Κι όμως είναι εδώ...

Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ένα πράγμα: Πρώτον, το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί αρθρογραφία για τον Ολυμπιακό και όχι για τον αγώνα. Όπως πάντα! Το αναφέρω (πρώτη φορά), επειδή πολλοί μπερδεύονται και μου παραπονιούνται. Η ανάλυση του αγώνα είναι σε άλλο μέρος του site. Εδώ η αρθρογραφία αφορά την ομάδα του Πειραιά. Οπότε ξεκινάω με το εξής: Η ΑΕΚ κέρδισε 1- 0 και έγινε η πρώτη ομάδα στον εντεύθεν των συνόρων μας χώρο που πληγώνει τους νταμπλούχους. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει το πρωτάθλημα, απλά έψαχνε να διατηρήσει το αήττητο. Ως εδώ. Η Ένωση έγραψε το όνομά της στη «κοντή» λίστα και κάτω από τη Μπάγερν και την Άρσεναλ.

Ιδιαιτέρως τιμητικό τόσο για την ομάδα του Πογέτ, όσο βέβαια και για τους «ερυθρόλευκους». Ο αγώνας στο ΟΑΚΑ λοιπόν, είχε πάρα πολλά πράγματα για να συζητήσετε. Είχε ένταση, είχε αμφισβητούμενες φάσεις, είχε αποβολές, είχε ανακατωσούρες στο δεύτερο ημίχρονο! Ο καθένας βλέπει το ποδόσφαιρο με τον δικό του τρόπο, όπως έχει μάθει, όπως έχει «ποτιστεί». Είμαι σίγουρος, ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή, έχετε εκνευριστεί, έχετε διάφορα να πείτε, έχετε πολλά για να ταραχτείτε. Όμως θέλω να γράψω κάτι, που οι πολλοί νέοι θα δυσκολευτούν να το καταλάβουν. Ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, σε αυτή την ήττα, σε αυτό το ματς, μου έδειξε κάτι που είχα λίγο καιρό να δω. Ότι για αυτό είναι Ολυμπιακός. Δε στέκομαι στο αποτέλεσμα, δε θα σας αραδιάσω αιτίες και αφορμές. Ποδόσφαιρο είναι πολλά πράγματα. Και το κυριότερο, να δείχνεις στις δύσκολες στιγμές σου τι ομάδα είσαι. Εσείς οι πιο μεγάλοι, αυτόν τον Ολυμπιακό γνωρίσατε. Να παίζει με δέκα από το 46’ και να είναι έτοιμος να βάλει γκολ. Να μένει με εννιά(και με πέναλτι στην πλάτη) και να συνεχίζει. Να μην έχει ποδοσφαιριστές σε σημαντικές μεριές του γηπέδου, αλλά ξαφνικά να εμφανίζει!!!

Να τρέχουν για δυο και τρεις ο καθένας. Είναι πολύ δύσκολο για μια ομάδα που ‘χει καβατζώσει το πρωτάθλημα να τα βγάλει όλα αυτά. Και μάλιστα, μια ομάδα που έχει μπροστά της και ευρωπαϊκό αγώνα. Οι «ερυθρόλευκοι» το έκαναν όμως. Πραγματικά, επειδή τα χρόνια περνάνε και το ποδόσφαιρο αλλάζει, δε περίμενα ότι θα ξανάβλεπα ποτέ τον Ολυμπιακό του «θα παίξω και με επτά». Η είσοδος πολλών ξένων, οι πολλοί τίτλοι, φέρνουν και άλλη νοοτροπία. Όμως τελικά, το DNA δεν πεθαίνει ποτέ. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα. Οι Πειραιώτες μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι και σας το γράφει άνθρωπος, που όπως ξέρετε όλο και θα βρει κάτι για να γκρινιάξει όσον αφορά στη νοοτροπία ορισμένων. Τρομερή η στάση του Σίλβα και των παικτών. Δεν είναι εύκολο να σου «κάθονται» όλα αυτά και απέναντί σου να μην έχεις κάποια ομάδα της πλάκας. Η ΑΕΚ δεν είναι τυχαία δεύτερη, το ‘χει κερδίσει όλο αυτό…

