Είναι δύσκολο μια ομάδα που έχει κατακτήσει εδώ και μήνες το πρωτάθλημα, να είναι στην… τσίτα. Είναι δύσκολο να βάλεις ένα σύνολο που ρίχνει βαθμολογικό ντάμπλ- σκορ στον «αιώνιο» αντίπαλό του (70- 35) να… μασήσει σίδερα. Και αυτά δεν είναι δικαιολογίες. Είναι μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα, σε μια χώρα που τα κίνητρα δεν δίνονται μέσα από το άθλημα.

Για παράδειγμα, η μονομαχία με τον ΠΑΟΚ, απασχόλησε διοικήσεις, Τύπο και οπαδούς. Ελάχιστα όμως πέρασε μέσα από την σκέψη των αληθινών πρωταγωνιστών. Τα αποτελέσματα τα είδαμε: Ένα χάλια παιχνίδι και μια ομάδα που ήθελε να κερδίσει αλλά δεν μπορούσε. Ο αντίπαλος, δεν ήθελε να κερδίσει να μην χάσει επιθυμούσε…

Ο Ολυμπιακός μπήκε για να πιέσει. Κανείς δεν μπορεί να τον κατακρίνει για αυτό. Αν εκνεύρισε κάτι τον κόσμο, δικαιολογημένα, είναι ότι ένας ΠΑΟΚ που μπήκε αποκλειστικά και μόνο για να αμυνθεί, μπόρεσε 95 λεπτά να μην δεχθεί γκολ! Οι Θεσσαλονικείς έφυγαν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, ο Σαββίδης έδωσε και πριμ και η μόνη αντίδραση των ποδοσφαιριστών του Μίτσελ ήταν, να μην κάνουν δηλώσεις. Όμως είπαμε και πιο πάνω, δεν είναι εύκολο να… τσιτώσεις μια ομάδα για ένα ματς δίχως κίνητρο!

Έχετε ήδη καταλάβει τι έγινε εντός των γραμμών. Οι πλευρές θέλησαν να δουλέψουν διαφορετικά. Η μια με… υπερφόρτωση και τον Παπάζογλου να προσπαθεί-καθυστερημένα- να στηρίξει τον Βλαχοδήμο στο πρώτο μέρος. Από την άλλη ο Αμπντούν έκλεινε μέσα, για να βρει χώρους ο Χολέμπας.

Τα στόπερ του ΠΑΟΚ, είχαν βρει την λύση με τον Τζιμπούρ, ο Μίτσελ έβαλε αργά τον Μήτρογλου και γενικά δεν… φορτώθηκε η επιθετική γραμμή, για να μην χαθεί η υπεροπλία στην κουλούρα. Το ματς είχε όντως … στρατηγική. Θέαμα δεν είχε και ουσία. Και ποιότητα… Δεν υπάρχει και λόγος να στεκόμαστε περισσότερο στο συγκεκριμένο 90λεπτο! Ο Ολυμπιακός έχει περάσει πολλά αυτή την αγωνιστική περίοδο. Με συμμετοχές στις δυο ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με πολύ κριτική και με αλλαγή προπονητή.

"Φάγαμε" τη σούπα Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ

Αυτό που αναζητείται είναι ένα έξτρα κίνητρο και φαίνεται δύσκολο να υπάρξει. Ωστόσο, απομένουν δυο αγώνες που ουσιαστικά κρατάνε την ομάδα! Αποτελούν τον… μαγνήτη για τον κόσμο και πιστεύω ότι αυτά τα 180 λεπτά, θα χρησιμοποιηθούν από Μαρινάκη και Μίτσελ ως και ένα μέσο πίεσης για να δείξει η ομάδα την ικανότητά της και τώρα, στην… δύση της περιόδου.

Αναφέρομαι φυσικά, στο ματς με τον Παναθηναϊκό και στον τελικό κυπέλλου. Σε όποια κατάσταση κι αν είναι οι «πράσινοι», όσοι βαθμοί και να τους χωρίζουν, αυτός ο αγώνας είναι πάντα το… κάτι άλλο! Ο αντίπαλος του Ολυμπιακού ήταν, είναι και θα είναι ο Παναθηναϊκός, όπως και το αντίθετο.

Η πρεμούρα των δημοσιογράφων- κυρίως- να ανακαλύψουν στο πρόσωπο του ΠΑΟΚ την «επόμενη μεγάλη δύναμη» είναι κατανοητή. Και αξίζει ο «δικέφαλος» να πάρει τα πάνω του, αφού έχει κόσμο διψασμένο για να ζήσει μεγάλες στιγμές και έναν μεγαλομέτοχο με φουσκωμένη(απ’ όσο φαίνεται) πορτοφόλα. Όμως οι «αιώνιοι» δεν χωρίζουν ποτέ… Και το ματς στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να το αντιμετωπίσει σαν να είναι ισόβαθμος με τον ΠΑΟ. Όσο δύσκολο κι αν είναι… Όσο για το κύπελλο, αποτελεί τη γεύση που μένει τελευταία και δεν θα ήθελαν να είναι πικρή.

Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 0-0

Πέρα απ’ όλα αυτά όμως, αναζητούνται συνοχή, προσανατολισμός και κίνηση στο γήπεδο! Δυο φορές η Λεβάντε και τώρα ο ΠΑΟΚ, δεν δέχθηκαν γκολ από τους «ερυθρόλευκους». Ασχέτως της ομάδας που είναι απέναντί σου, πρέπει κι εσύ να κάνεις την δουλειά όσο γίνεται καλύτερα. Όχι τίποτε άλλο, μα να αισθάνεσαι όμορφα στο προπονητικό σου κέντρο!