Τα κουκιά είναι μετρημένα και ο Ολυμπιακός πρέπει να αρχίσει να τα μαζεύει προσεκτικά. Περιθώρια για εξυπνάδες δεν υπάρχουν. Το ρίσκο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο και οι πρωταθλητές της χώρας μας, να διασχίσουν το μονοπάτι στην τελική ευθεία , όσο το δυνατόν πιο προσεκτικά. Κάθε ματς θα ‘χει σημασία. Όσο θα μετράνε οι νίκες, θα μετράνε και οι ήττες. Και μη παραξενεύεστε. Ποτέ δε ξέρεις πως θα τα φέρουν οι καραμπόλες.

Συμπληρώθηκαν 22 παιχνίδια. Οι Πειραιώτες είναι στο 16- 6, φυσικά και μιλάμε για θετικότατο ρεκόρ, δεύτερη θέση αυτή τη στιγμή με συγκάτοικο και μια νίκη απόσταση από την κορυφή. Ή μάλλον για ρεκόρ που επιβάλλει στην ομάδα να μη κοιτάζει πίσω, αλλά μπροστά στο δύσκολο πρόγραμμα που την περιμένει. Μπορεί κάποιοι από εσάς τώρα να διαβάζετε και να μονολογείτε. Μπορεί να ξεφυσάτε, να κάνετε… όπισθεν στη μνήμη και να λέτε «αχ με τη Γαλατά» ή «γιατί με τη Μακάμπι», όμως μη γυρεύετε απαντήσεις. Γιατί την ίδια ώρα, στη ρημάδα τη ζυγαριά μπορείτε να βάλετε τα ουκ ολίγα σπουδαία διπλά και να ησυχάσετε. Ο Ολυμπιακός πάντα έχει αντίπαλο τον εαυτό του. Αυτό δε θα αλλάξει. Στην τελική, είναι γλυκό το πλεονέκτημα έδρας, αρκεί να μπορείς και να το εκμεταλλευτείς. Γιατί αν κάτι στραβώσει, θα είναι σα να ‘χεις ρίξει μια ξεγυρισμένη κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα και όσο βασανίστηκες να το «αρμέγεις» τόσους μήνες, θα το δεις χυμένο και απλωμένο στο έδαφος.

Το μεγαλύτερο όπλο του Ολυμπιακού, είναι τα αποδυτήριά του. Όσες αναλύσεις και να σας κάνουμε, όσα και να σας υποχρεώνουμε να διαβάζετε για να βοηθάμε τη μπασκετική σκέψη σας, αυτό που ποτέ δε θα «χαλάσει», που πάντα θα αποτελεί τον βασικό κανόνα της ομάδας του λιμανιού, είναι ο τρόπος λειτουργείας των αποδυτηρίων. Η «γραμμή» είναι χαραγμένη χρόνια τώρα και ο Ολυμπιακός δε θέλει να παρεκκλίνει ποτέ. Και δε χρειάζεται. Και δε πρέπει. Έτσι άλλωστε, μπορεί να ξεπερνάς και τα εμπόδια που θα σου… αμολήσει ο αντίπαλος για να σε ρίξει κάτω. Όλες οι ομάδες έχουν δικαίωμα στην ελπίδα και το να κερδίσεις τον Ολυμπιακό, είναι μέγας στόχος. Άλλοι το λένε ευθέως, άλλοι το ταξιδεύουν στο μυαλό τους. Κάτι τέτοιο, έκανε και η Ζαλγκίρις, που στην τελική εμφανίστηκε στον Πειραιά σε περίοδο εξαιρετικού φορμαρίσματος. Σάμπως υπάρχουν πολλοί να κερδίζουν σερί Νταρουσάφακα, ΤΣΣΚΑ και Μπαρτσελόνα και να κάνουν και διπλό στο ντέρμπι της χώρας τους (με Λιέτουβος).

Τα ‘χα γράψει από το ματς του Κάουνας, θεωρώ καλοστημένη και συμπαθητική μπασκετικά τη Ζαλγκίρις. Και δίκαια ο Γιασικεβίτσιους θα κοουτσάρει κάποια στιγμή τη Μπαρτσελόνα, αφού όσο και να τον συμπαθούν ή να τον αντιπαθούν, πιστεύω ότι έχει άφθονο ταλέντο για να το εξελίξει όρθιος στην άκρη των πάγκων.

