Και... τάβλα στην Πόλη

Η Λαμποράλ το γιόρτασε, νίκησε τον Ολυμπιακό και θα τον υποστηρίξει θερμά σε λίγα 24ωρα στο παιχνίδι του με την Έφες! Ναι την Έφες, που ήταν αυτή με το μέρος των Πειραιωτών στην αναμέτρηση της Φερνάντο Μπουέσα Αρένα. Βάσκοι και Τούρκοι μονομαχούν για ένα εισιτήριο και στη μέση είναι ο Ολυμπιακός, που πλέον έκανε δεύτερη σερί ήττα και το βράδυ της Πέμπτης θα πρέπει να σοβαρευτεί και όσο κι αν ο κόσμος χειροκροτήσει τον Ιβκοβιτς και τον Περπέρογλου, να βρει τον δρόμο προς το ροζ φύλλο αγώνα. Ένα ροζ φύλλο που θα μπορούσαν να το ‘χουν πάρει και από την Βιτόρια, όταν όμως ξεχνάς το μεγαλύτερό σου όπλο και το «γυρνάς στον εαυτό σου» τότε θα χάσεις.

Μια σφραγίδα έχει αποκτήσει η ομάδα του Πειραιά. Ένα γεγονός υπάρχει και το παραδέχονται όλοι: Στα τελευταία λεπτά αν πάει ένα ματς, έχει τον τρόπο ο Ολυμπιακός να το κάνει δικό του. Ίσως βέβαια σε αυτή τη θεωρία , μεγάλο ρόλο να παίζει και ο Σπανούλης. Στην Βιτόρια ο αρχηγός δεν υπήρχε, συνεπώς η διαχείριση των τελευταίων λεπτών έγινε με άλλο τρόπο. Ωστόσο, ο Πρίντεζης θα μπορούσε να βάλει τις βολές και ο Λαφαγιέτ να κάνει κάτι άλλο –ίσως- από το τρίποντο που επιχείρησε. Όμως είναι και λίγο… παιδική σκέψη αυτή δε συμφωνείτε; Οι παίκτες παίρνουν τις αποφάσεις. Κι αν είχαν σκοράρει θα λέγαμε άλλα. Ναι, αυτό είναι το σωστό.

Α και κάτι άλλο: Τι να πω για έναν παίκτη που κρατάει την ομάδα όρθια; Και τι να γράψω για έναν Αμερικανό που κόντρα στις συνήθειες του 90% των συμπατριωτών του, αυτός έπαιζε με πόνους στο πόδι; Το ίδιο έκανε και ο Σλούκας. Και ο τραγικός Ντάνστον «ψηνόταν» στον πυρετό. Γιατί μέσα σ’ όλα και δίχως να κρεμαστείτε πάνω τους ως «μονόζυγο δικαιολογιών», επειδή όμως είναι και αλήθειες, μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα «τρομερό νοσοκομείο». Όμοιό του δεν υπάρχει άλλο στον πλανήτη. Η Λαμποράλ το πήγε το ματς, όπως μπορούσε. Δεν κέρδισε τις εντυπώσεις το καμάρι της Βιτόρια. Τον αγώνα όμως τον κέρδισε και μπράβο της. Στο κάτω- κάτω, ξέρετε τι θα λένε ό,τι κι αν γίνει στο εγγύς μέλλον; «Εμείς κερδίσαμε δυο φορές φέτος τον Ολυμπιακό». Και είναι η αλήθεια…

Όταν λοιπόν, οι δυο ομάδες πήγαν να ξεκουραστούν στα αποδυτήρια, ο Ολυμπιακός κέρδιζε μόνο με ένα καλάθι. Είχε προλάβει να κερδίσει περισσότερες εντυπώσεις από την αντίπαλό του, όμως δεν είχε βάλει βάσεις νίκης, όπως για παράδειγμα έκανε στην Πυλαία. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου επέδειξαν εξαιρετική ομαδικότητα και κάθε φορά που έβρισκαν χώρους, «χτυπούσαν» τη Λαμποράλ με τα δικά της όπλα. Έτρεχε καλά η ομάδα του Πειραιά και αμυνόταν με θέρμη, απέναντι σε παίκτες που όπως γνωρίζετε δε κωλώνουν να σουτάρουν από παντού.

