Και στο βάθος... γκρεμός

Δεν θα σταθώ τόσο στο εγγύς μέλλον του Ολυμπιακού. Έχω ξεκαθαρίσει μήνες τώρα (κι ας γκρίνιαζαν πολύ), ότι η φετινή Ευρωλίγκα θα είναι Γολγοθάς για την ομάδα του λιμανιού. Μέσα σε όλα τα "στραβά τους", έχουν και την απίστευτη γκαντεμιά. Όλα τους έχουν τύχει.

Όμως το να πάνε στην Βαρκελώνη και να μη βγάλουν ψυχούλα, είναι από τα Άγραφα. Για αυτή την ομάδα. Μια ομάδα πολεμιστών. Όμως δεν είχαν ούτε όπλα, ούτε κράνη. Ξεβράκωτοι κόντρα σε μια ομάδα που "καιγόταν" να κερδίσει. Η διαφορά εκτινάχτηκε νωρίς και ο Ολυμπιακός δεν άντεχε καν να διατηρήσει το 12αρι με το οποίο είχε επιβληθεί στον Πειραιά . Οι δεκάδες φίλοι της ελληνικής ομάδας δεν έπαψαν να ουρλιάζουν στην εξέδρα και να ακούγονται. Οι παίκτες όμως; Τίποτα…

Κουρασμένος ο Ολυμπιακός μετά την πρώτη περίοδο. Και μόλις έπεσαν οι πρώτες τάπες από τον Ντόρσεϊ, έπαψαν να πλησιάζουν στο καλάθι. Ο Πασκουάλ τους έδωσε τα σουτ με τη ζώνη, αλλά που να σκοράρουν; Τα λέμε και πιο κάτω. Η ουσία είναι, ότι δεν ήταν αυτός ο Ολυμπιακός. Να ξεκαθαρίσω ότι το ματς δεν ήταν τελικός για την ομάδα. Όμως τώρα αρχίζουν οι τελικοί και θα πρέπει να μαζευτούν όσο γίνεται περισσότερα φύλλα αγώνα. Έχει σθένος ο Ολυμπιακός; Μπορούν να πάψουν άμεσα να… λιποθυμάνε οι παίκτες του, μόλις κάτι πάει στραβά; Με ένα πικ-ν-ρολ, δε θα κερδίζεις πλέον, αυτό πρέπει να το καταλάβουν άπαντες. Όπως επίσης δε πρόκειται να μπει ο Ουόρικ και να έρθει η μπασκετική ευτυχία. Θα βοηθήσει όσο μπορεί το παιδί και ως εκεί. Η απουσία του Λοτζέσκι είναι σοβαρή, αλλά όσο κουραστικός και να γίνομαι, θα το ξαναγράψω: Από τον τραυματισμό του Γιάνγκ και έπειτα, όλα ήταν στραβά. Ένα ντόμινο με κακές στιγμές και επιλογές που δεν έφεραν τις λύσεις. Το κυνήγι μείωσης της διαφοράς στο τέλος (και χωρίς τον Σπανούλη για πάρα πολλή ώρα), ήταν μια προσπάθεια που δεν έφερε αποτέλεσμα.

Όμως από νωρίς έγιναν όλα: Όταν πήγαν να ξεκουραστούν στα αποδυτήρια, η Μπάρτσα είχε καλύψει τη διαφορά του παιχνιδιού στο ΣΕΦ! Με +14 είχαν θέσει καλές βάσεις οι Καταλανοί και ο Πασκουάλ έπαιρνε καλύτερες ανάσες απ’ ότι νωρίτερα. Πως έγινε όλο αυτό; Πολύ απλά. Στη δεύτερη περίοδο, ο Ντόρσεϊ έγινε… τερματοφύλακας, έκανε το καλό του παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, φαινόταν καθαρά ότι είχε έξτρα κίνητρο λόγω του αντιπάλου και πέρα από τους δικούς του αριθμούς, είχε μοιράσει ενέργεια σε όλη την υπόλοιπη ομάδα! Ο Ολυμπιακός δέχθηκε 26 πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο. Σε ένα διάστημα όχι απλά κακό αμυντικά αλλά και επιθετικά. Εξάλλου κόντρα στη ζώνη των Ισπανών, οι "ερυθρόλευκοι" τα βρήκαν μπαστούνια. Ξέρουμε άλλωστε, πως όταν λείπει ο Λοτζέσκι το περιφερειακό σουτ, χάνει τη μισή του αξιοπιστία.

