Ο αγώνας στη Βιτόρια είχε τελειώσει. Τα φώτα στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα είχαν αρχίσει να σβήνουν και λίγο πριν ο Γιάννης Μπουρούσης, είχε ξεφτιλίσει την ΤΣΣΚΑ. Ο Μπουρούσης που περίμενε έναν μήνα να του πει ο Ιτούδης αν τον θέλει στην ΤΣΣΚΑ, αλλά τελικά…δεν. Και ενώ η «αρκούδα» ήταν λαβωμένη στη χώρα των Βάσκων, όλοι ανέμεναν να ακούσουν τους λόγους, τις αιτίες και όλα αυτά που κόστισαν στη ρωσική ομάδα. Ο Δημήτρης Ιτούδης στη συνέντευξη Τύπου, μίλησε για τον… Ολυμπιακό. Είπε για την άμυνά του, για τη διαιτησία και γενικά, έκανε δηλώσεις δεκαετίας ’90, τότε που οι προπονητές πάσχιζαν να «ετοιμάσουν» τον επόμενο αγώνα. Το πέτυχε. Εντυπωσιακά!

Ήρθε η ώρα να πάει ο Ολυμπιακός, ο λειψός Ολυμπιακός, στη Μόσχα για να παίξει κόντρα στην ΤΣΣΚΑ . Την ομάδα που βασανίζει σε κάθε φάιναλ- φορ. Και όταν ο αγώνας ολοκληρώθηκε, τούτη τη φορά δεν υπήρχε κανένα παράπονο από την ομάδα των 40 εκατομμυρίων –και βάλε- για τη διαιτησία. Οι επαφές; Υπήρχαν δεν υπήρχαν σφυρίζονταν! Κριτήρια; Πιάσε το αυγό και κούρεφτο! Φάουλ; Ελάτε τώρα… Ο Τεόντοσιτς ξάπλωσε στον Μάντζαρη, αλλά το ματς συνεχίστηκε. Βολές; Ο ένας εκτελούσε αβέρτα, ο άλλος… κουβέρτα. Ντε Κολό και Τεόντοσιτς μαζί 20 σουτάκια από το σημείο του μπασκετικού πέναλτι. Όλα αυτά που διαβάζετε δε πάνε να ρίξουν τα αίτια της ήττας αποκλειστικά και μόνο στις σφυρίχτρες. Όμως η αλήθεια είναι μια και μοναδική. Οι τρεις ρέφερι έπαιξαν πολλή έδρα, κράτησαν όρθια την ΤΣΣΚΑ και στο τέλος ο Ολυμπιακός δεν είχε δύναμη, δεν είχε αντοχές, δεν είχε και την πληθώρα παικτών που χρειαζόταν για να κερδίσει τους πάντες. Ήταν δύσκολο…

Βέβαια, όλο αυτό, μπορεί να γίνει και μάθημα στον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό του Μιλουτίνοβ και του Όντομ που δεν έπαιξε. Και πάνω απ’ όλα, τον Ολυμπιακό του Οθέλο Χάντερ, ο οποίος θα πρέπει πλέον να κυκλοφορεί και με μια μπουκάλα από τα ΟΥΚ για να αντέχει να βγάζει τα παιχνίδια. Ο Αμερικανός είναι συγκινητικός, είναι μόνος, το βλέπει και ο πιο άσχετος με το άθλημα! Βαρετό να το γράφω κάθε φορά ε; Συμφωνώ…

Ο Ολυμπιακός λοιπόν, «αλλάζει τα φώτα» της ΤΣΣΚΑ στα φάιναλ- φορ, όμως όταν μπήκαν χθες οι δυο ομάδες για να κοντραριστούν οι Ρώσοι είχαν 7/8 νίκες στους αγώνες του τοπ- 16.

Οι πρωταθλητές Ελλάδας έκαναν πολλά λάθη στο ημίχρονο. Αυτό ήταν το ένα στοιχείο που τους… βάρυνε και το άλλο ότι έχασαν κάποια εύκολα καλάθια. Ε, αν βγαίνεις μόνος σου με το τέρμα και δε βάζεις το… γκολ, μετά ποιος σου φταίει. Η στατιστική έδειχνε ισορροπία σε αρκετούς τομείς και η αίσθηση που άφηνε το 20λεπτο, ήταν ότι το + 8 της «αρκούδας» δεν προκαλούσε τρόμο. Ναι, συμφωνώ, από την άλλη όμως ήταν και μια εικόνα που έδειχνε πως όσο και να έπαιζαν στο τέλος η ΤΣΣΚΑ θα κέρδιζε έστω και με μονοψήφια διαφορά. Ξέφευγε η ομάδα του Ιτούδη, μάζευε αυτή του Σφαιρόπουλου. Το πολύ απλό μπάσκετ της ΤΣΣΚΑ, έφερνε καλάθια, όχι μόνο χάρη στην απλότητα, αλλά και στο ταλέντο.

