Κλαούντιο Ρανιέρι λοιπόν… Και είναι αλήθεια, ότι εδώ και κάτι μέρες, το όνομα του Ιταλού ακούγεται περισσότερο από κάθε άλλου ομοσπονδιακού τεχνικού, όταν είναι να αναλάβει. Ο Ρεχάγκελ όταν ήρθε, ήταν απλά «ένας ακόμη», μέχρι να αποδείξει το αντίθετο. Ο Σάντος ήταν απλά «ο μετά του Ρεχάγκελ».

Με τον Ρανιέρι όμως δε συμβαίνει το ίδιο. Αναλαμβάνει την εθνική μας, στην πιο περίεργη χρονικά στιγμή της ιστορίας της. Μετά από μια δεκαετία επιτυχιών, μετά από παρουσία μας σε όλα τα μεγάλα ραντεβού (πλην Μουντιάλ του ’06), το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, υποχρεώνεται να αλλάξει τη σελίδα του.

Οι ώρες κυλάνε μετά τον αποκλεισμό από την Κόστα Ρίκα και οι ρυθμοί του Παγκοσμίου δε γίνεται να κοπάσουν. Όσο βλέπουμε τις άλλες εθνικές με το δίκιο μας μαραζώνουμε. Ένα μαράζι που θα «χτυπήσει κόκκινο» όταν στηθούμε μπροστά στις οθόνες για το ματς της Ολλανδίας με την Κόστα Ρίκα. Τα ρεπορτάζ δίνουν και παίρνουν λοιπόν για το μέλλον των διεθνών. Το Sport24.gr, σας ανέλυσε και την κατάσταση της εθνικής μας ομάδας, ενόψει του ερχομού του Ιταλού κόουτς.

Ας πάμε παρεούλα λοιπόν, να δούμε κάτι διαφορετικό! Να προσεγγίσουμε τον προπονητή Ρανιέρι με την εθνική Ελλάδας. Να δούμε τι μέλλει γενέσθαι βάσει λογικής. Δεν θα σας γράψω ποιος είναι ο Ιταλός το ξέρετε καλά. Ούτε ποια είναι η εθνική μας. Βαρεθήκαμε να τα διαβάζουμε. Θα πάμε από την ανάποδη. Θα βάλουμε κάτω τη φιλοσοφία του κόουτς και τι μπορεί να ‘χει εν πρώτοις στο μυαλό του για την ομάδα που παρακολούθησε τηλεοπτικά στα γήπεδα της Βραζιλίας.

Ο Ρανιέρι, δεν καταλαβαίνει από βεντέτες, δεν «κολλάει» σε ηλικίες, δεν παίζει ποδόσφαιρο με τις ληξιαρχικές πράξεις. Έχουν περάσει από μπροστά του παικταράδες και παικταράδες. Με άλλους συνεργάστηκε άψογα, με άλλους διαφώνησε. Είναι πολύ εύκολο να πάρει από τους Έλληνες ποδοσφαιριστές όσα θελήσει, αφού είναι καλά… προπονημένος με παίκτες τεραστίου βεληνεκούς.

