Καμία Σλοβενία, καμία φαντασία

Με 8 τελικές των Ελλήνων και 4 των Σλοβένων θα πει κάποιος που δεν είδε, "ωραίο ματσάκι έγινε". Τρίχες κατσαρές. Βιασμός του αθλήματος στην μεγαλύτερη διάρκεια και η χαρά του… οφθαλμίατρου. Δικαιολογίες ναι, λόγω αποχής, λόγω εποχής, λόγω, λόγω, λόγω. Όμως εδώ συζητάμε για αυτά που έγιναν και όχι να κάνουμε υποθέσεις ή να λέμε γλυκόλογα.

Μια κουραστική Ελλάδα θα μπορούσε να κερδίσει την κατώτερη αντίπαλό της. Τέλος. Κάναμε φάσεις στο πρώτο μέρος, ήμασταν κακοί στο δεύτερο. Θα 'ταν ωραίο και ιδανικό να πάρουμε τρίποντο στη Λιουμπλιάνα, αλλά δε το διεκδικήσαμε όσο θα μπορούσαμε. Και δεν έδειξε και ο Φαν Σίπ να "καίγεται" για να κερδίσει. Οι πράξεις του, αυτό έδειξαν ειδικά στο δεύτερο μέρος. Όταν κάνεις πρώτη αλλαγή στο 77' και δεύτερη στο 87' και οι παίκτες σου από τη μέση και μπροστά είναι … λιπόθυμοι, ε, τι να γράψω εγώ; Και σ' όλο το δεύτερο ημίχρονο, ο μόνος που… ακούμπησε το γκολ ήταν ο κορυφαίος της Εθνικής, Δημήτρης Σιόβας! Όχι μόνο γιατί ήταν εξαιρετικός ανασταλτικά, όχι μόνο γιατί απείλησε περισσότερο από τους επιθετικούς, αλλά κυρίως γιατί κυκλοφόρησε καλύτερα το τόπι και τους μέσους.

Κατά τ' άλλα, ο Φαν Σιπ, αποδεικνύοντας ότι γουστάρει να εκπλήσσει ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό, πέρασε σε προσαρμογές των δικών του πλάνων. Σ' όλες τις προπονήσεις δούλευε με μια συγκεκριμένη ενδεκάδα, όμως ανήμερα του ματς έκανε δυο αλλαγές. Προτίμησε τον Ζέκα αντί του Μπουχαλάκη στα χαφ, δίπλα στον Κουρμπέλη. Και έβαλε τον Σιόβα, αντί του Σταφυλίδη.

Ο στόπερ της Λεγανές προτιμήθηκε από τον Σταφυλίδη και όχι από τον Σβάρνα, όπως ακούστηκε. Ο παίκτης της ΑΕΚ θα αγωνιζόταν έτσι κι αλλιώς. Και στην τελική, λίγη ποδοσφαιρική γνώση να έχεις, ξέρεις ότι δε γίνεται να παίξουν μαζί δυο αριστεροπόδαρα στόπερ. Ή πιο σωστά όλα γίνονται, αλλά αυτό θα ήταν πολύ ρισκαδόρικο.

Ο Σβάρνας την είχε καπαρώσει μέρες τώρα την θέση και σ' όλο το 45λεπτο, μαζί με τον πολύ πιο έμπειρο Σιόβα την έβγαλε "λουλούδι". Στέκομαι στο παιδί αυτό, γιατί πραγματοποίησε το ντεμπούτο του και όπως και να το κάνουμε, θα 'χε και δικαιολογημένο άγχος.

Για να τα λέμε όλα, οι αντίπαλοί μας ήταν "δυσκοίλιοι". Δε μπορούσαν να απειλήσουν, αντίθετα με εμάς που κάναμε και φάσεις καθαρές, αλλά και είχαμε και προϋποθέσεις για να δημιουργήσουμε ανοιχτό κίνδυνο. Οι περισσότεροι στάθηκαν στην αρχή του ματς. Τότε που ο Γιαννούλης αστόχησε από το πλάι (μετά την προσπάθεια του Λημνιού από την απέναντι πλευρά). Τότε που ο Σιόβας βρήκε τον Παυλίδη, αυτός πήγε να βάλει γκολ με τακουνάκι στον Όμπλακ, αλλά δε τον πέτυχε. Επίσης μου άρεσε πολύ και μια τρομερή ντρίμπλα του Λημνιού πάνω στη γραμμή, αλλά η σέντρα που έβγαλε ήταν δυνατή- ξυραφιά και δε τη βρήκε κάποιο ελληνικό κεφάλι.

Ωστόσο, θα κάνω αναφορά και σε άλλες τρεις φάσεις, που θα πρέπει ο Φαν Σίπ να τις βάλει να τις δουν στο βίντεο. Επαγγελματίες και διεθνείς, δε γίνεται να αντιδρούν έτσι.