Και αυτό φάνηκε και στο ΣΕΦ. Η Ζαλγκίρις μπήκε με ολόσωστη τακτική και άμυνα- γρανίτη. Το 20λεπτο ήρθε ισόπαλο γιατί απλά, ο Σπανούλης έβαλε ένα τρελό τρίποντο στη λήξη (με ταμπλό), όμως ο αρχηγός είχε μπλοκαριστεί, ο Γιασικεβίστιους τον «οδηγούσε» σε δύσβατα μέρη της άμυνάς του και αν ο Ολυμπιακός πήγε στα αποδυτήρια με 35- 35, αυτό έγινε χάρη στα τρίποντα! Παράξενο ε; Πράγματα που παλιά έκαναν οι Λιθουανοί στην έδρα τους, τώρα τα έκανε ο Ολυμπιακός. Η μπάλα να γυρίζει και 5/11 τρίποντα παρακαλώ. Απειλή από το ζωγραφιστό; Δύσκολο…

Πλην Πρίντεζη φυσικά που έκανε τα πάντα για να κρατήσει την ομάδα όρθια. Και το γράφω κάπως άκομψα για τον Ολυμπιακό, αλλά είναι αλήθεια. Μόνο ο Γιώργος είχε διάρκεια και απόλυτη γνώση των πράξεών του. Η άμυνα των Λιθουανών είχε σχεδιαστεί ιδανικά κι όπως ξέρετε στο μπάσκετ, όταν μια άμυνα βγαίνει τέλεια, δίνει και την έμπνευση για να βγει η επόμενη. Ο Ολυμπιακός λειτούργησε κι αυτός σωστά ανασταλτικά, απλά είχε άλλο ζήτημα. Βλέπετε, ναι μεν οι Λιθουανοί αστοχούσαν, όμως μιλάμε για ομάδα που αρπάζει σα… καραμέλες τα επιθετικά ριμπάουντ. Η Ζαλγκίρις είχε 12- 5 ριμπάουντ στο ημίχρονο και ο γηπεδούχος 9-1!!! Και από τα 9, τα 5 ήταν του Πρίντεζη!!! Όλες τις δουλειές έκανε ο διεθνής πάουερ φόργουορντ, προκειμένου να κρατηθεί η ομάδα του σε ένα πραγματικά δύσκολο διάστημα.

Υποστηρικτής του ο Ντόμινικ Ουότερς με το άχαστο κλασικό σουτάκι του από τα 5,5 – 6 μέτρα. Μη λέμε τα ίδια. Ο συγκεκριμένος παίκτης από εκεί δε χαρίζεται. Έτσι βγάζει το ψωμάκι του. Η Ζαλγκίρις με τα ριμπάουντ και την άμυνα, έμενε ζωντανή. Ο Ολυμπιακός θα την κέρδιζε, αν κάποιος ξεσπούσε. Και έτσι, αυτός που… μάρσαρε, που άλλαξε τη λειτουργία της μηχανής ήταν ο Λοτζέσκι. Ο Αμερικανός έβαλε τρία συνεχόμενα καλάθια (το ένα τρίποντο), μπέρδεψε τα αντίπαλα πλάνα, τους πρόσφερε και λίγο εκνευρισμό για να ρίξουν δυο- τρία τούβλα και μπορεί η Ζαλγκίρις να ‘χει πολλά καλά, όμως διαθέτει και απειρία. Ή για να το γράψω και αλλιώς, διαφορετικές (προς τα κάτω) παραστάσεις, συγκριτικά με τους μπαρουτοκαπνισμένους «ερυθρόλευκους».

Ο Σπανούλης δεν τα έκανε όπως θα ‘θελε και φάνηκε με κάποια μακρινά σουτ, ο Μάντζαρης αντιμετωπίστηκε σωστά και επιθετικά από τον Γιασικεβίτσιους, ο Γκρίν το ίδιο, αλλά και πάλι την ώρα που έπρεπε, βρέθηκαν ορισμένοι να σύρουν με περισσότερη δύναμη το καρό. Ο Ολυμπιακός έφτασε στη νίκη, αφού τη στιγμή που θα κρίνονταν όλα, η ομάδα έβγαλε μέρος του χαρακτήρα της. Δε θα θυμάται πολλά ο κόσμος σε λίγες μέρες από αυτό το παιχνίδι. Όπως και θα πρέπει να προβληματίσουν τα ριμπάουντ στη μαχητικότητα των Λιθουανών, το στατικό παιχνίδι με την παρουσία συγκεκριμένων πεντάδων και η ανάγκη να αναζητηθούν μακρινά σουτ, τα οποία πάντως βοήθησαν. Το 45% είναι υψηλότερο του μέσου όρου και αυτό λέει κάμποσα. Και στην τελική, όταν ο Ολυμπιακός στην τελευταία περίοδο, αποφασίζει να φάει μόνο δέκα πόντους, είναι δύσκολο ως απίθανο να τον κερδίσεις...

Μόνο instagram: Pantelaras10