Καμία έκπληξη

Ξεκινάω το σημερινό άρθρο, όπως έκλεισα το προηγούμενο. Ο Ολυμπιακός ισοφάρισε τη σειρά στο ΣΕΦ, αλλά καλύτερος δεν είναι. Για αυτό και συνέστησα ψυχραιμία σε όλους, από τη στιγμή που η Ζάλγκιρις έχει την ενέργεια, η Ζάλγκιρις διψάει, η Ζάλγκιρις έχει το πλεονέκτημα έδρας. Ή μάλλον όχι ακριβώς έδρας. Πύρινης έδρας. Αυγό ψήνεις στη Ζαλγκίριο Αρένα. Και μπορεί να μπήκαν παγωμένοι οι παίκτες του Γιασικεβίτσιους, αλλά φρόντισε αυτός ο καταπληκτικός προπονητής να «ξυπνήσει» και τους αθλητές του και τον κόσμο.

Ήταν το 19' της αναμέτρησης με τη διαφορά στους 10 για την Ζάλγκιρις, ο Ουλανόβας βρέθηκε μόνος στο τρίποντο. Δίστασε να σουτάρει και ο κόσμος αγανάκτησε. Ο Γιασικεβίτσιους γύρισε στην εξέδρα, σήκωσε τα χέρια και «τα έβαλε» με το γήπεδο. Γιατί το επιφώνημα αγανάκτησης, «κόλλησε» τον παίκτη του. Σταμάτησαν αυτομάτως όλοι να μιλάνε. Ο τύπος, κινεί με joystick μια ομάδα και 14 χιλιάδες ανθρώπους. Και έχει ήδη στην τσέπη του δυο ροζ φύλλα αγώνα .

Δεν ξέρω απλά, αν περίμενε τον Ρόμπερτς να μπει δυναμικά ο κόουτς της Ζάλγκιρις. Εγώ ήμουν σίγουρος και ο Μπράιαν έκανε την καλή αρχή. Μετά ουσιαστικά, τον είδαμε ξανά στην τέταρτη περίοδο. Λογικά, δε βγαίνει στην άμυνα ως ταίρι με τον Σπανούλη, θα πουν κάποιοι. Τότε γιατί ξεκινάνε; Πιστεύω ότι ο Σφαιρόπουλος έπρεπε να τον έχει περισσότερο στο ματς, αλλά δεν έχασε από αυτό.

Ο Ολυμπιακός έχει σοβαρότερα προβλήματα. Δεν υπάρχει η αντοχή. Οι ενέσεις μαζεύτηκαν πολλές. Ο Πρίντεζης «σκίζεται», «σκοτώνεται» , πονάει, τίποτα δε του βγαίνει. Τι θα πεις; Θα του ζητήσεις τον λόγο; Και εδώ θεωρώ ότι ο κόουτς έκανε λάθος, επιμένοντας τόσο πολύ στον Γιώργο επιβαρύνοντάς τον χωρίς λόγο από ένα σημείο και μετά. Ο Σπανούλης κυνηγήθηκε με... μανία από την αντίπαλη περιφέρεια. Πήγε να παίξει μόνος του κάποια στιγμή στην δεύτερη περίοδο, αλλά αυτό δεν είναι για Playoffs Ευρωλίγκας. Λέγαμε όλοι ότι η ομάδα πρέπει να βρει και έναν έξτρα παίκτη. Όμως έχασε κι αυτούς που είχε. Πολύ κακό το τάιμινγκ απέναντι σε μια ομάδα που όλα τις πάνε... δεξιά.

Εδώ ο Τουπάν έγινε... Λεμπρόν. Όσα και να δοκίμασαν οι «ερυθρόλευκοι» , τίποτα δε βγήκε. Και για να δούμε και λίγο νεύρο, έπρεπε να φτάσει το ματς στο 37' να κάνει έναν... τσαμπουκά ο Μπόγρης με τη διαφορά στους 19 πόντους.

