Πόσο κουραστικός μπορώ να γίνω γράφοντας ότι μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει ο Ολυμπιακός; Πολύ ε; Άντε το γράφω και σήμερα για να αυξήσω την… κούραση αυτή. Ένας Ολυμπιακός με τον μπαμπούλα του (Μιλουτίνοβ) να επιστρέφει, με τον "γκαζωμένο" (Παπανικολάου) να συνεχίζει και με τον Βεζένκοβ να μη χάνει την ευκαιρία που πήρε.

Σε κάθε ματς όλο και κάποιος θα εμφανιστεί έξτρα να κάνει την διαφορά. Κέρδισε πανεύκολα την Χίμκι η ομάδα του λιμανιού σουτάροντας καλά στα τρίποντα (40%), όχι τόσο στα δίποντα (52%), αλλά τι να κάτσω να σας πω για ποσοστά, όταν οι «ερυθρόλευκοι» έχουν διαλύσει τους αντιπάλους του με την άμυνα.

Η Χίμκι, πρώτη ομάδα στα κλεψίματα στην Ευρωλίγκα, βρήκε τον χειρότερο μπελά της στο Ειρήνης και Φιλίας. Τείχη υψωμένα σε παίκτες που από ένα σημείο και μετά μπερδεύονταν ακόμη και στο να γυρίσουν τη μπάλα σωστά. Ο Ολυμπιακός πήγε στο 12-7 το ρεκόρ του (7- 12) οι Ρώσοι και συνεχίζει την πορεία του στην φετινή Ευρωλίγκα. Δε συγκλονίζει το μπάσκετ της ομάδας αυτή την εποχή, αλλά κάθε μήνας που περνάει, τους βρίσκει να παίζουν όλο και καλύτερα. Οι… μίξεις θα συνεχίζονται στο ροτέισον, η απορία "γιατί δεν έπαιξε ο τάδε;" πάντα θα υπάρχει, αφού ο Μπλάτ γουστάρει εκπλήξεις, αλλά από ένα σημείο και μετά θα πρέπει όλοι οι εκτός ομάδας, να κοιτάζουν μόνο το σκορ. Γιατί μόνο αυτό πρέπει να τους ενδιαφέρει. Τα υπόλοιπα είναι για τους προπονητές και τους παίκτες.

Εύκολο λοιπόν βραδάκι. Πανεύκολο… Όταν ο Στρέλνιεκς έστειλε τις δυο ομάδες στα αποδυτήρια με σκορ 32- 22, είχαν γίνει ήδη πολλά που ενόχλησαν και τον Μπλάτ (λιγότερα αυτόν) και τον Μπαρτζώκα. Βέβαια, συμφωνία με το πώς θα παίξεις επί 40 λεπτά δε μπορείς να συνάψεις… Ο Ολυμπιακός πέτυχε 14 πόντους στο πρώτο πεντάλεπτο του πρώτου δεκαλέπτου και κανέναν πόντο στο πρώτο πεντάλεπτο του δεύτερου. Η Χίμκι ήταν ακόμη χειρότερη, γιατί απλά οι παίκτες της επέδειξαν μια πρωτοφανή χαλαρότητα. Αυτό ήταν το στοιχείο που προσωπικά δε μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα τα άλλα στην ομάδα του Μπαρτζώκα. Λει απ λες και έπαιζαν αντίπαλοι με τα ανιψάκια τους και οι τάπες να πέφτουν βροχή.

Όλα ξεκίνησαν ιδανικά για τους «ερυθρόλευκους». Ο Σπανούλης στα πρώτα 5 λεπτά είχε τρεις ασίστ, η ρωσική άμυνα έκλεινε στον Μιλουτίνοβ και οι «ερυθρόλευκοι» στόχευαν σωστά από μέση και μακρινή απόσταση. Το πρώτο ροτέισον δεν απέφερε καρπούς. Η Χίμκι βρήκε κάποια σουτ, μάζεψε την κατάσταση και κυρίως στην δεύτερη περίοδο έδειξε να τιμωρεί κάθε λάθος του Ολυμπιακού. Στο 15’ έγινε το 20- 18, αλλά εκεί ο Παπανικολάου έδρασε, οι τάπες άρχισαν πάλι να πέφτουν βροχή και οι Ρώσοι στο υπόλοιπο διάστημα έβαλαν μόνο τέσσερις πόντους. Ο Μπλατ γύρευε το ανοιχτό γήπεδο, αλλά κακά τα ψέματα, η κυκλοφορία της μπάλας των φιλοξενούμενων ήταν τραγική και μια φουλ επιθετική ομάδα όπως η Χίμκι είχε βάλει σε ένα ημίχρονο 22 πόντους!!! Με πολλά τούβλα, τραγική κυκλοφορία και 8 λάθη.

