Καθαρόαιμα

Και ο τίτλος έχει σημασία και τα πάντα! Θα μπορούσε να ‘χε χάσει ο Ολυμπιακός από την Αρμάνι. Δεν έχασε όμως . Οι 400 οπαδοί του που βρέθηκαν στο Φόρουμ, φούσκωσαν από περηφάνια και σκέφτηκαν « χαλάλι η κούραση» από το ταξίδι (όλη τη μέρα σε αέρα και δρόμο για το Λισαβώνα - Μιλάνο). Ο Ολυμπιακός είναι στο 7-2. Και αυτό δεν έχει σημασία. Ή μήπως έχει; Ποιος ξέρει;

Κοιτάξτε να δείτε, στο μπάσκετ πολλές φορές πρέπει να κερδίζεις ακόμη κι όταν δεν παίζεις πολύ καλά. Γιατί έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Οι Πειραιώτες εμφανίστηκαν στη Λομβαρδία με προβλήματα. Μέσα στο ματς, αυτά έγιναν περισσότερα. Όμως, όσοι έπαιξαν, όσοι έτρεξαν, το έκαναν με τον καλύτερο τρόπο. Καθαρόαιμα. Γιατί για να κερδίσεις την Αρμάνι, πρέπει να τρέξεις περισσότερο, να πηδήξεις περισσότερο, να πιέσεις περισσότερο. Είναι περίεργη ομάδα!

Και φυσικά ναι, καθαρόαιμα σαν τα άλογα που αγοράζει ο Τζαμέλ Μακλίν.

Δε το ξέρατε; Ευκαιρία να το μάθετε!

Ο μεγάλος πρωταγωνιστής της νίκης στο Μιλάνο, ο Τζαμέλ Μακλίν, έχει τρέλα με τα άλογα. Αγοράζει στις Ηνωμένες Πολιτείες καθαρόαιμα, από όπου μπορείτε να φανταστείτε. Από όποιο μέρος της Γης. Έχει πάθος, τα λατρεύει και στο παρκέ του Φόρουμ κινήθηκε και… κάλπασε σαν αυτά.

Ο Αμερικανός μπήκε στο περσινό του σπίτι και το… έκλεισε. Διέλυσε κάθε σκέψη του Πιανιτζιάνι. Και η προσπάθειά του ήταν πέρα για πέρα ηρωική. Έμεινε μόνος με λίγο από Μπόγρη. Ο Μιλουτίνοβ σα να μην ήρθε έτσι όπως πήγε ο αγώνας για αυτόν. Ο Τζαμέλ έδωσε ξύλο , «έφαγε» περισσότερο, αλλά τη δύναμη και την ψυχή στα 46’’ να βάλει το γκολ φάουλ, τα είχε. Και έτσι ήρθε η νίκη.

Το 7-2 για τον Ολυμπιακό, που θα το ξαναγράψω, λέει και δε λέει. Η ομάδα συνεχίζει να ‘χει τα θεματάκια της, το μέλλον δε μπορείς να το ξέρεις, αλλά αν μη τι άλλο έχεις κάθε δικαίωμα αν είσαι Ολυμπιακός να χαίρεσαι να τους βλέπεις. Και να μη... ξαναχαλάσεις το στόμα σου. Φυσικά χάνουν και θα ξαναχάσουν. Αλλά πολεμάνε. Τα ‘χουμε πει. Και δουλεύουν πάρα πολύ καλά.

Πέρυσι σε αυτό το γήπεδο είχε χάσει πανηγυρικά η ομάδα. Δεν ήταν θέμα εκδίκησης, άλλωστε κάθε χρόνο παίζουν (πρόπερσι είχε κερδίσει ο Ολυμπιακός), αυτό που μετράει στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο, είναι οι «ερυθρόλευκοι» να μπορούν να μαζεύουν βαθμούς. Φασούλι, φασούλι γεμίζει το σακούλι που αναφέρει ο θυμόσοφος λαός και είναι αλήθεια, ότι στο λιμάνι έχουν ρίξει όλο το βάρος στο να μεγαλώνουν το θετικό πρόσημο στο ρεκόρ τους. Αυτό έχει σημασία και τίποτ’ άλλο. Το έκαναν και θα συνεχίσουν.

