Υπάρχουν αυτοί που θα μείνουν στο 3- 1, υπάρχουν και αυτοί που θα σταθούν στη γενική εικόνα. Υπάρχουν αυτοί που θα αρχίσουν τις συγκρίσεις με τους τραγικούς ανταγωνιστές (για να καλύψουν καταστάσεις), υπάρχουν και αυτοί που γουστάρουν να βλέπουν μόνο τη δική τους ομάδα! Υπάρχουν αυτοί που λένε «κερδίσαμε, προχωράμε». Υπάρχουν και αυτοί που θα πουν «κερδίσαμε αλλά που πάμε;» Υπάρχουν αυτοί που έριχναν κατάρες και μπινελίκα στους παίκτες όσο το σκορ ήταν 0- 1 και 1- 1 και είναι οι ίδιοι που άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και να επιδεικνύουν μνήμη χρυσόψαρου, βλέποντας τους πάντες συγκλονιστικούς και σούπερ.

Όλοι δίκιο έχουν και όλοι άδικο. Δέχομαι τα πάντα. Αυτό που δε δέχομαι, είναι να παρακολουθώ την πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας, να μην έχει προσανατολισμό στο παιχνίδι της. Να ζει και να πεθαίνει συνεχώς με μπάλες στην πλάτη –και άκρα- της αντίπαλης άμυνας μπας και «σπάσει» κάποιος μέσα στην περιοχή και μπει κανά γκολ. Σα το 2- 1 του Καρντόσο που ξεκίνησε από τη φοβερή πάσα του Μιλιβόγεβιτς στον Φιγκέιρας και το «σπάσιμο» του Πορτογάλου. Ο Παραγουανός είχε ένα άδειο τέρμα μπροστά του. Πιο πολύ κουράστηκε στον πανηγυρισμό. Ο Ολυμπιακός κέρδισε, διατήρησε τη διαφορά(ίσως και να την αύξησε, γράφω πριν το ματς Λάρισα- ΠΑΟ), αλλά από μπάλα… τίποτα! Πραγματικά τίποτα! Και ξέρουμε καλά , μη λέμε τα ίδια, ότι πρώτα φταίει η διοίκηση για τα καλοκαιρινά, μετά οι προπονητές για την εικόνα και στο τέλος οι παίκτες. Έτσι είναι πάντα και έτσι θα είναι… Αλήθεια όμως, ο Μπέντο αυτό το πράγμα θα μας παρουσιάζει; Αυτή θα είναι η εικόνα; Αν ναι, να το ξέρουμε τουλάχιστον.

Ως άλλος …Νικοπολίδης, ο Νίκολα Λεάλι έβλεπε τους ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού να βγαίνουν απέναντί του και να πλασάρουν άουτ. Την ίδια ώρα, ο Γιάννης Μαντζουράκης αν μπορούσε να «φάει» το μουστάκι του, θα το είχε κάνει. Πόσες φάσεις δηλαδή θα βγάλεις στο Καραϊσκάκη για να σου δοθεί η ευκαιρία να προηγηθείς; Και ο μετρ του ανασταλτικού τομέα, κόους του Παναιτωλικού, γνώριζε καλά, πως η ομάδα του θα μπορούσε να προηγηθεί. Ο Μπέντο από την πλευρά του, μόνο για το δοκάρι του Καρντόσο θα μπορούσε να μιλήσει, αλλά μάλλον για τον Πορτογάλο η σιωπή είναι πιο σωστό και λογικό μονοπάτι μετά από αυτό που παρουσίασε για άλλη μια φορά.

Μια ομάδα με δυσκολία στην ανάπτυξη, τον Φορτούνη και τον Μάρτινς κλασικά να πολεμάνε να βρουν κανά χώρο ελεύθερο, τους πλάγιους να αποδίδουν μόνο σε υπεραριθμία και σε καμία άλλη περίπτωση (στο ένας με έναν τραγικός στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός) και την άμυνα, να ανεβαίνει αναγκαστικά ψηλά για να είναι κοντά στις γραμμές και να βλέπει τα «καναρίνια» να απειλούν δυο φορές να μεταμορφωθούν σε… γύπες. Είπαμε όμως, ο Νίκολα… Νικοπολίδης, είχε κάνει βουντού. Καμία ταχύτητα με τη μπάλα, καμία κίνηση δίχως αυτή. Ας δεν ήξερες το ρεπορτάζ, θα πίστευες ότι οι ίδιοι ποδοσφαιριστές παίζουν μέρα παρά μέρα. Αν ήταν αυτοί μπασκετμπολίστες και συμμετείχαν στη φετινή Ευρωλίγκα, θα ‘χαν αλλάξει επάγγελμα.

