Και τι δεν έχει γραφτεί και τι δεν έχει ειπωθεί για τον Ελ Αραμπί. Όλα σωστά, όλα αναλυτικά. Εγώ απλά θα γράψω ένα πράγμα. H διαφορά του Ελ Αραμπί με όλους τους υπόλοιπους είναι ότι 99 στις 100 φορές, αυτός δε θα κάνει το λάθος στην εκτέλεση. Και αποδείχθηκε περίτρανα τούτο που σας γράφω στο Καραϊσκάκη, μέσα σε ένα τρίλεπτο. Ο Πέτρος Μάνταλος είχε διπλή ευκαιρία.

Μετ α τετ πάνω στον Σα. Ριμπάουντ στο δοκάρι. Μετά από λίγο, ο Ελ Αραμπί βρήκε μπροστά του μια μπάλα, μετά από περιπετειώδη φάση. Γύρισε, σούταρε, πάρτο, τέλος. Ήταν το 2- 0 και ουσιαστικά το φινάλε της αναμέτρησης.

Ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιο ουσιαστική ομάδα από την ΑΕΚ (την άφησε 11 βαθμούς πίσω) και από κάθε άλλη. Πριν λίγο καιρό στο show must go on ξεκαθάρισα ότι το πρωτάθλημα είναι ουσιαστικά τελειωμένο. Μόνο οι βαθιά τυφλωμένοι από τον φανατισμό δε μπορούν να το δουν γιατί δεν τους αφήνει η τσίμπλα της αρρώστιας τους. Δε μπορώ να κάνω κάτι για αυτούς. Ασχολούμαι με όλους τους υπόλοιπους. Καλή Χρονιά και… τέλος, είπε ο Ολυμπιακός όχι μόνο γιατί είναι ο πιο σταθερός, αλλά και γιατί αποδεδειγμένα πλέον, όλοι οι άλλοι δε μπορούν να ακολουθήσουν. Η ΑΕΚ έχει τα προβλήματά της και θα προσπαθήσει ο Χιμένεθ να τα λύσει. Ο ΠΑΟΚ απέδειξε και στην Λάρισα, ότι είναι ένα σύνολο που θέλει να κάνει πράγματα στο γήπεδο, αλλά δε ξέρει πως. Αυτή είναι και η διαφορά με τον Ολυμπιακό. Γιατί οι «ερυθρόλευκοι» ακόμη και στα χειρότερά τους, ξέρουν στο τέλος να κερδίσουν.

Άνοιξαν το 2021 λοιπόν, με θετικότατο τρόπο και ένα πολύτιμο τρίποντο. Και κυρίως; Χωρίς να εντυπωσιάσουν, να μαγέψουν, ή να ξετρελάνουν. Τις δυο φορές που Ελ Αραμπί έπρεπε να βάλει γκολ, τα έβαλε. Αυτό ήταν το ματς. Και μετά από τόσες μέρες διακοπή, ε, έχουν και τις δικαιολογίες τους άπαντες. Στην…άνοιξη της αναμέτρησης, η συρτή ξυραφιά του Χολέμπας βρήκε τον Ελ Αραμπί στην κίνηση, αλλά το τελείωμα του Μαροκινού δεν ήταν και το καλύτερο. Επρόκειτο για την πρώτη σωστή ενέργεια της ομάδας πάνω στο χορτάρι. Ταυτόχρονα ήταν και το… χτύπημα της πόρτας. Αλλά κανείς από την Ένωση δεν το κατάλαβε. Ο Ελ Αραμπί «έπαιξε τα φώτα» στην «κιτρινόμαυρη» άμυνα, αλλά μάλλον δε το είδαν. Το πρώτο γκολ του, είναι αριστούργημα εκτέλεσης. Δύσκολη, στάθηκε στον αέρα, πάλεψε με την ισορροπία του, γύρισε σωστά και εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον Τσιγκρίνσκι.

Ο Ουκρανός αν δεν μπορεί να καθαρίσει και αυτές τις φάσεις, τότε γιατί υπάρχει; Καντάρια μπάλας, άφθονη εμπειρία, αλλά βασανισμένο κορμί. Να μην είναι γρήγορος πλέον, οκ. Λες ξέρει που θα πάει η μπάλα και καλύπτει την αδυναμία. Να δυσκολεύεται κάποιες φορές να στρίψει, οκ.

