Και ένας για όλους...

Τα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας, δεν έχουν καμία σχέση με όλη την άλλη διοργάνωση! Μα …εντελώς καμία! Στην κανονική περίοδο, μπορείς και λάθος να κάνεις και να σπεύσεις να το διορθώσεις. Και «κοιλιά» βρε αδερφέ να εμφανιστεί, αν είσαι μάγκας θα προλάβεις να …αδυνατίσεις και να ξαναμπείς στο κόλπο. Το φάιναλ- φορ, είναι καμιά φορά και… ζάρια. Μπορεί σε μια νύχτα ή και δυο να γεννηθεί ένας ήρωας. Ή και το αντίθετο. Ένα απλό νοκ αουτ 40λεπτο τέλος πάντων, μπορεί να τα φέρει όλα. Τα πλέι- οφ, δεν έχουν καμία σχέση με όλα τα παραπάνω. Πρέπει να είσαι ανθεκτικός, μάγκας, έξυπνος, έτοιμος και κυρίως βαμμένος με τα χρώματα του πολέμου. Κερδίσεις- χάσεις ένα ματς, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις τον αντίπαλό σου να σε «νιώσει», να προβληματιστεί, να μην είναι σίγουρος. Και να καταλάβει ότι τον ξέρεις καλά. Ότι είσαι διαβασμένος. Τα πλέι- οφ τελειώνουν στις τρεις νίκες και μόνο τότε. Και για να περάσεις από αυτή η διαδικασία, πρέπει να δουλεύεις για αυτή όλη τη σεζόν.

Ο Ολυμπιακός έχει το χειρότερο γήπεδο της διοργάνωσης. Μακράν. Ένα χάλι και μισό. Έχουν γραφτεί τεράστιες σελίδες δόξας στο ΣΕΦ, αλλά δε θα πάψει ποτέ να είναι αποκρουστικό στην όψη με τις αποστάσεις από τον αγωνιστικό χώρο, και το στυλ «γαβάθα» που έχει. Ο Ολυμπιακός επίσης έχει και ιδιότροπο κόσμο. Ούτε «τρελάθηκαν» να κάνουν sold out, ούτε γέμισαν φέτος στην κανονική περίοδο την έδρα τους. Σ’ αυτό το πρώτο παιχνίδι με την Έφες όμως, μπορώ να πω ότι έκαναν το γήπεδο έδρα, μπαίνοντας όμως κι αυτοί (οι φίλαθλοι) στο ρυθμό της ομάδας. Μεγάλο πράγμα να ξέρεις ότι πας να δεις ένα σύνολο πολεμιστών. Το πιθανότερο είναι να σε παρασύρουν και εσένα. Όπως κι έγινε. Ο Ολυμπιακός όπως ξέρετε, έχει και μια ομάδα έτοιμη να «σκοτωθεί» στο παρκέ. Να μην τα παρατήσει ποτέ, να… πολεμήσει με μανία μέχρι το τέλος. Και δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα πιο δυνατό από αυτό. Ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του, έχουν καταφέρει να χάνουν και να σε στέλνουν ήσυχο σπίτι σου για ύπνο, ότι έκαναν το καθήκον τους. Αυτό λοιπόν δυναμώνει πάντα τα αποδυτήρια. Και με τη δύναμη, το πάθος και την πίστη, μπήκαν οι πρωταθλητές Ελλάδας στην πρώτη μάχη με την Έφες.

Οι Τούρκοι δημοσιογράφοι εμφανίστηκαν με γελάκια στο ΣΕΦ. Πρώτον γιατί είχαν πάει στο ΟΑΚΑ μια μέρα πριν (πίστευαν σε ένα 2/2) και δεύτερον, γιατί μας έλεγαν ότι θυμόντουσαν τη νίκη της Έφες πριν λίγο καιρό. Απλά γελάσαμε και πειστήκαμε, ότι δε θα καταλάβαιναν τι θα εμφανιζόταν μπροστά τους…

Κι όμως, χωρίς να σας ζαλίσω με τρελά νούμερα και ορολογίες, ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος έκανε απλά πράγματα . Πρώτα απ’ όλα κάτι που δεν είναι και συνηθισμένο. Η ομάδα έκλεισε το 20λεπτο με 50% παντού. Δίποντα, τρίποντα, βολές. Και 21 ριμπάουντ παρακαλώ έναντι 14 των Τούρκων. Ο Περάσοβιτς με το «καλημέρα» προδόθηκε. Είχε στηρίξει τη βασική του λειτουργία αποκλειστικά και μόνο στο να σταματήσει τον Σπανούλη. Και κατά δεύτερο λόγο τον Πρίντεζη. Και τον ρήμαξαν όλοι οι άλλοι. Στα πρώτα λεπτά που η ομάδα ψαχνόταν, «καθάρισε» ο Μάντζαρης. Μετά πήρε τον λόγο ο Μιλουτίνοβ, που αποτέλεσε το «κρυφό όπλο». Εμφανίστηκε ο Ουότερς και εκεί που η Έφες πίστεψε ότι θα φράξει την κόκκινη επίθεση, δέχθηκε τρία σερί καλάθια από τον Ντόμινικ. Σταμάτησε αυτός; Ήρθε ο Γκριν. Και κατά διαστήματα οι Παπανικολάου και Παπαπέτρου. Πήγε σε διψήφιο αριθμό η ομάδα την ώρα που συνέχιζε ο αντίπαλος να κυνηγάει τους δυο αρχηγούς. Για την πίσω μεριά του γηπέδου, ε, εκεί πια είστε και εσείς πλέον έμπειροι για να καταλάβετε πως ο Ολυμπιακός ανασταλτικά δε κάνει χάρες. Οι Τούρκοι μάλιστα για να αποφύγουν και το «ξύλο» πήγαν στην αρχή να βάλουν όλα τα μακρινά. Και τα έχασαν. Έβρισκαν σίδερο, δεν άρπαζαν τα επιθετικά ριμπάουντ (το αγαπάνε αυτό) και μοιραία από νωρίς κυνηγούσαν…

