Η πρόκληση της μοναξιάς

Δε τίθεται θέμα για το αν ήταν δίκαιη η νίκη του Ολυμπιακού στην Ριζούπολη. Δεν υπάρχει ομάδα που μπορεί να γλιτώσει από τους Πειραιώτες, όταν αυτοί παίξουν απλά καλά. Πρέπει να είναι χάλια για να τους πάρεις έστω μια ισοπαλία. Ο Απόλλωνας δεν απείλησε. Ακόμη και το γκολ που έβαλε ήταν από ένα κακό κοντρόλ.

Το θέμα λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα και μοναδικό: Πως θα καταφέρει να κερδίσει την μοναξιά του, ώστε να βρίσκεται σε σωστή κατάσταση στην συνέχιση των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων. Πώς θα είναι όσο γίνεται πιο έτοιμος, πιο δεμένος, πιο δυνατός και πιο πεινασμένος, στα ματς με την Αϊντχόφεν. Αυτό είναι το ζήτημα. Αυτή είναι η πρόκληση, μιας ομάδας που είναι μόνη όπως σας ανέλυσα και μετά το 3- 0 στο Καραϊσκάκη κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Δεν ξέρω καν πόση βοήθεια παρέχουν στο σύνολο, αναμετρήσεις όπως αυτή με την Ελαφρά Ταξιαρχία. Ναι, είναι κέρδος το ότι παίρνει χρόνο ο Ανδρούτσος. Κέρδος ότι ο Χασάν πατάει καλά, παίζει 90 λεπτά, βάζει δυο γκολ, έχει μια ασίστ. Τέτοια επιμέρους κέρδη πάντα θα υπάρχουν. Το θέμα είναι πως η ομάδα θα είναι έτοιμη να φουλάρει στο Europa League. Και δεν φταίει αυτή βέβαια για την μοναξιά της. Να σκεφτείτε, δεν μπήκε μπλαζέ ο Ολυμπιακός στην Ριζούπολη, αλλά σίγουρα είχε τον… αέρα της ομάδας που ξεπάστρεψε πριν κάμποσες ώρες τον ΠΑΟΚ εύκολα.

ΤΑ ΔΥΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Είχαν το στυλ "θα το βάλουμε το γκολ ο κόσμος να χαλάσει", αλλά ούτως ή άλλως αυτό είναι και το σήμα κατατεθέν των νταμπλούχων. Τα ζητούμενα σε αυτή την αναμέτρηση ήταν άλλα. Πρώτον, πόση όρεξη θα έβγαζε ο Ολυμπιακός και δεύτερον τι θα έκανε ο Απόλλωνας. Μια κλασική ομάδα Παράσχου, που ξεκινά από το να προστατέψει τα νώτα της, αναζητώντας περιοδικά την απειλή. Αυτό έγινε και πιο εμφανές, όταν στο δεύτερο μέρος ο Έλληνας τεχνικός το γύρισε σε 4- 4- 2, προσδοκώντας καμιά στημένη μπάλα να φτάσει στην περιοχή των Πειραιωτών.

Το ένα γκολ δεν είναι ποτέ κάτι που ευχαριστεί τον Μαρτίνς και έχει δίκιο. Αν θες να είσαι πρώτος και άνετος, οφείλεις να την ξεβγάζεις τη μπουγάδα πιο άνετα και πιο εύκολα. Για αυτό και στο 45λεπτο είχε ουκ ολίγες στιγμές που φώναξε στους παίκτες, απαίτησε πράγματα που θα μπορούσαν να τα κάνουν και δε τα έκαναν. Ο Απόλλωνας, μην περιμένετε να μεταμορφωνόταν στην ομάδα που μετά το τέρμα του Χασάν θα πέρναγε σε φουλ αντεπίθεση. Η ποιότητα της Super League αναγκάζει όσους αντέχουμε (ή πρέπει) να βλέπουμε τα ματς, να περιοριζόμαστε σε λίγα πράγματα. Το "ανεβάζω τις γραμμές" για τον Απόλλωνα, ήταν πάω ένα μέτρο πιο μπροστά!

Και είδαμε ένα δεύτερο μέρος με τον Ολυμπιακό να κυκλοφορεί μπάλα, έχοντας το προβάδισμα να είναι και άνετος, ενώ απέναντί του ήταν μια ομάδα που έπαιζε ακόμη και με βολέ από τον τερματοφύλακα! Να σκεφτείτε ότι τις περισσότερες φορές που έπαιρναν τη μπάλα στον άξονα οι γηπεδούχοι δεν ήξεραν καν τι να την κάνουν. Κέρδιζαν μπάλες και η ανάπτυξη ήταν κάκιστη. Ήθελαν να παίζουν πίσω από την μπάλα, λες και τους ευχαριστούσε να πάνε σπίτια τους και να πουν "χάσαμε 0- 1 τι καλά!"

Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ

Το παιχνίδι χάλασε από νωρίς. Ελάχιστη κίνηση και από τις δυο ομάδες, ένα κέρδος για τον Ολυμπιακό ήταν η παρουσία του Ανδρούτσου που επιλέχθηκε να παίξει -ξανά- δεξί μπακ. Και εκεί που ο θεατής αυτής της αναμέτρησης ήταν έτοιμος να κοιμηθεί, ήρθε το γκολ του Εμβιλά, προϊόν ενός κόρνερ του Βαλμπουενά και μιας πρώτης κεφαλιάς του Χασάν. Ο Αιγύπτιος, ξανά μετά από στημένη μπάλα έκανε το 1- 3, αφού είχε προηγηθεί το γκολ της τιμής των "γαλανόλευκων". Όπως και να ‘χει ισχύουν όσα σας έγραψα στην αρχή του άρθρου.

Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να εδραιώσει ποδοσφαιριστές, να διατηρήσει τον ρυθμό όλων, μέσω συντήρησης, αλλαγών και ροτέισον, αλλά όλα αυτά δε μπορούν να διαγράψουν την σκληρή αλήθεια του φετινού πρωταθλήματος. Και αυτή είναι πως οι "ερυθρόλευκοι" παίζουν μόνοι, δε μπορεί κανείς να τους προβληματίσει. Για αυτό και κατά τη γνώμη μου αν μπορέσουν να αποκλείσουν την Αϊντχόφεν, θα ‘χουν πετύχει διπλά στον στόχο αυτό. Για να δούμε, πλησιάζει ο καιρός…

Photo Credits: Eurokinissi