Έχοντας πάει πάρα πολλές φορές στη Φερνάντο Μπουέσα Αρένα, μπορώ να σας πω ότι είναι ένα πολύ περίεργο γήπεδο. Δε σου βγάζει τη… θερμότητα του Γιάντ Ελιάου ή της έδρας της Ζαλγκίρις. Όμως αποτελεί μια έδρα που βοηθάει πάντα τον οικοδεσπότη να βρει ρυθμό. Δυο πράγματα ήθελε να κάνει ο Ολυμπιακός αρχικά: Πρώτον να μη βρεθεί ποτέ αυτός ο ρυθμός από τα βασκικά πόδια και δεύτερον να εκμεταλλευτούν οι παίκτες του μέχρι το 100% τις αδυναμίες των αθλητών του Ναβάρο. Ο Μάντζαρης πόσταρε τον Τζέιμς όποτε του δινόταν η ευκαιρία. Ο Σλούκας πήγαινε σε αντίθετα ντράιβ, αλλά ήξερε πώς να βρει ψηλό, την ώρα που η στατιστική άρχισε σιγά-σιγά να γίνεται μοιρασμένη.

Ο Ολυμπιακός αρχικά βρήκε μπελά από τα μακρινά σουτ των αντιπάλων του, αλλά τους τιμώρησε με τον Πρίντεζη και τον Χάντερ. Το ότι μπήκαν οι έντεκα από τους δώδεκα «ερυθρόλευκους» νωρίς και όλοι κάτι έδωσαν , ήταν ομολογουμένως το σπουδαιότερο. Ο Ολυμπιακός πήγαινε πιο σταθερά, η Λοαμποράλ ζούσε με ξεσπάσματα. Κι αν ο Λαφαγιέτ ήταν σε καλύτερη κατάσταση(πονάει) και βοηθούσε πιο άνετα τον φορμαρισμένο Μάντζαρη, ίσως και στο 20λεπτο ο Ολυμπιακός να 'χε «χτίσει» κάτι καλύτερο.

Κι αν στην τρίτη περίοδο τα πάντα ήταν ισορροπημένα, ακόμη και το επιμέρους σκορ (17- 17), ήρθε ένα τελευταίο δεκάλεπτο που έκρυβε εκπλήξεις. Κάποια στιγμή θόλωσαν εντελώς οι «ερυθρόλευκοι». Βρε για την κλάση τους, αυτά που έκαναν μάλλον δεν τα καταλάβαιναν και οι ίδιοι. Και ενώ είχαν μπλοκάρει τον τρόπο παιχνιδιού της ισπανικής ομάδας, ξαφνικά στο χειρότερο σημείο τους ματς, της επέτρεψαν να το κάνει. Το σκορ ήταν 63- 66 και έγινε 72- 68 πριν το καταλάβει κάποιος.

Αλλά επειδή μιλάμε για Ολυμπιακό, πάλι η κατάσταση ήρθε στα χέρια του. Βρε και βολές που έχασε ο Πρίντεζης, ξανά την τελευταία λέξη οι «ερυθρόλευκοι» την είπαν. Ο Λαφαγιέτ δεν το έβαλε το τρίποντο, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Όποιος έχει παίξει μπάσκετ ή έχει μια άλφα σχέση με το άθλημα, γνωρίζει ότι αυτά είναι επιλογές. Έτσι «γράφεται» η ιστορία από ένα εύστοχο ή ένα άστοχο σουτ. Δε γίνεται να μιλήσεις για μια επιλογή σε έναν μπασκετμπολίστα. Μπορείς απλά να κρίνεις τη συνολική συμπεριφορά σε κάποιες άμυνες και …μισές βοήθειες που βγήκαν.

Αυτός ο Τζέιμς ξαφνικά, έκανε τον… Κρις Πόλ. Η ζωή συνεχίζεται, σας είπα και την περασμένη εβδομάδα, ότι μόνο με θαύμα δε θα πάει στην Βαρκελώνη ο Ολυμπιακός. Για την ώρα όμως, πρέπει να ξαναβρεί το μονοπάτι των επιτυχιών, κερδίζοντας την Έφες και κάνοντας κι ένα δωράκι-από καραμπόλα- στους Βάσκους. Εξάλλου έχει πολύ «φαΐ» η φετινή Ευρωλίγκα. Και κατά το σύνηθες, μη βιάζεστε να στέψετε πρωταθλήτρια Ευρώπης, γιατί εννιά φορές στις δέκα την κούπα την κατακτά αυτός που δεν περιμένετε και τον θεωρείται «τελειωμένο».