Το ίδιο συνέβη και στο δεύτερο ημίχρονο με συνέπεια και διάρκεια. Για το μεγαλύτερο διάστημα. Μπήκε καλά ο Ολυμπιακός με πάθος και έδειξε πως είναι να εκμεταλλεύεσαι το πλεονέκτημα έδρας. Ήταν έτοιμοι όλοι. Η Έφες μείωσε 70- 60, πίεσε, πήγε να κλέψει μπάλες. Επανήλθαν οι Σπανούλης- Μάντζαρης και τα πάντα έλαβαν τέλος. Φυσικά και τίποτα δεν έχει τελειώσει. Μη λέμε τα ίδια. Μιλάμε για αποδυτήρια εμπειρότατα. Θέλω και πρέπει να πω όμως, ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παρουσίασε μια ομάδα πανέτοιμη. Ένα σύνολο που ήξερε τι να ζητήσει. Ένας για όλους και όλοι για έναν! Ο Μάντζαρης με τον Γκρίν να «εκτελούν», ο Σπανούλης να ξεπερνάει την πίεση και να αντέχει. Ο Πρίντεζης παρά και τη γκαντεμιά δυο χαμένων λει απ, έφτασε σε ντάμπλ- ντάμπλ. Ο Νίκολα Μιλουτίνοβ ήταν ο άνθρωπος- φωτιά. Δε τον περίμενε ο Περάσοβιτς, Ήταν σίγουρος μετά το ματς της 29 αγωνιστικής στην Πόλη, ότι ο Σέρβος θα παίξει ελάχιστα. Και γραφόταν , λεγόταν στην Ελλάδα και ο Κροάτης το… έχαψε. Ο Νίκολα πήγε κόντρα στο ρεύμα που τον θέλει «θύμα» των ημίψηλων. Δε κώλωσε και τους …περιποιήθηκε. Ο Μπίρτς πέρασε σε δεύτερο ρόλο, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και ο Καναδός θα χρειαστεί. Όπως και ο Γιάνγκ, που ο Σφαιρόπουλος πλησίασε (λίγοι το πήραν χαμπάρι) προς τη λήξη και του έδωσε ένα χαστουκάκι στο μάγουλο, ουσιαστικά προετοιμάζοντάς τον για το δεύτερο παιχνίδι.

Αυτό το τρελό ντουέτο Παπανικολάου- Παπαπέτρου, αυτοί οι δυο απίθανοι τύποι, που έκαναν και το άλλο φοβερό. Πήγε να σώσει μια μπάλα ο Κώστας, ο Ιωάννης είχε ήδη βουτήξει από τον πάγκο για να του δώσει κουράγιο, ο Παπανικολάου μπερδεύτηκε, νόμιζε ότι ήταν συμπαίκτης του που έπαιζε και ουσιαστικά πέταξε τη μπάλα έξω αφού πήγε να του πασάρει. Έβαλαν τα γέλια και οι δυο στο πρώτο μέρος. Φουλ ένταση, τεράστια η συνδρομή τους σε αυτή την ομάδα. Ο Αγραβάνης με τον Τολιόπουλο βοήθησαν γιατί πολύ απλά, έκαναν όλα αυτά που έπρεπε. Βρε και ο Ουότερς εμφανίστηκε στο πρώτο μέρος και «κόλλησε» τα τρία σουτάκια.

Δεν έκανε σούπερ παιχνίδι ο Ολυμπιακός . Όμως έβγαλε την άμυνά του μπροστά, είχε τον κόσμο του δίπλα και πάνω απ’ όλα, ξεκαθάρισε στην Έφες και σε όλη τη μπασκετική Ευρώπη, ότι για να χάσει, θα πρέπει να είναι πολύ κακός. Γιατί απροετοίμαστος δεν είναι. Και η Έφες, έτσι όπως έχει μάθει να παίζει, με αυτό το crazy style, είναι και δύσκολο να αλλάξει. Να μπουν περισσότερα σουτ από τους Τούρκους; Μπορεί. Ο χαρακτήρας τους όμως, αυτός είναι. Το λόγο στη σειρά τον έχει η ελληνική ομάδα. Γιατί απλά, είναι σοβαρή. Και ο ένας ενδιαφέρεται για να πετύχει ο διπλανός του και όχι ο εαυτός του.

Τα λέμε μετά το δεύτερο ματς…

Μόνο instagram: Pantelaras10