Κάποτε θα γινόταν...
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τη μεγάλη εμφάνιση του Ολυμπιακού που απλά κάνει το... 1- 1 και το πρωτάθλημα που παίρνει κανείς με 3 νίκες και όχι με δύο 25άρες!
Ελάτε τώρα, περίεργα δεν υπάρχουν σε τέτοια πράγματα! Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ, ένα πράγμα περίμεναν να δουν και το συζητούσαν στα στέκια τους, ασχέτως προτίμησης και συμπάθειας: Πότε θα καταφέρει ο Ολυμπιακός να κάνει το δικό του παιχνίδι και να «ανοίξει» το γήπεδο. Και αυτό έγινε στον δεύτερο τελικό!
Η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, έβαλε τα τρίποντα, ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να αλλάξει την άμυνά του και από ‘κει και πέρα έγινε το «έλα να δεις». Ο ΠΑΟ «χτίστηκε» και ετοιμάστηκε να αντιμετωπίζει τον «αιώνιο» αντίπαλό του, μέσω της άμυνας. Προσπαθούσε ανασταλτικά να οδηγεί όλα τα ματς εκεί που ήθελε.
Και το ‘χε καταφέρει με εκπληκτικό τρόπο. Και συνέχιζαν οι «ειδικοί» και οι... άσχετοι να περιμένουν και να απορούν «μα καλά θα τρέξει κάποτε ο Ολυμπιακός; Θα του βγει το αγαπημένο του παιχνίδι;» Ε λοιπόνέγινε. Και το αποτέλεσμα ήταν να τελειώσουν όλα σε ένα δεκάλεπτο… Τόσο απλά!
Αυτή τη φορά, ούτε ο Ολυμπιακός έβαλε 6 πόντους στην πρώτη περίοδο, ούτε ο Παναθηναϊκός έμεινε σε ένα τρίποντο στο 40λεπτο. Αναμενόμενα… Και στο κάτω- κάτω, κάθε αγώνας είναι μια ξεχωριστή μίνι- ιστορία. Όλα μαζί τα ματς συνθέτουν ένα «σήριαλ», αλλά τα επεισόδια αυτού, είναι διαφορετικά και με έντονη πλοκή. Δεν συγκρίνονται με τις σαπουνόπερες της τηλεόρασης!
Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στο παιχνίδι με το «μαχαίρι στο στόμα». Υπάρχουν αναμετρήσεις που δεν έχεις περιθώρια να διαπραματευτείς για κάτι. Και σε τούτη την αναμέτρηση οι Πειραιώτες είχαν ανάγκη να δείξουν μια φορά, ότι είναι καλύτεροι δίχως αμφισβήτηση. Για να το κάνει αυτό ο Ολυμπιακός έναν δρόμο έχει.
Να παίξει το μπάσκετ που μπορεί και το οποίο δεν μπορεί ο αντίπαλός του. Τόσους μήνες ένα πράγμα έλεγαν οι Ολυμπιακοί: «Μια φορά έστω, δεν θα ανοίξει το κωλογήπεδο;» Και αυτό συνέβη. Με πίεση στο πρώτο δεκάλεπτο, έναν Σπανούλη να παίζει εξαιρετική άμυνα χώρου και τους συμπαίκτες του να σκοράρουν για πλάκα, ο Ολυμπιακός έκανε το απόλυτο κουμάντο.
Ο Αλβέρτης δεν είχε πολλές λύσεις. Είδε παίκτες που άλλες φορές βοηθάνε, να μην ξέρουν που βρίσκονται. Επιστράτευσε τον Γιάνκοβιτς, αλλά αμέσως τον «χτύπησε» ο Πρίντεζης στο χαμηλό πόστ, κάθε φορά που έπαιρνε μπάλα ο Ολυμπιακός. Το τρικ- Μασιούλις δεν είχε πετύχει. Τι έμεινε στον ΠΑΟ; Ο Μαυροκεφαλίδης όπως στην Ευρωλίγκα...
Όμως αυτό θα απέφερε καρπούς, αν ανασταλτικά οι «πράσινοι» ήταν σε θέση να περιορίσουν την δράση των «ερυθρόλευκων». Αμ δε... Ο Ολυμπιακός είχε 14 δίποντα και 14 τρίποντα στο πρώτο 20λεπτο. Έβαλε τα 7 δίποντα και τα 8 τρίποντα. Και όταν βάζει 48 πόντους σε ημίχρονο η ομάδα του λιμανιού, καταλαβαίνετε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να την κοντράρουν. Πόσω μάλλον ο ΠΑΟ, που ζει αποκλειστικά από το «κατενάτσιο» και από το παιχνίδι με το χρονόμετρο.
Είχε κριθεί ο δεύτερος τελικός τόσο νωρίς και τόσο εύκολα. Τόσο απλά, από την στιγμή που επιβραβεύτηκε το σύγχρονο μπάσκετ. Της δύναμης, της ταχύτητας και της εκρηκτικότητας! Κάπως έτσι έγινε όλη η δουλειά και περισσότερο το δεύτερο 20λεπτο πήγε στην συντήρηση και για τους δυο, παρά υπάρχουν θέματα να θίξουμε και να τα προβάλουμε ως ξεχωριστά γεγονότα του δεύτερου «αιώνιου» τελικού! Η διαφορά έμενε συνεχώς στην 25αρα για τους κόκκινους τα πράγματα είχαν κυλήσει ιδανικά για αυτούς και οι περισσότεροι παίκτες τους ήταν μεταμορφωμένοι.
Άραγε κατάλαβαν ότι αν αποβάλλουν την έξτρα πίεση, θα κερδίσουν και στο ΟΑΚΑ; Άραγε κατάλαβαν ότι είναι πολύ καλύτεροι από αυτό που έδειχναν τόσο καιρό σε αυτά τα ματς; ΟΜΩΣ, επιβάλλεται στον Πειραιά να θυμούνται και άλλα πράγματα: Ο δεύτερος τελικός ήταν απλά 40 λεπτά. Πρωτάθλημα δεν παίρνεις με μια 25αρα. Με τρεις νίκες στον πόντο κατακτάς τίτλο, με δυο 25αρες όχι!
Ο Παναθηναϊκός θα ‘χει τον Γκιστ την Πέμπτη, θα ‘χει και την έδρα! Ο Ολυμπιακός δεν θα πάψει ποτέ να έχει τα πνευμόνια, τις αντοχές και την φρεσκάδα! Και βέβαια ο Μπαρτζώκας σαφέστατα πιο ήρεμος αυτή την φορά, με τέτοια ποσοστά, αλλά και τόσους παίκτες εξαιρετικούς.
Με πρώτο τον Πρίντεζη, μετά τον εκπληκτικό στην άμυνα Σπανούλη, τους Σλούκα- Μάντζαρη να λειτουργούν υποδειγματικά και τους Αμερικανούς να το απολαμβάνουν. Απλά θα πρέπει να βοηθήσουν την ομάδα και εκτός έδρας, όχι μόνο στην σιγουριά και στη «ζεστασιά» του πειραϊκού σταδίου!