Η προσήλωση στην άμυνα από τους παίκτες του Ολυμπιακού ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή και διατηρήθηκε στο μεγαλύτερο διάστημα του δευτέρου μέρους. Η κυριαρχία του Μιλουτίνοβ , πρώτο δεδομένο. Η ευκολία στο σκοράρισμα, δεύτερο. Γύρισαν σωστά τη μπάλα, πήραν ξανά μπάζερ μπίτερ από τον Στρέλνιεκς, γενικά το ευχαριστήθηκε και ο κόσμος το τρίτο δεκάλεπτο, μετά το απαίσιο δεύτερο. Ο Μπλατ στην τελευταία περίοδο απαιτούσε από τους παίκτες του να πάψουν τα λάθη και να αγριέψουν στα ριμπάουντ. Όλο αυτό είχε να κάνει με το ότι εκεί που η διαφορά έφτασε τους 20 πόντους, ξαφνικά έπεσε στα μισά. Δε του άρεσε του Αμερικανού, δίκιο είχε, αλλά δεν υπήρχε και πολύς χρόνος για τους Ρώσους να φέρουν τούμπα το ματσάκι.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο κιόλας, η Χίμκι φρόντισε να πείσει ότι δε μπορούσε. Παράξενο; Αυτό όμως έγινε. Η… αμερικανική ομάδα του Μπαρτζώκα παραήταν λάιτ και γενικά έδινε την αίσθηση πως ήρθε στην Ελλάδα για εκδρομή. Δεν απείλησαν καθόλου. Δεν έχουν κερδίσει ποτέ στο ΣΕΦ, τις περισσότερες φορές υπέφεραν μάλιστα, αλλά τούτη φορά ήταν άνευροι και λάιτ. Εκεί που στην προηγούμενη εντός έδρας αναμέτρηση απέναντι στην Μπασκόνια, οι «ερυθρόλευκοι» «έφτυσαν αίμα», τούτο το βράδυ, είχαν πιο εύκολη δουλειά. Βέβαια , επαναλαμβάνω, ο Νίκολα ήταν στην ομάδα. Περισσότερο η άμυνα λοιπόν κέρδισε το παιχνίδι, παρά οι ξεχωριστές επιδόσεις των παικτών.

Είπα και πιο πάνω πλην του Σέρβου, ο Παπανικολάου συνέχισε "υψηλές πτήσεις", ο Σπανούλης μοίρασε κάμποσες ασίστ , σχεδόν ντάμπλ- ντάμπλ από τον Πρίντεζη και βέβαια εξαιρετικός ο Βεζένκοβ που τιμώρησε άσχημα την ρωσική άμυνα και τον πρώην προπονητή του. Στη σοβαρότατη εμφάνισή του ο Ολυμπιακός βρήκε και έναν αντίπαλο που τελικά θα πρέπει να ‘ναι ευχαριστημένος από τους 57 πόντους που πέτυχε. Θα μπορούσαν να ‘χουν βάλει λιγότερα οι Ρώσοι, αν δε χαλάρωνε στο τελευταίο 3λεπτο ανασταλτικά η ομάδα του Πειραιά. Κατά τα άλλα , σας τα έγραψα και στον πρόλογο.

Η 12η νίκη, οι Πειραιώτες καλπάζουν προς την πρόκριση, θα συνεχίσουν να …χαλβαδιάζουν το πλεονέκτημα έδρας, αλλά πάνω απ’ όλα αυτό που πρέπει να κάνουν, είναι να κοιτάζουν κάθε ματς ξεχωριστά. Μη ξεχνάμε ότι εκκρεμεί και μεταγραφή. Τα λέμε μετά τη Φενέρμπαχτσε…