Λες θα προλάβουν οι διπλανοί του. Αλλά αν χάνει και προσωπική μονομαχία μέσα στο… σπίτι του, δηλαδή την μεγάλη του περιοχή, τότε το πρόβλημα είναι τεράστιο. Ο Ελ Αραμπί δεν συζητάει και πολύ όταν είναι να εκτελέσει, το απέδειξε όπως σας έγραψα και στο 2- 0. Και η μαγκιά του είναι, πως καταφέρνει το πολύ δύσκολο, να το κάνει να δείχνει τόσο εύκολο. Στις καθυστερήσεις ήρθε και το πέναλτι του Βαλμπουενά για το τελικό σκορ.

Ήταν δεδομένο πως τα πράγματα δε θα έμοιαζαν με την αναμέτρηση του ΟΑΚΑ. Με εκείνο το άθλιο ματς, εκείνη την αηδία που έληξε 1- 1 και έστειλε κόσμο και κοσμάκη στον οφθαλμίατρο. Από την μια ο Ολυμπιακός ήταν σίγουρο πως θα έβαζε περισσότερο γκάζι. Και το έπραξε. Από την άλλη η ΑΕΚ είχε το κίνητρο της 4ης παρακαλώ παρουσίας του Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της. Όπως και να το κάνουμε, ήθελαν να του δείξουν ότι κάτι αξίζουν.

Δεν θα αναλύσω τι έδειξε η ΑΕΚ, γιατί αυτό θα το κάνει ο Βαγγέλης Αρναούτογλου, αλλά σίγουρα ο Ισπανός κόουτς θα κοιτάξει να διαφοροποιήσει πολλά και κυρίως τον τρόπο κυκλοφορίας και διεκδίκησης. Άλλαξε το σύστημα στα δυο ημίχρονα, προσπάθησε να ανεβάσει τις γραμμές, αλλά είδε τους παίκτες του να γίνονται εύκολη λεία στις διαθέσεις των κεντρικών χαφ του Ολυμπιακού. Για αυτό και έβαλε και τον Γαλανόπουλο στο ματς. Ελάχιστες δεύτερες μπάλες κατέληξαν στους ανθρώπους με τις μαύρες κάλτσες. Και αυτές οι δεύτερες μπάλες είναι παγκοσμίως γνωστό ότι δίνουν τις πιθανότητες επιτυχίες και τελικής νίκης. Ο Ολυμπιακός «χτύπησε» την αντίπαλό του με ηρεμία, γνωρίζοντας ότι οι ποδοσφαιριστές του ξέρουν καλύτερα τι να κάνουν. Στο ματς του ΟΑΚΑ οι Πειραιώτες απειλήθηκαν μόνο από στημένες φάσεις και από τα κόρνερ του Λιβάι Γκαρσία (έτσι ισοφάρισε τότε η Ένωση). Αυτή τη φορά δεν είχαν απειλή.

Και μπορεί να μην πήρε ο Ολυμπιακός όσα θα μπορούσαν να του δώσουν ο Μπρουμά, ο Φορτούνης, ο Βαλμπουενά, ο Βρουσάι, ο Ραντζέλοβιτς, αλλά είχε σε εξαιρετικό βράδυ τους Εμβιλά- Καμαρά και φυσικά τον απόλυτο εκτελεστή από το Μαρόκο να βρίσκει δίχτυα για πλάκα. Και μόνο που η απόδοσή σου κυμαίνεται γύρω στο 65%- 70% και ρίχνεις τρία γκολ σε ομάδα που ξεκινάει να διεκδικήσει κι αυτή τίτλο, ε, δεν χρειάζεται να αναλωθούμε σε τρελές αναλύσεις… Ήταν ώριμος ο Ολυμπιακός, ήρεμος και πάνω απ’ όλα έξυπνος. Το πρωτάθλημα ναι, έχει δρόμο βάσει των αγωνιστικών και όσων γράφει το ημερολόγιο. Και από την πλευρά του καλά είπε ο Μαρτίνς ότι δεν έχει κριθεί κάτι. Αλλά αν δεν ήταν προπονητής του Ολυμπιακού και ήταν ένας άνθρωπος που απλά έβλεπε το ελληνικό πρωτάθλημα, τότε μάλλον θα συμφωνούσε πως ο τίτλος θα χαθεί μόνο με εμμονή αυτοκτονικών τάσεων…