Αν πρέπει να ξετυλίξω και λίγο το κουβάρι, οφείλω να πω ότι ο Ολυμπιακός μπαίνοντας στο ΟΑΚΑ ήταν υποχρεωμένος να δείξει ήρεμος και να εμφανίσει τις διαθέσεις του. Και το γράφω έτσι, μιας και πάντα οι Πειραιώτες στα εκτός έδρας παιχνίδια, πλην Πλατανιά, όρισαν την εξέλιξη των αναμετρήσεων! Η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που τους τελευταίους μήνες, είχε φουλ ανοδική πορεία. Προσωπικά δε μου έλεγε κάτι η ήττα στο Περιστέρι. Ένα κακό απόγευμα το δικαιούνται όλοι. Η Ένωση προερχόταν από πολύ καλό σερί σε πρωτάθλημα και κύπελλο.

Κατά συνέπεια, είχε κάθε δίκιο ο Πογέτ να «σημαδεύει» αυτόν τον αγώνα για να «ανεβάσει στη ζυγαριά» τους παίκτες του. Και ξετρελάθηκε με το δίκιο του στο φινάλε. Αν ο δεύτερος δε δοκιμάσει τη δυναμική του και τις αντοχές του, παίζοντας με τον πρώτο και μάλιστα στο δικό του σπίτι, ε, πότε θα το κάνει ρε παιδιά; Και ο Ουρουγουανός έκανε και μια μαγκιά κατ’ εμέ, που δεν εμφάνισε τα πλάνα του. Δεν επέτρεψε να… συρθεί δεξιά κι αριστερά ο σχηματισμός, να ξέρουν οι παίκτες πως θα παίξουν και να διαβάζουν τον κάθε «ειδικό» ή «ανειδίκευτο» να λέει τα δικά του. Πολύ πιο «ανοιχτό βιβλίο» ο νταμπλούχος Ελλάδας.

Γιατί έχει τη δύναμη, έχει την ποιότητα, είναι ανώτερος όλων. Και ένα 90λεπτο σε καμία περίπτωση δεν χαλάει τα όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα. Έτσι λοιπόν εμφανίστηκαν στο ΟΑΚΑ οι «ερυθρόλευκοι», ξέροντας παράλληλα ότι η μεγαλύτερη πρεμούρα του κόσμου τους(και όχι μόνο) είναι το αήττητο. Και είναι και λογικό, μιας και το πρωτάθλημα μπήκε στην τελική ευθεία και ο μοναδικός που έφυγε χαμογελαστός από το γήπεδο με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, ήταν ο Πλατανιάς (1-1). Ο Πογιέτ εμφάνισε τον Μπαρόχα απέναντι στην ομάδα που του έβαλε τέσσερα γκολ στον πρώτο γύρο. Πέρασε στα πλάγια τον Μάνταλο και τον Μπαρμπόσα και τα υπόλοιπα αναμενόμενα.

Οι νταμπλούχοι με τη γνωστή ενδεκάδα και τον Κασάμι δίπλα στον Μιλιβόγεβιτς. Το ζητούμενο λοιπόν για τον Ολυμπιακό αρχικά, ήταν ένα και μοναδικό. Να μπει δυνατά, να δείξει «τα δόντια του» και να μη φανεί αδύναμος στις διαθέσεις των γηπεδούχων. Το κατάφερε. Η ομάδα που κυκλοφόρησε τη μπάλα σωστά, που έδειξε διάθεση να παίξει και στην τελική άλλαξε και δέκα φορές το παιχνίδι ήταν ο Ολυμπιακός. Την επισημαίνω την αλλαγή παιχνιδιού, γιατί η ποικιλία αυτή, οδήγησε ουσιαστικά τον Πογέτ στο να αλλάξει την διάθεση. Και όταν οι «κιτρινόμαυροι» πήγαν στο 4- 2- 3- 1 τότε υπήρξε ένα 8λεπτο, που ο Ολυμπιακός μπερδεύτηκε. Εκεί ήρθαν και οι επισκέψεις της ΑΕΚ στην περιοχή του Ρομπέρτο.

