παιχνίδια παρουσιάζονται έτοιμες. Αφού τα ματς είναι κρίσιμα είναι και δεδομένο ότι θα ‘σαι έτοιμος. Οι πραγματικά μεγάλοι είναι αυτοί που δε χαρίζονται και δεν «παίζουν» με τον εαυτό τους. Αρκετά όμως… Δεν θα εγκωμιάσω περισσότερο την εθνική μας γιατί δεν το χρειάζεται. Και πέρυσι στη Σλοβενία, πρώτο ματς κερδίσαμε τους Σουηδούς και μετά ήρθε το "χαντάκωμα".

Ηρεμία θέλει! Σε ένα βράδυ που κύλησε δροσερά στην κάψα της Σεβίλλης. Ο Κατσικάρης μοίρασε και το χρόνο, κράτησε φρέσκια την ομάδα, όλα πήγαν όπως τα θέλαμε. Το «ταβάνι» της ομάδας μας, ούτε το γνωρίζουμε, ούτε και θέλουμε να το μάθουμε. Δεν μας ενδιαφέρει. Σε αυτό το ταξίδι , το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πρέπει να τα δίνει όλα κάθε φορά και όπου βγει…

Μπορεί να μην έχουμε πολύ κόσμο, μπορεί όσοι φοράνε γαλανόλευκα στις εξέδρες να συμπεριφέρονται σαν θεατές σε κινηματογράφο, μπορεί όλοι οι άλλοι να ‘χουν την κερκίδα δίπλα τους, αλλά αν έχει καλή ομάδα, νικάς και τα ουρλιαχτά. Κι αν εντυπωσιαστήκατε από τα καρφώματα, την εκρηκτικότητα και κάποια σουτάκια, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι είμαστε πολύ προσεκτικοί και ορεξάτοι στην άμυνα. Από ‘κει αρχίζουν όλα. Γιατί αν δε λειτουργήσεις ανασταλτικά όπως πρέπει, δεν θα σου δοθούν και οι ευκαιρίες να σκοράρεις. Ατομική κριτική δε χωράει, θα ‘ταν και απρέπεια απέναντι στην αξία των παικτών μας. Ξεκίνησαν όλοι μαζί με τον πλέον σοβαρό τρόπο και αυτό κρατάμε μόνο!

Α για να μη λέτε ότι «ευλογούμε γένια», εντάξει είχαμε και τις στιγμές χαλάρωσης, αλλά αυτό έλειπε, να πάμε στα «κόκκινα» σε ένα τέτοιο 40λεπτο. Μια χαρά βλέπετε η ομάδα μας. Τουλάχιστον βγάζει υγεία και ενέργεια. Την απολαμβάνεις. Αράζεις και τουλάχιστον είσαι ήσυχος ότι θα κάνουν το χρέος τους. Η ομάδα της παρέας, πως λέμε «το κρασί της παρέας». Μόνο που δεν έχουν,,, παλιώσει για να τους συγκρίνουμε με έναν καλό οίνο. Δε μας νοιάζει εξάλλου, ας είναι άλλες ομάδες οι έμπειρες, εμείς θα πάμε με άλλα όπλα! Κι όπου βγει,,,

Οι συμπαθέστατοι Φιλιππινέζοι, ήταν οι πρώτοι που έκαναν κατάληξη στους δρόμους γύρω από Παλάθιο Μιουνισιπάλ στη Σεβίλλη. Είδαν μπόλικο Μουντιάλ Ιούνη και Ιούλη, αφού έκαναν όλα αυτά που είχαν παρακολουθήσει στη Βραζιλία. Βαμμένα πρόσωπα, ουρλιαχτά μπροστά στις κάμερες και απίστευτες «τσιρίδες» την ώρα του αγώνα. Παιδιά ειλικρινά, οι ήχοι του μαχαιριού που καμιά φορά άθελά μας «σκίζει» το πιάτο και μπορεί να σηκώσει την τρίχα σε πολύ κόσμο, είναι πολύ… light μπροστά στα λεπτά και έντονα ουρλιαχτά των Φιλιπιννέζων. Όσο κυλούσε η ώρα βέβαια στο ματς με τους Κροάτες όλο και γούσταρα περισσότερο να τον πάρουν τον αγώνα οι «ασθενέστεροι» (κατά τους ειδικούς) του ομίλου. Όμως δε μπόρεσαν. Γιατί κάθε φορά που το είχαν στα χέρια τους, «λιποθυμούσαν». Κάθε φορά που ήταν βέβαιο ότι θα κερδίσουν, έβλεπαν το σκορ και δεν άντεχαν. Οι Κροάτες υποτίμησαν τις Φιλιππίνες, δεν ήταν έτοιμοι. Και ακόμη μεγαλύτερο κακό τους έκανε, το ότι προηγήθηκαν 17- 4 και μετά εξαφανίστηκαν. Παρ’ όλα αυτά όμως τον πήραν τον αγώνα και έτσι ο όμιλός μας, δεν είχε «εγκεφαλικά με το καλημέρα». Σε μια τέτοια διοργάνωση εύκολα μπορεί να σε βρει το κακό, όμως ο Μπλάτσε από ένα σημείο και μετά ήταν μόνος και δεν έφτανε. Η Κροατία θα πρέπει να αλλάξει πλήρως χαρακτήρα, από το δεύτερο κιόλας παιχνίδι που είναι με αντίπαλο την Αργεντινή!

Οι Νοτιοαμερικανοί έδωσαν σκληρές απαντήσεις αυτή την πρώτη μέρα. Την ώρα του ύμνου, ο κόσμος τους τραγουδούσε και ήταν η πρώτη φορά, που ξανάβαζαν τα εθμνική τους χρώματα στις εξέδρες, μετά τον τελικό του Μουντιάλ. Γκέτσε όμως σε… πορτορικάνικη μορφή δε βγαίνει. Και η Αργεντινή κέρδισε, στην αναμέτρηση των… ηλικιωμένων. «Γέροι» εναντίον «γέρων», πιο γέροι οι Αργεντίνοι όπως επισήμανε ο Φιλέρης, αλλά του απάντησα κι εγώ: «Ναι , αλλά καλύτεροι γέροι». Και αυτό το «γέροι» βέβαια, η κακή ελληνική συνήθεια είναι, μιας και ένα παιδί 33 και 35 χρόνων δεν είναι ηλικιωμένος. Αλλά επειδή το συνηθίζουμε, ε το «κολλήσαμε» και στους χθεσινούς μονομάχους. Αυτό το Πουέρτο Ρίκο ρε παιδιά, από τότε που το θυμάμαι το ίδιο πράγμα: Να τρέξουμε και να σουτάρουμε. Και η τακτική, γραμμένη στα…. Καταλάβατε! Όσο νύχτωνε το ταγκό των Αργεντίνων γινόταν και πιο ρυθμικό, ο Σκόλα έκανε πάρτι, αναγκάζοντας ακόμη και τους Νοτιοαμερικανούς φωτογράφους που ήταν κάτω από το καλάθι, πρώτα να πανηγυρίζουν και μετά να απαθανατίζουν. Για να δούμε που θα φτάσει η Argentina και πως θα αντιδράσει όταν βρει τα δικά μας τρεχαντήρια…