Φάση πρώτη: Βγαίνουν σε κόντρα 2-1 ο Μπακάκης με τον Μπακασέτα. Ο πρώτος δεν πάει καρφί πάνω στον αντίπαλο, ώστε να δημιουργηθεί ο χώρος για τον δεύτερο. Ο Μπακασέτας επίσης, δεν ανοίχτηκε όσο θα έπρεπε. Ο Σλοβένος αμυντικός κινήθηκε και έξυπνα, δίνοντας λίγο χώρο στον αμυντικό της ΑΕΚ, ο οποίος "πνίγηκε" και πέταξε μακριά τη μπάλα. Από τις ακαδημίες, αυτή η άσκηση είναι απλή. Τα δυο παιδιά, δεν λειτούργησαν σωστά, θα μπορούσαμε να 'χαμε σκοράρει.

Επίσης, λίγο πιο μετά, ο Μπακασέτας έφυγε καλά από δεξιά και ο Λημνιός τού πέταξε ξεψυχισμένα τη μπάλα. Θα μου πείτε λεπτομέρειες. Γιατί το ποδόσφαιρο τι είναι; Λεπτομέρειες.

Κατά τα άλλα, ήμασταν καλοί. Δημιουργήσαμε στο πρώτο μέρος τους κινδύνους από δεξιά. Τα περισσότερα από εκεί ξεκίνησαν. Και ο Λημνιός έδειχνε κεφάτος και ο Μπακάκης τον στήριζε καλά και ο Μπακασέτας έκλεινε κοντά τους. Ο Μάνταλος που δεν είναι πλάγιος, ερχόταν προς την κουλούρα. Ο Ζέκα με τον Κουρμπέλη πίεζαν σωστά, οι Σλοβένοι είχαν προβλήματα στην κυκλοφορία και στην κατοχή. Υπέροχο για εμάς, αλλά τους στείλαμε στα αποδυτήρια να ξεκουραστούν, χωρίς να τους έχουμε βλάψει.

Αναλώθηκα λίγο περισσότερο στο πρώτο ημίχρονο, γιατί εκεί είδαμε και περισσότερο ποδόσφαιρο. Μαύρα χάλια στο δεύτερο. Αντί να βγουν φρέσκοι, βγήκαν κουρασμένοι. Όλοι. Ο Φαν Σιπ δεν έκανε αλλαγές. Μπορεί να 'χει το πλάνο του. Να ήθελε να "φορτώσει" χρόνο σε αρκετούς ποδοσφαιριστές και να αλλάξει κάτι με το Κόσοβο.

Εγώ ξέρω τι είδαν τα ματάκια μου όμως. Και όταν δεν έχεις φαντασία δε θα βάλεις εύκολα γκολ, ακόμη και αν ο αντίπαλος είναι "συγκαμένος". Ο Λημνιός από δεξιά ήταν κινητικός, αλλά συνεχίζει να έχει το "κάτι του λείπει" και αυτό που του λείπει πλέον ξέρουν όλοι ότι είναι η ευκολία στο να τελειώσει φάση. Ο Παυλίδης δεν ανησυχούσε την αντίπαλη άμυνα, ο Κουρμπέλης με τον Ζέκα είναι καλή στην αναχαίτιση, όμως δε μπορούν να σου δώσουν ποιότητα σε τεράστιο βαθμό. Ο Μπακασέτας και ο Μάνταλος εξαφανισμένοι.

Ο Φούντας ήταν η πρώτη κίνηση του Ολλανδού τεχνικού με λιγότερο από ένα τέταρτο να μένει για τη λήξη. Είπα, αν βάλει άλλη ενδεκάδα την Κυριακή με τους Κοσοβάρους, ίσως και να εξηγείται κάπως η μη εμφάνιση παικτών από τον πάγκο. Αν και προσωπικά το θεωρώ λάθος.

Μπήκαμε σε μια διοργάνωση, αποδείχθηκε ότι τον αντίπαλο τον "είχαμε", υπήρχαν παίκτες να δώσουν και ώθηση και φαντασία (πχ ο Φορτούνης, ο Τζόλης, ο Κυριακόπουλος, ο Μασούρας που μπήκε στο 87', ο Κουλούρης) για να αλλάξουν την εικόνα. Και όχι τίποτ' άλλο, θα τρώγανε και γκολ στο 86', ευτυχώς που ο Σπόραρ πήγε σαν… τσέλιγκας στην μπάλα και έκανε προβολή άουτ.

Έτσι ξεκίνησε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα τις υποχρεώσεις του στο Nations League, βαθμό τσιμπήσαμε, στο Κόσοβο ίσως είμαστε πιο ορμητικοί, σίγουρα είναι θετικό το αποτέλεσμα, αλλά η ομάδα θέλει δουλειά. Και όποιος διαφωνεί με αυτό, να το κοιτάξει…