Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι, ότι δεν μπορείς να του πεις κάτι. Δε γίνεται να του ζητήσεις τον λόγο για αυτή την ήττα στην Τούμπα. Πώς να το κάνουμε; Και όπως ξέρετε δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να κρίνω αυστηρά την ομάδα, αν υπήρχε πραγματικός λόγος. Όμως δεν θα το πράξω γιατί πολύ απλά και σοβαρός λόγος δεν υπάρχει και δε γίνεται σε μια ομάδα που 'χει υπηρετήσει τόσο σωστά τον εαυτό της, να την κολλήσεις στον τοίχο επειδή έχασε σε ένα ματς τυπικής υποχρέωσης.

Ο Ολυμπιακός κακά τα ψέματα, θα πρέπει να αγριέψει και πάλι στο κύπελλο. Να ολοκληρώσει την πρόκριση με τον ΠΑΣ Γιάννινα και μετά να δείξει (ξανά) ποιος είναι στον τελικό. Εκεί που πιθανότατα θα βρει μπροστά του τον ΠΑΟΚ. Και λογικά θα είναι όλα αλλιώτικα ως προς την διάθεση των ποδοσφαιριστών του Μαρτίνς. Έχοντας κατακτήσει και μαθηματικά τον τίτλο, πήγε να παίξει στην Τούμπα.

Απλά δεν... έβγαλε όλο το ματς. Και ο Πέδρο Μαρτίνς ήθελε να αυξήσει σε τέσσερα τα συνεχόμενα αήττητα παιχνίδια του, στο συγκεκριμένο γήπεδο, αλλά δεν τα κατάφερε, όμως δεν πιστεύω ότι στενοχωριέται. Αν του έλεγες θα παίρνεις πάντα το πρωτάθλημα και θα χάνεις ένα ματς που δεν θα σε «κάψει», ο άνθρωπος θα έλεγε οκ.

Πολλοί αναρωτιούνται λοιπόν, ποια κίνητρα μπορεί να έχει μια ομάδα που δουλεύει στα κόκκινα, όταν κατακτά τον τίτλο; Ε, για τον Ολυμπιακό μιλάμε, πάντα κάτι πρέπει να βρίσκει για να κρατάει την πειστική αγωνιστική του ταυτότητα. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν απουσίες, παρ' όλα αυτά ακολούθησαν την τακτική των τελευταίων εβδομάδων με την τριάδα πίσω και τον Αβραάμ να γυρνάει μετά από καιρό στην ενδεκάδα.

Και ο Γκαρσία αυτή την φορά έβαλε τρεις πίσω, με αποτέλεσμα οι γραμμές του "Δικεφάλου" να είναι στο ψάξιμο στο πρώτο τέταρτο και να βρίσκει ο Ολυμπιακός εύκολη επίσκεψη στην περιοχή του Πασχαλάκη. Και ο "Δικέφαλος" όμως θέλησε να «χτυπήσει» στην πλάτη της κόκκινης άμυνας σε ένα ματς που βλεπόταν ευχάριστα ή τουλάχιστον πιο ευχάριστα από το προηγούμενο των δυο ομάδων στη Θεσσαλονίκη.

Με «κουλούρια» στο 45λεπτο και τον Μπάμπα να έχει πρωταγωνιστήσει από την μια πλευρά, ο Ολυμπιακός κλασικά στηριζόταν στην ηρεμία και την αρχοντιά του Εμβιλά. Ωστόσο, το παράδειγμα προς μίμηση λέγεται Αβραάμ Παπαδόπουλος, που κατά τη γνώμη μου ήταν αυτός που ξεχώρισε στην ανασταλτική λειτουργία των νταμπλούχων, όταν ο ΠΑΟΚ πάσχιζε να χαλάσει την ισορροπία στα μετόπισθεν του Ολυμπιακού.

Και ήταν άτυχος που δεν έδιωξε καλά και έστρωσε τη μπάλα στον Ζίβκοβιτς. Για τα δεδομένα της αναμέτρησης θεωρώ ότι ήταν θετική η παρουσία των Πειραιωτών στο πρώτο μέρος, αλλά μετά δεν... Βάσει απουσιών, βάσει εποχής και κυρίως βάσει τελειωμένου πρωταθλήματος, είπαμε, υπάρχουν αβέρτα δικαιολογίες. Θα μπορούσαν επίσης να είχαν σκοράρει από νωρίς αν ήταν λίγο πιο τυχεροί και -κυρίως- ήρεμοι.

Ο Μπρούμα δεν είναι... Ανρί και για αυτό το πλασέ του έγλειψε το δοκάρι στο 20'. Αντιθέτως ήταν υπέροχο το πλασέ του Ζίβκοβιτς στο 1- 0 και επίσης όμορφο το δεύτερο τέρμα του ίδιου. Ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε τις στιγμές και έτσι έκανε την δουλειά του για να πλασαριστεί στις θέσεις που βγάζουν στην Ευρώπη. Ψυχολογικά είχε περισσότερη ανάγκη η ομάδα της Θεσσαλονίκης τη νίκη και την πήρε.

Μετά το 2- 0 και τις αλλαγές που έκανε ο Μαρτίνς, ο Ολυμπιακός πήρε μπάλα, πήρε πρωτοβουλία, αλλά δεν έκανε κάτι περισσότερο. Επαναλαμβάνω δίχως να το γράφω για να χρυσώσω κάποιο χάπι. Θα ξεχαστεί εύκολα και γρήγορα η ήττα. Ο Ολυμπιακός πρέπει απλά να προσπαθήσει να διατηρηθεί και να φτάσει στην κατάκτηση άλλου ενός ντάμπλ.

Και το ματς της Τούμπας, αν ουσιαστικά έδωσε κάτι στον ΠΑΟΚ ίσως να είναι και λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση ενόψει του τελικού (αν περάσει στην ΑΕΚ). Όμως ο Ολυμπιακός θα είναι διαφορετικός και σίγουρα δεν θα «φύγει» από το ημίχρονο, όπως έκανε αυτή την Κυριακή...

Photo Credits: Eurokinissi