Αν πρέπει να ρίξω μια ευθύνη στον Μπέντο και μάλιστα πολύ σοβαρή είναι η εξής: Έχει στερήσει πλέον από τους Ολυμπιακούς ακόμη και το μεγαλύτερο δεδομένο που υπάρχει στην ιστορία αυτής της ομάδας. Ανεξαρτήτως υλικού ή βαθμολογικής θέσης, ο Ολυμπιακός ιστορικά, έμπαινε στο γήπεδό του φουλ επιθετικά, έλιωνε στα πρώτα λεπτά τον αντίπαλο, συνήθως κατάφερνε και να προηγηθεί. Ο Ολυμπιακός εδώ και καιρό, με το που ξεκινάει ο αγώνας, έχει εικόνα ομάδα που βρίσκεται στο 75’. Και αυτό φυσικά είναι θέμα προπονητή. Αποκλειστικά!

Ο Μπέντο αποφάσισε να πετάξει έξω τον Φορτούνη. Για να δοκιμάσει σύστημα – Ιωαννίνων. Με 4- 4- 2 και τον Ανδρούτσο σε ρόλο… Ιντέγε. Αντί να ξεσπάσει ο Ολυμπιακός, έγινε το 0- 1 και δώσε νεύρα. Ο Πορτογάλος μάλλον σκεφτόταν την απόλυσή του (αν και οι καλές αλλαγές πρέπει να γίνονται μετά από νίκες και όχι ήττες) και έβαλε στο ματς τον Μανθάτη να τον σώσει. Έγινε το 1- 1 με γκολ αλα Γιάννενα και ήρθε ο κόσμος να βάλει στο ματς τον Τσόρι!

Η συνέχεια γνωστή. Ο Ολυμπιακός κέρδισε 3- 1. Ουσιαστικά στο 2- 1 όλα τελείωσαν. Με τους πιτσιρικάδες ο Ολυμπιακός είχε φρεσκάδα, ταυτόχρονα ο Τσόρι γλύκανε τη μεσαία γραμμή και η ομάδα κέρδισε. Θα σας πουν και θα σας γράψουν για τις 18 τελικές, θα σας αραδιάσουν το κλασικό επιχείρημα «βάζει τους μικρούς», θα ακούσετε πάλι τα κλασικά. Ξέρω ότι πλέον δε… μασάτε. Βαρεθήκατε κι εσείς να βλέπετε μια ομάδα δίχως ορμητικότητα, πάθος και τσαμπουκά. Πάλι καλά που κέρδισε παρότι έλειπε ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.

Α και επειδή κάποιοι (και τηλεοπτικά) πήγαν να μας περάσουν ότι «οι αλλαγές του Μπέντο γύρισαν το ματς», απλά να παρακαλέσω, να μη τα αμολάτε έτσι… χύμα. Αν αποθεώνετε κάποιον για τις αλλαγές του, να σας θυμίσω ότι είναι αυτός ο ίδιος που ξεκινάει τα ματς. Αυτός που αποφασίζει ποιους στηρίζει και ποιους όχι. Ποιους… εξαφανίζει. Ποιους δεν πιστεύει. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, έχει κάθε δικαίωμα να γουστάρει να βλέπει μια ομάδα διαφορετική, πιο φορτσάτη. Και σε αυτό καλείται να βάλει το χέρι της η διοίκηση τόσο με τις μεταγραφές, όσο και με την παρέμβαση(αν χρειάζεται) σε θέματα προπονητών και κατάστασης αποδυτηρίων. Τώρα είναι ευκαιρία. Πολύ μεγάλη…

ΥΓ. Ο Μπέντο ζήτησε στις δηλώσεις του να κρατήσουμε δυο πράγματα: Πρώτον το αποτέλεσμα και δεύτερον την κακή εικόνα. Μάλιστα... Λοιπόν, μέχρι τις 4/1 υπάρχει αρκετός καιρός για δουλειά!

ΥΓ 2. Δε με ενδιαφέρει το μόνιμο επιχείρημα «τι να πουν οι άλλοι που ήθελαν και πρωτάθλημα;» Κάθε σύνολο πρώτα έχει αντίπαλο τον... καθρέφτη και μετά τους άλλους!