Καλωσήρθατε στα... Ταμπούρια

Όταν γεμίζει το Καραϊσκάκη, αυτομάτως εκτοξεύεται και η απαίτηση του κόσμου προς την ομάδα του. Όταν μάλιστα μιλάμε και για πρεμιέρα, ο Ολυμπιακός έχει διπλή πρεμούρα. Και να κερδίσει και να «δείξει και τα δόντια του». Όχι τίποτ’ άλλο, σε ένα ελληνικό πρωτάθλημα, που όλοι οι άλλοι θέλουν με το «καλημέρα» να ενθουσιαστούν και να ανεβάσουν τον πήχη, η ομάδα που κατακτά συνεχώς τον τίτλο, οφείλει να «στείλει μηνύματα».

Όλο αυτό βέβαια, έχει να κάνει περισσότερο με τον κόσμο και τον Τύπο. Γιατί οι προπονητές και οι παίκτες, ασχολούνται πολύ διαφορετικά με το ποδόσφαιρο. Όσοι παρακολουθούν ένα ματς, έχουν μάθει να κοιτάνε τη μπάλα και οι περισσότεροι από αυτούς αποκλειστικά και μόνο τη δική τους ομάδα. Ένας προπονητής με τους ποδοσφαιριστές του, έχουν άλλες και πολύ πιο σοβαρές ασχολίες. Μια καλή εμφάνιση πάντα φέρνει χαμόγελα, αλλά καμιά φορά, η κατάκτηση τριών βαθμών, αρκεί για να προσφέρει ηρεμία και σιγουριά. Αρκεί για να γίνει βάση, πάνω στην οποία θα πατήσουν οι πρωταγωνιστές, ώστε να συνεχίσουν να εργάζονται. Τέτοιες βάσεις, θέλει να βάζει και ο Σίλβα σιγά- σιγά στον Πειραιά.

Δεν ξέρω πόσοι το αντιλήφθηκαν, ότι ακόμη και το ζέσταμα της ομάδας του Πειραιά διαφοροποιήθηκε, αυτές είναι όμως οι σημαντικές λεπτομέρειες, που κάνουν όμορφο το ποδόσφαιρο. Όταν θες να παρακολουθήσεις ένα ματς, καλό είναι να πας μια ώρα πριν στο γήπεδο. Για να μπεις στο κλίμα, να απολαύσεις κάθε στιγμή που σου προσφέρουν αυτοί οι άνθρωποι, μα πάνω απ’ όλα να καταλάβεις τι ακριβώς θέλουν να κάνουν. Πάντα «μου την έδιναν» οι φίλαθλοι της τελευταίας στιγμής, αυτοί που εμφανίζονταν πέντε λεπτά πριν αρχίσει ένα ματς, λες και πάνε στον κινηματογράφο.

Τέλος πάντων, κλείνω την παρένθεση γηπεδικής γκρίνιας και συνεχίζω: Ο Μανουέλ Ντα Κόστα μπήκε αμέσως στην ενδεκάδα. Δεν ξέρω αν θα πάρει τη φανέλα σπίτι του ο Πορτογάλος, όμως ο Σίλβα που τόσο καιρό περίμενε τη μεταγραφή του στόπερ έβαλε αμέσως τον συμπατριώτη του και δίπλα τον Σιόβα. Ο Μπουχαλάκης δε κουνιέται από την ενδεκάδα και οι Πάρντο- Ντουρμάζ εξαργύρωσαν τις εμφανίσεις τους στα φιλικά. Ομολογώ ότι ο κόκκινος πάγκος είναι πιο «γεμάτος» από την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο και σκεφτείτε, ότι υπήρχαν και απουσίες.

Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν με ηρεμία και δεν έπεσαν στην «παγίδα» του εύκολου άγχους που μπορεί να σου μεταφέρει η εξέδρα, όταν θέλει να προηγηθείς γρήγορα. Πολύ καλά κυκλοφόρησαν τη μπάλα, έψαξαν να βρουν τρόπους να διασπάσουν την πολυπρόσωπη άμυνα του Πανιωνίου και τελικά το πέτυχαν με μπόλικο από το προσωπικό ταλέντο των ποδοσφαιριστών τους. Ο Ντουρμάζ «παίδεψε» τον Αργυρόπουλο, μάζεψε με τη μπάλα με… μπασκετική ντρίμπλα πίσω από την πλάτη και έβγαλε μια σέντρα που σε άλλες περιπτώσεις θα φαινόταν εύκολη για την άμυνα. Ο Σιώπης την πάτησε γιατί αυτός πήγαινε προς τα πίσω, ενώ ο Φορτούνης έβγαινε κατά μέτωπο στην εστία. Εκεί παίρνει εννιά φορές στις δέκα, πλεονέκτημα ο επιθετικός (εκτός αν ο αμυντικός είναι ένα κεφάλι ψηλότερος και προλάβει να διώξει), αυτό συνέβη και με τον πολυτάλαντο διεθνή χαφ του Ολυμπιακού. Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα για το μπρίο του Κώστα Φορτούνη. Πλασεδάκι στη δεξιά γωνία του Παπαδόπουλου και πρώτο γκολ των Πειραιωτών στο πρωτάθλημα, μέσα στο συνεχές σφυροκόπημα προς την εστία των «κυανέρυθρων».

Δεν είναι εύκολο να παίζεις και μπροστά σου να βλέπεις έντεκα ανθρώπους, που απλά και μόνο παλεύουν να σε εμποδίσουν. Ο Πανιώνιος όμως αν θέλετε τη γνώμη μου, ουσιαστικά… καλωσόρισε τους καινούργιους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού σε όλα αυτά που πρόκειται να συναντήσουν. Πόσες φορές ο αντίπαλος πάει να δει «στα μάτια» τους «ερυθρόλευκους» και ειδικά μέσα στην έδρα τους; Κι αν αυτό που γράφω το χρησιμοποιείτε στην παρέα σας και βρεθεί κανείς να διαφωνήσει, απαντήστε του απλά: «Εδώ όταν καμιά φορά εμφανίζεται ομάδα μπροστά στον Ολυμπιακό και πάει να απλωθεί λίγο στο χορτάρι, γίνεται πρώτο θέμα στα αθλητικά site και είναι και το πρώτο πράγμα που ομολογεί ο προπονητής της στη συνέντευξη Τύπου, ασχέτως αποτελέσματος». Με δυο λόγια, όταν παίζεις κόντρα στον Ολυμπιακό, το αυτονόητο(να παίξεις και λίγο μπάλα), αποτελεί μεγάλη είδηση. Ελάτε τώρα, μην κοροϊδευόμαστε, ο Σίλβα πριν καν μάθει να λέει «καλημέρα» ήξερε τι θα βρει μπροστά του. Και για αυτό απαίτησε την απόκτηση «υδραυλικών». Παικτών που θα πάνε στο «ένας με έναν» συνέχεια, που θα καταφέρνουν να δημιουργούν υπεραριθμία.

Μεγάλη βοήθεια στα κόκκινα χαφ, θα δώσουν πάλι οι Μαζουακού- Ελαμπντελαουί. Θεωρώ ότι ο Ολυμπιακό του πρωταθλήματος θα γίνεται όλο και καλύτερος. Για το Τσάμπιονς Λίγκ δεν ξέρω, επιτρέψτε μου να περιμένω και την κλήρωση. Πάντως, όσο πέρναγε η ώρα, ο Φινμπόγκασον αισθανόταν όλο και πιο μόνος μπροστά, ο Πάρντο με τον Ντουρμάζ έψαχναν διαδρόμους αλλά ήταν δύσκολο και γενικά όλη η ομάδα καθυστερούσε. Ο Χάρα μπήκε για να εμφανιστούν τρεξίματα, την ώρα που ο Πανιώνιος είχε κάνει μόνο μια φάση κι αυτή μετά από γκέλα του Σιόβα, ενώ ήρθε το «τούβλο» του Μπουχαλάκη(μετρ σε αυτά) να «ξαναφτιάξει» τον κόσμο και για φινάλε ο Ντοσεβί έβαλε το «κερασάκι στη σαντυγί». Έχει πολλά να δείξει φέτος ο Ολυμπιακός, αυτό είναι το μόνο σίγουρο…