Τα ριμπάουντ στο πρώτο μέρος οι Ιταλοί τα άρπαζαν σαν... χαπάκια. Ο Σφαιρόπουλος «έπαθε εγκεφαλικό» βλέποντας στο τρίτο λεπτό (!) τον Μιλουτίνοβ να κάνει δεύτερο φάουλ. Του έβαλε τις φωνές, αλλά ήταν ήδη γεγονός. Μπόγρης για λίγο και Μακλίν για περισσότερο προσπάθησαν. Όλη η φροντ λάιν δε δούλευε καλά και η ομάδα από τη στιγμή που στην άμυνα είχε ζητήματα, έπρεπε να αντέξει από την επίθεση. Και ναι, το πρώτο μέρος βρήκε τους «ερυθρόλευκους» μπροστά στο σκορ, αλλά με κάμποσα θέματα να συζητήσουν στα αποδυτήριά τους. Οι αιτίες για το προβάδισμα, ήταν δυο ονόματα: Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς. Αμερικανός και Λετονός «άλλαξαν τα φώτα» των αντιπάλων τους. Και έβαλαν βάσεις. Όμως ήταν πολύ νωρίς. Κυρίως όταν αντίπαλός σου είναι αυτή η ομάδα. Που δε ξέρει και η ίδια τι μπορεί να της ξημερώσει.

Το απέδειξε λοιπόν η Αρμάνι όλο αυτό που σας γράφω με την αντεπίθεσή της. Τάισμα στον Γκουντάιτις ή Τίοντορ στο «ένας με έναν». Οι δυο αυτοί τρόποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Οι Ιταλοί κατάφεραν μάλιστα να συνδεθούν με το κόκκινο καλάθι και με άλλους τρόπους, αλλά κάτι οι άμυνες του Παπανικολάου, κάτι τα καλάθια του Μακλίν και οι εμπνεύσεις των κοντών δε τους άφησαν να ξεσαλωσουν. Έτσι ο αγώνας πήγε στη λήξη και πρέπει να ‘σαι πάρα πολύ καλός ή πολύ τυχερός για να κερδίσεις τον Ολυμπιακό στα τελευταία δευτερόλεπτα. Τεράστια αξία αυτό το διπλό γιατί επιτεύχθηκε σε όχι τέλεια βραδιά απόδοσης. Δίχως τον Αγραβάνη, τα 4αρια είναι ο Πρίντεζης, ο Γιώργος και το νούμερο «15». Ουίλτζερ ακόμη δεν υπάρχει και ο Παπαπέτρου πάνω που είναι φορμαρισμένος καλείται να κάνει πάλι πατέντες. Ο Ιωάννης δεν ήταν στους διακριθέντες, το είπε και ο ίδιος , αλλά σημασία έχει να προσπαθείς. Αυτό βλέπει ο κόσμος και ο εκτιμά.

Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι ότι αντέχει. Κόντρα σε όλους και σε όλα. Κόντρα και στον ίδιο τον εαυτό του. Και πλέον σιγά- σιγά αρχίζουν να μαζεύονται. Στη Βαλένθια μπαίνει ο Αγραβάνης και ω ναι, φτάνει η ώρα του Σπανούλη.

Ο Σφαιρόπουλος θέλει όλη την ομάδα, αλλά είναι μεγάλο κατόρθωμα και δικό του και των συνεργατών του και των παικτών, ότι έχουν κάνει όσα έχουν κάνει ως τώρα, δίχως να μπορούν να βγάλουν στο παρκέ όλα τους τα όπλα και τα πλάνα. Οπότε η λογική λέει, ότι ο καλπασμός ακόμη δεν έχει ξεκινήσει. Αν θα ξεκινήσει θα το μάθουμε.

Για την ώρα απλά, τα καθαρόαιμα του Πειραιά έχουν ένα καλό πλασάρισμα στην κούρσα.

Τα λέμε μετά τη Βαλένθια…