Κι όμως, ο Σπανούλης στην αρχή του παιχνιδιού, με τον Τόμιτς στην πεντάδα των "μπλουγκράνα" έκανε ό,τι ήθελε. Και έπρατταν το ίδιο και οι συμπαίκτες του. Μόλις μπήκε ο Ντόρσεϊ όμως, άρχισαν να γίνονται καλύτεροι και όλοι οι άλλοι. Απελευθερώθηκε η περιφέρεια, ο Ρίμπας δημιούργησε ζητήματα και ο Σάμουελς δούλεψε με σχολαστικότητα στη φθορά των κόκκινων ψηλών. Το παιχνίδι με πικ-ν-ρολ από την ελληνική πλευρά δεν έφτανε. Γκολ με το σταγονόμετρο πετύχαιναν οι "ερυθρόλευκοι", πολύ πιο άνετοι οι παίκτες του Πασκουάλ. Και τα χειρότερα ήρθαν στο τρίτο δεκάλεπτο. Με τον Σατοράνσκι και τον Περπέρογλου να στήνουν πάρτι. Μόνο ο Χάκετ από την κόκκινη μεριά.

Σας τα είπα στην αρχή, ψυχολογία μηδέν, πάθος μηδέν, αποφασιστικότητα μηδέν, πουθενά η ταυτότητα του Ολυμπιακού. Της ομάδας που κερδίζει- χάνει, δεν τα παρατάει. Τούτη τη φορά ήταν όλα παρατημένα! Και όταν πας στην τελευταία περίοδο με 24 πόντους πίσω, κόντρα σε μια ομάδα που παίζει τελικό, που ο προπονητής πασχίζει να βγάλει το κεφάλι του από την καρμανιόλα και το σκηνικό είναι και στημένο στο δικό τους σπίτι και όχι στο δικό σου, ε τι να αποζητήσεις και σε τι να ελπίζεις; Ο Σφαιρόπουλος έπαιξε με διάφορα σχήματα, αλλά δεν άλλαζε η κατάσταση. Το πιο εκνευριστικό, επαναλαμβάνω, ήταν που δεν είχαν την ένταση και την πίστη να κυνηγήσουν τη διαφορά. Όχι τη νίκη…

Η μεγάλη ουσία; Θα βρεθεί απινιδωτής; Πλέον καλοί μου φίλοι, τα κουκιά είναι μετρημένα. Η ΤΣΣΚΑ "καλπάζει", η Λαμποράλ μπήκε από το κάγκελο και δε φεύγει από την κούρσα που λένε και οι… αλογομούρηδες. Η Ρεάλ παίρνει τα ματς που χρειάζεται και η Μπαρτσελόνα κάλυψε τη διαφορά από τον Ολυμπιακό που σημαίνει, ότι για να την ξεπεράσεις, θες δυο νίκες περισσότερες. Ακόμη και η Χίμκι για την ώρα είναι από πάνω. Και η Μπάμπεργκ που σε έχει κερδίσει στο σπίτι σου, είναι μαζί σου. Με δυο λόγια; Ο γκρεμός είναι μπροστά, τίποτα δεν έχει τελειώσει, αλλά και τίποτα δεν είναι μόνο στα κόκκινα χέρια.

Και 6/6 να κάνεις, έχεις χάσει τρελοπαίχνιδα, έχεις χάσει με μεγάλες διαφορές και αν κάνεις δυο νίκες με τη Λαμποράλ, ίσως να μην προλάβεις να τη φτάσεις και να το ‘χεις πλεονέκτημα. Ο μαθημένος να πρωταγωνιστεί στην Ευρωλίγκα Ολυμπιακός, χάρηκε και γιόρτασε την ανετότατη νίκη του κόντρα στον Παναθηναϊκό στην Α1, αλλά από τότε άλλαξαν πολλά! Οι δηλώσεις πλέον δεν έχουν σημασία, ο μεγάλος στόχος είναι πάντα το πρωτάθλημα, αν είναι όμως να αποκλειστείς από την Ευρωλίγκα και νωρίς, κάντο με τον δικό σου τρόπο και όχι αφήνοντας την καρδιά σου να σε προδώσει…

Μόλις η Μπαρτσελόνα πήγε στο + 14 ο Ολυμπιακός παραδόθηκε. Πρώτη φορά παράτησαν αγώνα τόσο νωρίς. Το Κάουνας δεν το υπολογίζω, ας το θεωρήσουμε «κακιά στιγμή». Όμως στην Βαρκελώνη πρόδωσαν τους εαυτούς τους. "Πάτησαν" τη δική τους εικόνα. Και αυτό πρέπει να τους προβληματίσει.

ΥΓ. Για τρία πράγματα είμαι εμπειρικά βέβαιος: Το ένα είναι ότι δεν θα παραδοθούν και θα το παλέψουν ως το τέλος. Το δεύτερο, ότι ο κόσμος θα είναι δίπλα τους. Το τρίτο; Σε ένα μήνα ο Ολυμπιακός θα είναι πολύ καλά! Δεν ξέρω όμως, αν μέχρι τότε θα ‘χει κρατήσει το τομάρι του ζωντανό…