Τι σημαίνει κούραση; Τι σημαίνουν τραυματισμοί; Δε θα γράψω τα ίδια. Η Ευρωλίγκα είναι το… σπίτι του. Τα ‘χουμεπει. Πάει στο Τελ Αβίβ, τα δίνει όλα με προβλήματα στην πιο «καυτή» έδρα της Ευρώπης. Κερδίζει έναν αντίπαλο που θα «σκοτώσει» φέτος πολύ κόσμο. Και γυρνάει για να παίξει με τηνΧίμκι. Τη ρωσική ομάδα που πολλοί έχουν ενθουσιαστεί βλέποντάς τη.

Η παρουσία τουΜπαρτζώκα, οι μεταγραφές, τα λεφτά, οΣβέντ. Ναι, καλό μείγμα. Μια χαρά δε λέω… Όμως όταν απέναντί σου θα βρεθεί η ομάδα των πέντε τελικών στα οχτώ τελευταίαφάιναλ-φορ, καλό είναι να καθίσεις ήσυχος και να δεις τι θα γίνει. Αν είσαι αντίπαλος να δεις πως θα γλιτώσεις ή και πως θα το πάρεις εσύ το ματς αν μπορείς. Αν είσαι φίλος αυτής της ομάδας, ξέχνα λίγο τη γκρίνια, το αν θέλει 4αρι, 8αρι, 22αρι και απόλαυσε. Έχε και εμπιστοσύνη ρε αδερφέ σε αυτούς τους παίκτες.

Αφού είδες, πως όποιος κι αν μπήκε κάτι έκανε. Και το έκανε καλά. Γιατί ναι, τηνΧίμκιο Σφαιρόπουλος την κέρδισε με όλο τορόστερτου! Όλο. Ήξερε πώς να χρησιμοποιήσει τον καθένα. Και πήρε απ’ όλους. Από τονΜιλουτίνοβπου έκανε κινήσεις…ΒλάντεΝτίβατς, μέχρι τονΣτρέλνιεκςκαι τονΑγραβάνη, που στο πρώτο μέρος έπαιξαν μεγάλο ρόλο για να «κοπεί ο βήχας» των Ρώσων! Όλοι τους.

ΗΧίμκιείχε πάρει τους 25 από τους 40 πόντους της στο ημίχρονο, από το ντουέτοΣβέντ- Ρόμπινσον. Αναμενόμενο ε; Μπορεί, μπορεί και όχι. Γιατί ο Ολυμπιακός το περίμενε, ετοιμαζόταν, είχε δουλέψει, είχε «διαβάσει». Φυσικά η κλάση των δυο αυτών παικτών είναι μεγάλη, αλλάοι Ρώσοιστο 20λεπτο, είχαν δεχθεί 49 πόντους. Σχεδόν 50αρα δηλαδή, κάτι που οΜπαρτζώκαςθα πρέπει να το δουλέψει. Τα καλά νέα από την αρχή του ματς για τους Πειραιώτες ήταν, ότι μπορούσαν άπαντες να συνδεθούν με το καλάθι.

Τα άσχημα νέα, ήταν πως τις στιγμές που οι δυο μπασκετμπολίστες που προανέφερα έβρισκαν ρυθμό, δεν υπήρχε τύχη να τους σταματήσει κανείς. Ειδικά τον Ρόμπινσον που με ένα απλόπικ 'ν'ρολέδινε πόντους. Όσο και να το… διάβαζαν οι Ολυμπιακοί, δε μπορούσαν να το περιορίσουν. Και έτσι γινόταν το κακό. Ο Σφαιρόπουλος ωστόσο, είχε την τύχη να πάρει πράγματα απ’ όλους. Ο Παπαπέτρου ξεκίνησε εντυπωσιακά στο ματς, ενώ η άμυνα βρήκε έναν ρυθμό όταν μπήκε οΑγραβάνηςκαι άλλαζε γρήγορα ψηλά με Μάντζαρη ήΣτρέλνιεκς.

Ο Βαγγέλης με τον Ρόμπερτς δεν είχαν εύκολο έργο, αλλά τηνίδια στιγμή οΣτρέλνιεκςκατάφερε να κρατήσει την ισορροπία στο διάστημα που αγωνίστηκε. ΟιΜιλουτίνοβκαιΜακλίνείχαν καλές και άσχημες στιγμές. ΗΧίμκιθέλει πολύ να πάρει πράγματα από την επίθεση. ΟΜπαρτζώκαςακόμη και να μη το γουστάρει αυτό, έχει συμβιβαστεί πως το ταλέντο αρκετών από τους παίκτες του, θα του δώσει πράγματα. Όμως η άμυνα είναι και διάθεση. Το 15/22 δίποντα ήταν το κυριότερο στοιχείο της στατιστικής για τον Ολυμπιακό στο πρώτο μέρος.