Μια με αξιώσεις για την ακρίβεια, ενώ οι Πειραιώτες έγιναν ουσιαστικότερα απειλητικοί. Ακόμη και στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου ένα ψαλιδάκι του Κασάμι πήγε να δημιουργήσει θέμα. Η είσοδος του Σεμπά ήταν υποχρεωτική, αλλά πιστεύω ότι ακόμη κι αργότερα θα έμπαινε στο γήπεδο. Απλά η μοίρα τον έφερε να αγωνιστεί νωρίτερα. Δεν καρδιοχτύπησαν είναι αλήθεια οι παίκτες του Σίλβα και είχαν καταφέρει να φέρουν και προβληματισμό στην «απέναντι όχθη».

Όλα αυτά πήγαν στο βρόντο με το «καλημέρα» του ημιχρόνου. Γιατί ο Ολυμπιακός έμεινε με δέκα, χάνοντας μάλιστα το ένα στόπερ του. Εκεί όμως που το γήπεδο φαινόταν να… γέρνει, άρχισαν οι νταμπλούχοι να είναι φουλ απειλητικοί, να μη χαμπαριάζουν και να δείχνουν και πιο ισορροπημένη σε διάφορες πλευρές του γηπέδου. Χρειάστηκε λοιπόν η φάση του πέναλτι- αποβολής για να «ζαλίσει» τους Πειραιώτες και να τους φέρει σε δυσχερέστατη θέση. Ο αήττητος όμως πραγματικά, έτσι πρέπει να χάνει. Αλήθεια σας το λέω και όποια ομάδα κι αν υποστηρίζετε, θα πρέπει να συμφωνήσετε. Τι εννοώ; Να το παλεύει όσο δεν πάει, να ορθώνει ανάστημα, να μη «μασάει» από οποιαδήποτε ειδική συνθήκη. Η ΑΕΚ από τη μεριά της, έκανε τα πάντα για να κερδίσει. Όμως για την ΑΕΚ θα διαβάσετε αλλού. Για να ολοκληρώσω εγώ τα του Ολυμπιακού, πρέπει να πω ότι δε θα πρέπει να υπάρχει παράπονο από κάποιον ποδοσφαιριστή.

Ο Σιόβας, που μάζεψε και …οργή της εξέδρας, στο τέλος, ανεβοκατέβαινε το γήπεδο. Έπαιζε στόπερ και σέντερ φορ ταυτόχρονα. Θα πρέπει οι «ερυθρόλευκοι» να δώσουν συγχαρητήρια και σε όλους τους ξένους παίκτες τους. Φέρθηκαν ποδοσφαιρικά παλικαρίσια, σε έναν αγώνα που όλα πήγαν εις βάρος τους εκ των συνθηκών και των φάσεων που δημιουργήθηκαν. Και πραγματικά αν πρέπει στον Πειραιά να ασχοληθούν με κάτι (γνώμη μου), δεν είναι η ήττα. Δεν είναι η διαιτησία. Δεν είναι κάτι από αυτά. Είναι, ότι ο Ολυμπιακός ήταν σαν τον τύπο στην ταινία, που δέχεται πυροβολισμούς και συνεχίζει να περπατάει. Οι τίτλοι χάνονται, κερδίζονται, το ίδιο και οι αγώνες. Ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ, απλά θύμισε στον κόσμο του(έστω και μέσω ήττας) ποια είναι η πραγματική του ταυτότητα…