Δε θα συζητήσουμε πολλά σήμερα, γιατί ο αγώνας του Ολυμπιακού δεν ήταν για πολλά. Η ουσία είναι ότι το πρωτάθλημα δεν «καθαρίστηκε» (ακόμη) μαθηματικά, αλλά θα συμβεί μετά το Πάσχα. Τα σπουδαία για τους πρωταθλητές, κακά τα ψέματα, έρχονται τη Μεγάλη Πέμπτη.

Πρώτος ημιτελικός με την ΑΕΚ και ξέρετε όλοι, ότι από τη στιγμή που έφτασε η συγκεκριμένη τετράδα στα ημιτελικά, είναι και ζήτημα πρεστίζ. Αυτό δε σημαίνει ότι η ομάδα πήγε στη Βοιωτία για εκδρομή. Δεν είναι σχολείο ο Ολυμπιακός, που τελικά επέστρεψε με έναν βαθμό, φωνές για άλλο ένα πέναλτι που δεν πήρε και μια εμφάνιση που θύμισε περισσότερο… Μπέντο. Όμως όλα έχουν εξήγηση.

Α μη το ξεχάσω, θα το διαβάσετε και πιο κάτω: Γκολάρα είναι το 1-1 και δεν αναφέρομαι στο πλασέ σε άδειο τέρμα του Καρντόσο (αλληλούια), αλλά τι συνέβη μέχρι να φτάσει το τόπι στο πόδι του Παραγουανού… Και η τραγική ειρωνεία; Να ισοφαρίζεις με γκολάρα, ένα τέρμα που δέχθηκες με αστείο τρόπο. Γιατί πολύ απλά, δύσκολα ακόμη και σε τοπικό επίπεδο, μπορείς να φας το γκολ που δέχτηκαν οι πρωταθλητές.

Βέβαια στη μπάλα, όλα μπαίνουν και όλα βγαίνουν. Ειδικά όμως το πρώτο μέρος αυτού του παιχνιδιού κύλησε περίεργα και κατέληξε στο τέρμα του Βασιλείου. Ο Μάρτινς «πούλησε» τη μπάλα ή πιο σωστά πήγαινε λες και ήταν σε κανά λιβάδι και βόλταρε. Ο έμπειρος στράικερ της Λιβαδειάς την έκλεψε έξυπνα και ακολούθησε το… σύστημα μπιλιάρδο.

Ο Νικολάου πήγε να διώξει με τρόπο απαγορευτικό (εδώ είναι τα περί εμπειρίας), κατάφερε να στείλει το τόπι με δύναμη πάνω στον Ρέτσο, αυτός ο φουκαράς «έφαγε» μια μπάλα πάνω του και σα να μην έφτανε αυτό, στρώθηκε τέλεια στον Βασιλείου. Ε, αν το έπιανε κι αυτό ο Καπίνο, θα ‘χαν πάει για σουβλάκια από το ημίχρονο οι Βοιωτοί.

Και αν δεχθούμε ότι και η… κακή μέρα φαίνεται από το πρωί, να θυμηθούμε πως ο πορτιέρε των Πειραιωτών σταμάτησε με τα οπίσθια στο πρώτο κιόλας λεπτό τους αντιπάλους του. Κάθισε πάνω στη μπάλα κυριολεκτικά και αυτή δε πήγε στα δίχτυα. Ανάμεσα αυτής της φάσης και του γκολ των γηπεδούχων, είδαμε έναν Ολυμπιακό να παίρνει τη μπάλα, να ‘χει την κατοχή, αλλά να μην απειλεί.

Όταν έχεις ρυθμό και αλλάζουν πολλά πρόσωπα, είναι πολύ πιθανό να βρεις μπελά. Ρωτήστε και τον Ουζουνίδη που άλλαξε δέκα παίκτες και έγινε… σάκος του ΠΑΟΚ. Οι Μάρτινς - Μπουχαλάκης δε μπορούσαν να ταιριάξουν εύκολα, πίσω τους ακριβώς οι δυο πιτσιρικάδες στα στόπερ και κάπου εκεί η κυκλοφορία χανόταν.

Ο Τσόρι κλειδωμένος, ο Σεμπά με τον Ελιονούσι μακριά από τον Ανσαριφάρντ και …άστα να πάνε. Γενικά η ταχύτητα δεν ήταν υψηλή, δεν έδειχνε ένταση η ομάδα και ο Λεβαδειακός μη ξεχνάμε ότι έπαιζε τη ζωή του. Ναι μεν, ήταν προσεκτικός ανασταλτικά, αλλά έψαχνε την ευκαιρία. Και τη βρήκε στο 43’.

Στο 54ο λεπτό, ο Λεμονής είχε κλείσει τις αλλαγές. Παράξενο; Όχι βέβαια. Καρντόσο, Καμπιάσο και Μαρόν κλήθηκαν να αλλάξουν όχι μόνο την εικόνα, το ρυθμό και την ένταση, αλλά όλο το χαρακτήρα που εμφάνιζε ο Ολυμπιακός πάνω στο χορτάρι. Όταν είσαι άνευρος και ο αντίπαλός σου «καίγεται», πρέπει να βελτιώσεις πολλά και σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό να είσαι… φαφλατάς.

Οι αλλαγές λοιπόν διαφοροποίησαν την εικόνα προς το καλύτερο και ο Ολυμπιακός έγινε πιεστικός. Η Λιβαδειά ζούσε με το άγχος να κρατήσει τη νίκη. Και απέτυχε. Την «έφαγε» το άγχος και μια χαμένη κόντρα. Γιατί ναι, από κόντρα δική τους δέχθηκαν το γκολ.

Πρόλαβε ο Παρέδες τη μπάλα και προσέξτε: Γύρισμα στον Καπίνο και αυτός σούπερ πάσα για τερματοφύλακα στον Καμπιάσο. Ο Αργεντίνος παρά το σκληρό μαρκάρισμα, πρόλαβε να δώσει στον Μάρτινς κι ο Πορτογάλος πάνω στο ξεδίπλωμα πιο δίπλα στον Μπουχαλάκη. Ο τελευταίος φοβερή κάθετη στον Σεμπά, ο Βραζιλιάνος την κλασική του κίνηση, τη δέκατη ασίστ του παρακαλώ και ο Καρντόσο έβαλε το γκολ. Γκολάρα σε δημιουργία.

Επιτυχία η ισοπαλία για τον Ολυμπιακό δεν ήταν ποτέ στην ιστορία του. Όμως αυτή τη φορά, δε θα ασχοληθούν και πάρα πολύ. Η Μεγάλη Πέμπτη είναι κοντά…

Μόνο Instagram: Pantelaras10