Έστησε πάρτι η Ζάλγκιρις και ετοιμάζεται να διώξει τον Ολυμπιακό από την διοργάνωση. Είδαμε και την… μετάλλαξη της ομάδας μέσα σε απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα. Ένας Ολυμπιακός που ήλεγχε την κατάσταση στην πρώτη περίοδο, βρέθηκε να έχει χάσει τη γη από τα πόδια του, στην δεύτερη. Οι Λιθουανοί βέβαια φρόντισαν «χτυπήσουν το κουδούνι». Μπήκαν «παγωμένοι», είχαν το άγχος τους, αλλά φρόντισαν οι Πειραιώτες να τους δώσουν την ώθηση που γύρευαν. Ξεκίνησαν λοιπόν να αρπάζουν τα ριμπάουντ. Αύξαναν κατοχές, ανανέωναν επιθέσεις. Με την βοήθεια και του κόσμου τους, ανακτούσαν κουράγιο και έβρισκαν σιγά- σιγά τον δρόμο της σιγουριάς.

Ο Ολυμπιακός είχε κακό Σπανούλη στην πρώτη περίοδο και κακό Πρίντεζη στην δεύτερη. Ο Ρόμπερτς μπήκε φουριόζος, φαινόταν ότι η ομάδα είχε τον έξτρα παίκτη που χρειαζόταν, αλλά είχε χάσει τους υπόλοιπους. Πίεσαν λοιπόν οι Λιθουανοί και εκεί άρχισαν και τα λάθη.

Χαμένες μπάλες μέσα από τα χέρια, στατικότητα και μια άμυνα υποδουλωμένη πότε στο ποστάρισμα των Λιθουανών, πότε στο εκρηκτικό πάσινγκ γκέιμ που έβρισκε συνήθως τον Ντέιβις ελεύθερο. Ο Ολυμπιακός έφαγε 47 πόντους στο ημίχρονο τόσο μα τόσο απλά και τα όνειρα για το Final Four πολλαπλασιάζονταν στη Ζαλγκίριο Αρένα. Ο Πρίντεζης έδινε τα πάντα, αλλά έκανε... μπαμ από χιλιόμετρα ότι υπέφερε. Δε μπορούσε καν να τελειώσει όπως ήθελε τις φάσεις. Μπορεί να φανεί παράξενο σε κάποιον που δεν είδε το ματς και απλά διαβάζει το άρθρο, αλλά το +11 της Ζάλγκιρις στο ημίχρονο μια χαρά ήταν για τον Ολυμπιακό. Θα μπορούσε να χάνει περισσότερο. Και αυτό έγινε, χάρη στις προσωπικές ενέργειες του Σπανούλη και δυο παλικαριές από Μιλουτίνοβ-Μάντζαρη.

Θέλετε και άλλη απόδειξη για το πόσο δε μπορούσε ο Ολυμπιακός; Με το φάουλ και την τεχνική ποινή στον Καβαλιάουσκας στο 26’ η διαφορά πήγε στους επτά. Ε, εκεί που λες «θα το γυρίσουν», μόνος του ο Γιανκούνας, έφτανε και περίσσευε να βάλει μπουρλότο στο γήπεδο.

Στην τέταρτη περίοδο όλοι τα είχαν παρατήσει. Τώρα όλοι αναρωτιέστε αν μπορεί ο Ολυμπιακός. Έχουμε πει εδώ και πολύ καιρό. Η Ζάλγκιρις, δεν είναι Έφες. Αν θέλουν να ανατρέψουν τα πάντα οι Πειραιώτες, βασικά θα πρέπει να το πιστέψουν οι ίδιοι. Δε θα γράψω ούτε ονόματα, ούτε τακτικά πλάνα. Η άμυνα υπέφερε. Ο Γιασικεβίτσιους αν δε ποστάρει, βγάζει σουτ στα πέντε μέτρα. Δεν επιδιώκει το τρίποντο, αλλά έχει μάθει τους παίκτες του να γυρνάνε μηχανικά τη μπάλα, να ψάχνουν τον ελεύθερο παίκτη και να φτιάχνουν την ψυχολογία τους.

Ελάτε τώρα, δεν είναι ντροπή να το πούμε. Βλέπουμε σε όλη τη σειρά μια ολόφρεσκη ομάδα να παίζει με ένα βασανισμένο σύνολο. Τραυματισμοί ναι, αλλά και κακό στατικό μπάσκετ. Η Ζαλγκίριο Αρένα ήταν τόπος μαρτυρίου. Άλλη μια ευκαιρία, μια… ζαριά θα 'χει ο Ολυμπιακός για να μείνει ζωντανός. Τα προγνωστικά είναι εις βάρος του. Και δε μπορεί να τον βοηθήσει κανείς άλλος, παρά μόνο ο εαυτός του.