Για να πάμε στην φιλοσοφία του, επειδή πολλοί ρωτάτε(και έχετε δίκιο), ο Ρανιέρι δεν είναι ο «αγαπημένος» Ιταλός κόουτς. Βλέποντας τόσα χρόνια Καμπιονάτο, γνωρίζοντας τις τακτικές των περισσότερων, μπορώ να σας γράψω με σιγουριά, ότι δεν έχει την ανάγκη να βάζει τρεις παίκτες πίσω, όπως οι συμπατριώτες του. Αυτό που απλά θέλει, είναι να πιέζει η ομάδα τελείως διαφορετικά απ’ ότι πίεζε η δική μας εθνική. Θα σας πω ένα παράδειγμα, για να το καταλάβετε: Ο Ρανιέρι δεν αντέχει να βλέπει τον επιθετικό να περιμένει στο ημικύκλιο και πίσω από αυτόν, παίκτες όπως ο Κατσουράνης ή ο Μανιάτης να παλεύουν να κλείσουν τρύπες, με τα ακραία χαφ να κλείνουν και τα μπακ να πατάνε μέσα στην περιοχή τους. Η πίεση για τον Ρανιέρι ξεκινάει από ψηλά. Και απαιτείται αντοχή , μα ταυτόχρονα και σωστή λειτουργία. Στο κείμενο που δημοσίευσε το Sport24.gr για το ποια ομάδα θα βρει ο Ρανιέρι, γράφτηκε για δυο- τρεις ότι «λόγω ηλικίας θα ‘ναι στα υπόψιν του». Ναι, λόγω ηλικίας θα τους κοιτάξει. Αν δεν κάνουν αυτό που θέλει δεν θα τους καλέσει ποτέ.

Ο Κλαούντιο Ρανιέρι, δεν «κρέμεται» από τις προσκλήσεις του. Επίσης, δεν θεωρεί ότι ένας παίκτης έπαιξε σούπερ πριν δέκα μήνες, οπότε πρέπει να πάει και στην διοργάνωση. Βλέπει τους πιο φορμαρισμένους και τους καλεί όπου κι αν παίζουν. Αρκεί να κάνουν αυτό που θέλει στην προπόνηση. Στα μείον του είναι, ότι πολύ εύκολα μπορεί να «χάσει» την ομάδα. Το έπαθε στην αγαπημένη του Ρόμα, το έπαθε και στην Βαλένθια στο δεύτερο πέρασμά του. Το καλό για εμάς είναι, ότι η εθνική μαζεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Οπότε δεν υπάρχει η φθορά του προπονητή με τους παίκτες.

Κάποτε την Φιορεντίνα την έκανε να παίζει μπάλα και να χειροκροτείται σε όλα τα γήπεδα. Η μεγάλη Βαλένθια τέλος δεκαετίας ’90 και αρχές δεκαετίας ’00, είχε την σφραγίδα του. Μόλις η Γιούβε ανέβηκε, την έβγαλε τρίτη, αλλά τον έδιωξαν, έφυγε κι από την Ρόμα. Τελικά ανέβασε την Μονακό και την έβγαλε δεύτερη. Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την εθνική μας, αλλά ο Ρανιέρι είναι και άνθρωπος που παίρνει αποφάσεις, αφήνοντας καμιά φορά τους άλλους με ανοιχτό στόμα. Κάποτε ο Φαλκάο δεν ήταν και πολύ ορεξάτος στις προπονήσεις. Ο Ιταλός τον άφησε εκτός αποστολής, πήγε στη Νίκαια, κέρδισε 0- 3 τη Νις και γύρισε. Ο Κολομβιανός έκτοτε «πέταγε».

Είναι εύκολο να γράφονται ονόματα Ελλήνων ποδοσφαιριστών, στους οποίους θα στηριχθεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Λογικό είναι… Όμως πιστέψτε με, θα δει και άλλους που ίσως να μην πάει εύκολα το μυαλό σας. Έχω ήδη μάθει ότι μάζεψε πληροφορίες για τον Καρέλη και τον Κολοβό. Παρακολουθώντας την εθνική μας, δεν εντυπωσιάστηκε από κανέναν επιθετικό. Δεν «τρελαίνεται» με τον Αθανασιάδη και έχει εντοπίσει ότι ο Δημήτρης Παπαδόπουλος πάει συνέχεια στο πρώτο δοκάρι. Θα δουλέψει πολύ για τον τρόπο ανάπτυξης της εθνικής. Ο Ρανιέρι δεν θέλει να βγαίνει μια μεγάλη μπάλα, μπας και την προλάβει κάποιος. Δεν θέλει να γίνεται μισή παραπανίσια ντρίμπλα. Είναι χαρούμενος για τα δυο ακραία μπακ (Τοροσίδη- Χολέμπας), αλλά περιμένει τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, που μόλις γίνει «περδίκι» μάλλον θα μπει μπροστά από Μανωλά- Παπασταθόπουλο.