Οι Ρώσοι ήθελαν να τα φέρουν όλα «τούμπα» στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά η ομάδα του Πειραιά, τους επιφύλαξε την χειρότερη (για αυτούς) έκπληξη. Μπήκε αποφασισμένη στο παρκέ. Ο Παπανικολάου «βίδωσε» τον Σβέντ, ο Ρόμπινσον «κλειδώθηκε» τούτη τη φορά και στην επίθεση με πρόσωπο των ψηλών του Μπαρτζώκα, ο Σφαιρόπουλος «απάντησε» στα ίσια με το θωρηκτό της Σερβίας. Πάει ο Νίκολα που γκρινιάζαμε (και εγώ) για το ότι μαθαίνει στην… καμπούρα του Ολυμπιακού μπάσκετ. Πάνε αυτά. Ήρθε το αναμενόμενο. Η ομάδα άντεξε να ‘χει… μαθητή τον Νίκολα, ο οποίος πλέον είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα.

Και αυτός όρισε το ξεχείλωμα της διαφοράς. Μετά πήραν -πάλι- φόρα οι υπόλοιποι. Ο Πρίντεζης σιγά- σιγά, ο Μάντζαρης με τον Ρόμπερτς από λίγο ο καθένας και ο Μακλίν αθόρυβα. Μόλις οι προπονητές της Χίμκι χαίρονταν ότι κάποιον περιόρισαν, εμφανίζονταν άλλοι… δυο να «τα χώνουν». Το σύστημα «Λερναία Ύδρα» σε όλο το μεγαλείο του, από έναν Ολυμπιακό που στερήθηκε και πάλι των υπηρεσιών του Σπανούλη. Ο Βασίλης είναι στην τελική ευθεία, επιμένω ότι η είσοδός του θα πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην διαταραχθεί καμία ισορροπία. Όλα τα ματς έχουν κερδηθεί με τα 3αρια της ομάδας να παίζουν παρέα και να βοηθάνε.

Ο Τόμπσον είναι «φονιάς», ο Παπαπέτρου ανεβαίνει και ο Παπανικολάου οργιάζει. Και επειδή 100% κάποιοι από εσάς θα ‘χουν σκεφτεί και το «ωχ θα μπει ο Βασίλης και θα ανακατευτούν», θέλω να ξεκαθαρίσω και το εξής: Ναι, οι χρόνοι θα αλλάξουν. Αλλά με τον Βασίλη, η Μακάμπι δε θα μείωνε ποτέ στον πόντο και όταν «καίει» και η μπάλα, ξέρεις ότι θα την πάρει κάποιος με… εκατό κιλά «αυγά» και ας το χάσει. Σεβασμός λοιπόν σε όλους. Όλους! Γιατί χρειάζονται άπαντες. Μιλάμε στην τελική και για μια ομάδα που κάθε τρεις και λίγο έχει και έναν μπελά. Αλλά πάνω απ’ όλα μιλάμε για την ομάδα, που ξέρει τον τρόπο, μπορεί να βαδίζει σταθερά και έμπειρα στην Ευρωλίγκα.

Δεν έχει γίνει κάτι με το 4-0, απλά το βάρος της φανέλας και του ονόματος, σε μια περίοδο που η ομάδα είναι ανέτοιμη, την κρατάνε μόνο με ροζ φύλλα ως τώρα. Θα έρθουν και οι ήττες. Θα έρθουν και τα δύσκολα βράδια. Εκεί θα δοκιμαστεί ο Ολυμπιακός. Τα αποδυτήριά του είναι καλά… προπονημένα για τέτοιες καταστάσεις. Και η ηχομόνωση κορυφαία, για να μην περνάνε προς τα μέσα οι κραυγές ταραχής. Αυτό είναι και το «κλειδί». Όσα μπασκετικά διαβάσετε και για αυτό το παιχνίδι, προσέξτε τα, αλλά μην τα αποστηθίσετε κιόλας. Θα παίξει άλλο μπάσκετ ο Ολυμπιακός το 2018. Τους λόγους τους ανέφερα πιο πάνω. Τα λέμε μετά την Μπαρτσελόνα…