Πέρασαν λίγα 24ωρα από την , ομολογουμένως, βαριά ήττα της εθνικής μας στην Βοσνία. Και αυτό που την έκανε... τόσο βαριά, ήταν η προσμονή όλων μας για την επιτυχία! Η συγκεκριμένη ομάδα άλλαξε την ζωή μας την τελευταία δεκαετία. Σίγουρα δεν είναι η πιο επιτυχημένη εθνική της χώρας μας, όταν υπάρχει αυτή του μπάσκετ, αλλά είναι μια ομάδα που πέρασε πολλά , δοκιμάστηκε, έζησε στο απόλυτο περιθώριο και έκανε την δική της επανάσταση!

Σε ένα άθλημα -το κορυφαίο- που δεν περιμέναμε να ζήσουμε καταστάσεις, φτάσαμε να πιστεύουμε, να χαιρόμαστε και να ονειρευόμαστε. Πλέον ως ομάδα έχει μια φιλοσοφία, άσχετα αν οι Βόσνιοι μπόρεσαν να μας την καταπατήσουν. Ως ομάδα, ξέρουμε πως να πορευτούμε, τι να διεκδικήσουμε και πως να λειτουργήσουμε πάνω στο χορτάρι!

Είμαστε ευτυχείς που βλέπουμε μια καλή παρέα. Μια παρεούλα που δημιουργήθηκε πριν χρόνια και συνεχώς ανανεώνεται. Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν υπάρχει, ειδικά στο ποδόσφαιρο. Όλοι παίζουν, όλοι μάχονται, όλοι παλεύουν για το καλύτερο. Είτε είσαι Ιταλία, είτε Ελλάδα, είτε Αζερμπαϊτζάν ή Νέα ζηλανδία. Το ποδόσφαιρο σου παρέχει το δικαίωμα να ελπίζεις...

Διάβασα προσεκτικά όλα τα σχόλια, ακόμη και εδώ στο Sport24. Οι περισσότεροι το έριξαν στις αναλύσεις, πανικοβλήθηκαν και άρχισαν να βγάζουν τα πιθανά σενάρια πρόκρισης ή αποκλεισμού από το Μουντιάλ! Είδα το παιχνίδι στην Βοσνία και ομολογώ, ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το ξεχάσουμε. Ίσως στην κουλούρα να... βάρυνε το πράγμα, μάλλον μια «δροσιά» από τον φορμαρισμένο Ταχτσίδη θα χρειαζόταν. Επίσης, δε δούλεψε το κέντρο της άμυνας, ο εξαιρετικός Τζέκο έκανε την δουλειά του μοναδικά και έβαλε τις βάσεις του θριάμβου.

Ούτε η μπάλα...

Βρε ούτε η μπάλα δεν μας γούσταρε! Και φάνηκε στο πέναλτι, αφού επί της ουσίας ο Τοροσίδης πρόλαβε να διώξει, μα η μπάλα πήγε στο τακουνάκι του -μπλεγμένου στην φάση- Τζαβέλλα και μπήκε γκολ. Του Τζαβέλλα που είχε κάνει το χαζό πέναλτι και γενικά, ολόκληρη αυτή η φάση ήταν... σημαδεμένη από την μοίρα να κριθεί από αυτόν.

Ωραία, χάσαμε, θέλετε να δεχθώ ότι διασυρθήκαμε; Εντάξει, να το πω και αυτό... Όμως οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι των ημερών μας, όλοι αυτοί που ζουν, που κερδίζουν χρόνια ή και κάποιοι που αμοίβονται για να το κάνουν, δεν θα θριαμβεύσουν. Δεν θα υπερισχύσει το ...θάψιμο για την εθνική μας ομάδα. Και δεν θα πρέπει εσείς όλοι να μπείτε στην διαδικασία να γυρίσετε την πλάτη σε αυτό το συγκρότημα. Μια ομάδα, που εκπροσωπεί 11 εκατομμύρια νοματαίους.

Δεν είμαστε μεγάλη χώρα ως πληθυσμός. Άλλοι τόσοι (ή και περισσότεροι) βρίσκονται εκτός συνόρων, μα σπάνια μας προσφέρουν παίκτες για την εθνική. Τα παιδιά προέρχονται μέσα από την επικράτεια και οφείλουμε να τα στηρίξουμε! Η εθνικη του ποδοσφαίρου δεν χρειάζεται δικαστές και σε καμία περίπτωση μην αντιμετωπίσει κάποιος την ομάδα αυτή, όπως τα σωματεία.

Οι ΠΑΕ, είναι άλλου παπά ευαγέλιο. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα όμως, εδώ κάποια χρόνια βγάζει μια φοβερή (ειδικά για Ελλάδα) υγεία! Κάποιοι που έριξαν λάσπη, είναι οι ίδιοι που τρέχουν πίσω από τους διεθνείς μόλις αυτοί πετύχουν κάτι καλό.

Η στήριξη στα δύσκολα

Δέχομαι ότι το αποτέλεσμα στην Βοσνία, μας φέρνει πίσω, στο θέμα απ' ευθείας πρόκρισης. Αυτομάτως πρέπει να υπομείνουμε και να κοιτάξουμε μπροστά. Η 7η του Ιούνη θέλει την ομάδα μας να δοκιμάζεται στην Λιθουανία.

Απομένουν δυο εκτός και τρία εντός παιχνίδια. Τώρα η εθνική θα (ξανά)μετρήσει τους φίλους της. Στην Ελλάδα ξέρουμε όλοι μας καλά, ότι η μαγκιά είναι να υποστηρίζεις στα δύσκολα και όχι όταν τρέχουν όλοι οι πανηγυριτζήδες.

Ώρα λοιπόν να αγκαλιάσουν και οι φίλοι του ποδοσφαίρου την «γαλανόλευκη» και να πάψει το Καραϊσκάκη να θυμίζει λούνα παρκ και ανοιχτή αίθουσα ψυχαγωγίας σε κάθε εντός έδρας αγώνα! Όποιος θέλει να πει την εξυπνάδα του και να ρίξει την χολή του, ας το κάνει με την ομάδα που υποστηρίζει και όχι με την εθνική που στο κάτω- κάτω, όλοι γουστάρουμε (γιατί πλέον συνηθίσαμε) να την βλέπουμε τα καλοκαίρια στις κορυφαίες διοργανώσεις...