Ακόμη κι αυτά που γράφω όμως, παρακινδυνευμένα είναι. Το… σκάνερ του Ιταλού προπονητή θα «καεί». Δεν περιμένει μόνο… λεγεωνάριους, αν και ξέρει ότι στο εξωτερικό ένας παίκτης σοβαρεύει και αλλάζει στυλ (Χριστοδουλόπουλος, Φετφατζίδης). Όμως θα δει πολύ ελληνικό πρωτάθλημα, θα ξεζουμίσει τις ομάδες, αφού η δική του εθνική, δεν θα αποτελείται από μια 15αδα, και 4 συμπληρωματικούς. Ο Ρανιέρι επίσης, να ενημερώσω κάποιους κύριους, δεν έχει και πολύ καλές σχέσεις με παράγοντες. Εδώ ήρθε σε ρήξη με τον Αμπράμοβιτς, λέτε να κωλώσει με παράγοντες της ΕΠΟ; Ο χαρακτήρας του δεν είναι του ψυχρού Ρεχάγκελ, ούτε του Σάντος που λειτουργούσε περιμένοντας απλά να τελειώσει το συμβόλαιο. Να θυμάστε κάτι: Με τον Ρανιέρι θα γελάσουμε και δεν εννοώ, ότι θα κοροϊδεύουμε τον άνθρωπο. Θα γελάσουμε όμως, από αυτά που θα πει σε περίπτωση που πάνε να του «τη φέρουν» ή να βάλουν εμπόδια στο έργο του. Η εμπειρία του και ο τρόπος δουλειάς του, είναι απαιτητικός. Οι ομάδες του παίζουν μπάλα. Οι γραμμές ψηλά, ευθεία η άμυνα και ο ένας από τους δυο κόφτες φουλ- ταλαντούχος. Δεκάρι να τρέχει και όχι «πριμαντόνα». Και κυρίως; Οι ακραίοι με τον Ρανιέρι θα πρέπει να πατάνε περιοχή πάντα! Αν δεν υπάρξουν ποδοσφαιριστές να τα κάνουν, θα αλλάξει το σύστημα. Όμως θα το κάνει μια φορά. Δεν θα βάλει το καλό της ομάδας, κάτω από ένα ή δυο πρόσωπα. Δε χαμπαριάζει από δημοσιογράφους, δεν έχει ανάγκη να γίνει καλός προπονητής στην εθνική ομάδα της Ελλάδας.

Η ομάδα μας μας πέρασε στους «16» και εκεί που την έκραζαν, ξαφνικά την αποθέωσαν. Τώρα τα θέματα που συζητάνε όλοι είναι «αν είχε δίκιο η ΕΠΟ ή ο Σάντος». Αστεία πράγματα… Η «γαλανόλευκη» μπορεί να βρεθεί στα γήπεδα της Γαλλίας και πάνω απ’ όλα να παίξει πολύ καλύτερη μπάλα!

Το μεγαλύτερο στοίχημα της Ελλάδας με τον Ρανιέρι θα είναι ένα: Στόχος του να πάψουμε να είμαστε η ομάδα του «Μισό- Μηδέν». Με αυτό το σύστημα όμως πετύχαμε πολλά. Λατρεύει την αμυντική λειτουργία, αλλά θεωρεί ότι αμύνεσαι για να επιτεθείς και όχι για να στείλεις το τόπι στα τσακίδια. Εδώ και μια δεκαετία η εθνική βρήκε θέση στις καρδιές των Ελλήνων. Ο Ιταλός θα προσπαθήσει να μας πάει και στην Γαλλία. Για να δούμε…