Απίστευτα γρήγορο διάβασμα των φάσεων, εκμετάλλευση τους μις ματς και ένα Ντε Κολό, που διανύει περίοδο τρομερού φορμαρίσματος. Ο Σφαιρόπουλος πέρασε από νωρίς στο αγαπημένο πλάνο Β’, που έχει να κάνει με τα κοντά σχήματα. Στην τελική και ψιλοαναγκαστικά γίνεται, μη το διαφημίζουμε κιόλας συνέχεια. Γιατί με τον Αγραβάνη λαβωμένο, όταν πρέπει ο Χάντερ να καθίσει πάγκο, γίνεται 5αρι ο Πρίντεζης, αφού πρώτα έχει περάσει κάποια άσχημα λεπτά στο παρκέ ο Μιλουτίνοβ. Και έτσι βλέπουμε το «κοντό σχήμα», που όμως σε αυτή την αναμέτρηση, ήταν δύσκολο να ανατρέψει το σκηνικό. Γιατί; Μα η ΤΣΣΚΑ έχει παίκτες να παίξουν άνετα σε τέτοια κατάσταση, με πρώτον και καλύτερο τον Κάιλ Χάινς. Δώστου κοντό σχήμα του Αμερικανού και πάρτου τη ζωή.

Και στον Ολυμπιακό αν θυμάστε, προβλήματα είχε μόνο με κάτι θεριά, που άπλωναν τις χερούκλες τους και του σκέπαζαν το καλάθι. Με καλύτερο ποσοστό στα δίποντα, 30% στα τρίποντα και δέκα βολές λιγότερες, οι «ερυθρόλευκοι» ήταν υποχρεωμένοι να αλλάξουν πράγματα αν ήθελαν να δώσουν άλλη μια …καρατιά στην αντίπαλό τους. Όμως με αρκετούς παίκτες μακριά από τον καλό τους, τον πολύ καλό τους εαυτό, τέτοιες νίκες δεν επιτυγχάνονται. Ο Χάκετ είχε κέφι, ο Λοτζέσκι μετά από δυο μήνες έχει μπει στην ομάδα λες και παίζει στο ΝΒΑ(τόσο άνετα σκοράρει), αλλά ο Ολυμπιακός ποτέ δε διαπρέπει με «προσωπικές εμφανίσεις». Όταν δουλεύει καλά όλη η ομάδα, έρχεται και το αποτέλεσμα και το ξέρετε. Έτσι έχει χτιστεί αυτό το σύνολο χρόνια τώρα. Πόσοι λοιπόν πιστέψατε στην ανάπαυλα ότι θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί η εικόνα;

Ε όσοι το πιστέψατε, η ομάδα σας δικαίωσε. Μέχρι το τέλος το πήγαν. Αυτοί που έπαιξαν, αυτοί που μόχθησαν , σε ένα γήπεδο που έβλεπε κόκκινα φαντάσματα! Σε ένα γήπεδο που έκανε την προσευχή του να τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται το παιχνίδι. Οι Ρώσοι με όλα αυτά που τους κάνει ο Ολυμπιακός, θα ζητήσουν ακόμη και η Κόκκινη πλατεία να αλλάξει όνομα. Αυτό που δεν άλλαξε όμως ήταν η διάθεση ενός Ισπανού, ενός Πορτογάλου και ενός Σλοβένου (ναι σαν ανέκδοτο χωρίς τον… Πόντιο στο τέλος) να μην κερδίσει ο Ολυμπιακός. Ο Χακετ πάλεψε και με το παραπάνω όπως και ο Στρόμπερι. Ο Σπανούλης δεν το… συζήτησε μαζί με τον Πρίντεζη και όρθωσαν ανάστημα. Ο Χάντερ σας τα έγραψα πιο πάνω.

Ό,τι και να πεις είναι λίγο. Και για να γλυκάνουν την ελληνική ομάδα, στο τέλος του ματς, σφύριζαν –και καλά- τα πάντα, αλλά αφού ήδη οι Ρώσοι είχαν ξεφύγει και φυσικά η κούραση είχε καταπλακώσει τον Ολυμπιακό. Α και στο τέλος με το ματς τελειωμένο, ήταν και άνετοι να δώσουν και βολές στην ελληνική ομάδα. Παλιά κόλπα. Λίγο μπάσκετ να ξέρεις, καταλαβαίνεις από νωρίς. Θα πουν κάποιοι «δεν έπαιξε ρόλο η διαιτησία». Θα μιλήσουν για τη διαφορά στο σκορ, την απόσταση των μπάτζετ ή και το βάθος από ένα σημείο και μετά σε λύσεις. Ναι, συμφωνώ. Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να πάει και να πάρει την Ευρωλίγκα, αν δε «λιποθυμήσει» πάλι στο φάιναλ- φορ. Όμως έπαιξαν ρόλο οι «άρχοντες» του ματς και ξέρετε ότι σπάνια ασχολούμαι με δαύτους.

Απλά η ήττα δε στοιχίζει στον Ολυμπιακό. Αυτός ο Ολυμπιακός (προσοχή, αυτός μόνο) δε χάνει στη Γερμανία, δε χάνει από τη Λαμποράλ, δε χάνει από τη Ρεάλ. Από κανέναν. Κι αν είχε και έναν ακόμη ψηλό(βαρέθηκα τόσους μήνες ειλικρινά), θα μιλούσαμε διαφορετικά. Μια ομάδα που χάνει- κερδίζει, το ‘χουμε πει, καταθέτει 99/100 φορές ψυχή και αίμα! Ρεκόρ πρώτου γύρου στο τοπ- 16, 3- 4. Κακό. Και μη αναμενόμενο. Τίποτα δεν έχει τελειώσει όμως. Αυτά για την ώρα…