Italian job...

Και ο Ιταλός ήταν αυτός που άφησε τη μεγαλύτερη σφραγίδα από όσες έβαλαν οι Πειραιώτες. Ο Πειραιάς θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τόπο μαρτυρίου για τη γαλλική ομάδα, αλλά δεν πήγε έτσι το ματς.

Απλά ο Ολυμπιακός, ξεκίνησε και τελείωσε τον αγώνα "καυτός". Και έφτανε αυτό για να του χαρίσει το τριποντάκι σε έναν όμιλο που έχει ακόμη... ψωμί!

Συνήθως το Καραϊσκάκη "παίρνει φωτιά" αν μπει γκολ νωρίς! Όμως η ίδια η ομάδα δεν το επέτρεψε αυτό. Γιατί το τέρμα του Μασάντο οπωσδήποτε έκανε μεγάλο καλό στον Ολυμπιακό, αλλά "χάλασε" το άθλημα. Βέβαια, ποιος νοιάζεται και για το θέαμα, όταν σε ένα 90λεπτο "παίζονται" ίματζ και χρήματα. Εγώ όμως είμαι υποχρεωμένος να τα αναφέρω όλα και να σέβομαι κι αυτούς που θέλουν να βλέπουν μπάλα και να μην αρκούνται απλά στο "κερδίσαμε, όλα καλά".

Η ομάδα μπήκε φουριόζα, σημείωσε το τέρμα που είχε τόσο πολύ ανάγκη, αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη στο 45λεπτο. Και το χειρότερο; Παρατηρήσαμε ένα κακό συνήθειο με τους "ερυθρόλευκους" να κλωτσάνε το τόπι κι όπου πάει. Η ομάδα αυτή, την τελευταία 15ετία, ζήτημα είναι να το έκανε συνολικά σε δέκα παιχνίδια. Και το έπραξε απέναντι στη Μονπελιέ; Αν είναι δυνατόν... Ο Μήτρογλου έτρεχε μόνος μπροστά, προσπαθώντας να μαζέψει όλες τις μπάλες. Όμως οι... γιόμες δεν έβγαλαν σε κάτι ουσιαστικό.

Για να μην λέμε για τον Ολυμπιακό βέβαια, απέναντί του ήταν μια ομάδα, που όση κατοχή και να είχε, δεν έβγαζε φόβο. Οι μόνες στιγμές που ο Ζιράρ μπορούσε να πιστέψει στην ισοφάριση ήταν κάτι φάουλ που τα εκτελούσαν σωστά οι παίκτες του στο ύψος της μικρής περιοχής και ο Κάρολ αναγκαζόταν να ρίξει μπουνιές στην μπάλα. Τίποτε άλλο από τους πρωταθλητές Γαλλίας. Σούπα το ημιχρονάκι, πάλι καλά που οι νταμπλούχοι είχαν κάνει τη δουλειά τους!

Μια δουλειά που 'χαν σκοπό να τη... χαλάσουν οι ίδιοι. Ελάτε τώρα, αυτή η Μονπελιέ στα 180 λεπτά που έδωσε με τον Ολυμπιακό δεν "γέμισε" στιγμή το μάτι. Και η καραμέλα της έλιωσε, μόλις έκανε το 2-1 ο Γκρέκο. Ο πιο σταθερός παίκτης του Ολυμπιακού στο ματς. Γιατί είχαν κι άλλοι "ερυθρόλευκοι" τις καλές στιγμές τους, αλλά ο Ρωμαίος δεν χάλασε το ρυθμό του. Και δίνει μάχη να καθιερωθεί στην ενδεκάδα με έναν Ζαρντίμ που μια τον βάζει, μια τον αφήνει έξω.

Η Μονπελιέ ισοφάρισε με τρόπο (συμπάθα με Σιόβα) αστείο. Δε γίνεται να του ρίχνεις τρία κεφάλια του Καμαρά και αντί να τον βγάλεις εκτός μπάλας, να τον ρίχνεις και κάτω. Δε με νοιάζει αν ήταν αυστηρό το πέναλτι. Με ενδιαφέρει ότι τρία άτομα μέσα στην περιοχή δεν "καθάρισαν" την μπάλα και ο επιθετικός της Μονπελιέ, τους κράταγε "αιχμαλώτους".

Όπως και να 'χει , οι νταμπλούχοι Ελλάδας πρόλαβαν να αντιδράσουν. Γιατί απλά, έπρεπε -όπως στη Γαλλία- να φάνε το γκολ για να καταλάβουν, ότι δεν έχουν να φοβηθούν κάτι από την συγκεκριμένη αντίπαλο. Το 2-1 ξεσήκωσε το γήπεδο και το 3-1 απογείωσε τους πάντες. Για άλλη μια φορά ο Ζαρντίμ έπεσε από την Ακρόπολη, βρήκε πορτοφόλι και θα πάει και για ψώνια με τα λεφτά που 'χει μέσα, αφού η ομάδα θα συνεχίσει να είναι ντυμένη ευρωπαϊκά.

Με όλους τους παίκτες υγιείς (υπάρχουν και απουσίες μην το ξεχνάμε) το μέλλον του Ολυμπιακού μπορεί να είναι καλύτερο πάνω στο χορτάρι. Γιατί πέρα από όσα δημιουργούν προβληματισμό, υπάρχουν κι άλλα τόσα για να δεις θετικά την ιστορία. Κάθε νίκη είναι πολύτιμη και ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν δικαιούσαι να μην την απολαύσεις...