Και κάποια στιγμή λοιπόν γεννάται το ερώτημα "που θα φτάσει και φέτος"; Κάθε χρόνο τα ίδια. Και οι απαντήσεις ποικίλουν. Προσωπικά η σεζόν για τον Ολυμπιακό, όσο μυστήρια, περίεργη και δύσκολη ξεκίνησε, έτσι και θα κυλήσει.

Τον προορισμό δε τον γνωρίζουμε, καλό είναι να να δούμε το ταξίδι. Ροδοπέταλα στρωμένα; Ποτέ. Αγκάθια; Αρκετά! Παγίδες; Ουουου. Τι θέλει λοιπόν κάθε ομάδα για να πορευτεί με ασφάλεια; Συγκεκριμένα πράγματα: Πρώτον υγεία. Δεύτερον αποδυτήρια-δυναμίτη. Τρίτον, σωστό πλάνο αναλόγως τον αντίπαλο. Να τα πιάσω με τη σειρά; Ε, θα το κάνω γιατί δε θα σας κουράσω. Η υγεία αναζητείται στον Πειραιά. Κάθε τρεις και λίγο, ένας παίκτης βγαίνει νοκ- άουτ. Και όταν ένας βασικός λαβώνεται, αυτόματα δυο συμπαίκτες του μοιράζονται το κενό, πιέζονται περισσότερο, κουράζονται περισσότερο.

Και όταν αρχίζουν οι απουσίες και γίνονται περισσότερες, εκεί μεγαλώνει και η "ασφυξία" στο ροτέισον. Υπάρχουν προπονητές, που κλαίγονται, υπάρχουν και άλλοι που δε χαμπαριάζουν. Ο Σφαιρόπουλος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, αλλά η καρδούλα του το ξέρει, όταν βλέπει ένα βασικό του στέλεχος να φοράει μια φόρμα και να κάθεται στην άκρη του πάγκου και να παίρνει απλά το χειροκρότημα- κουράγιου από την εξέδρα!

Για τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, μην ανησυχείτε. Και σε αυτό το Top-16 το μεγάλο όπλο, θα 'ναι η ενότητα, η ομοψυχία, ο κοινός στόχος, η αγάπη και ο σεβασμός του ενός προς τον άλλο. Στοιχεία που τα δούλεψαν και τα κατέκτησαν πριν από ορισμένες σεζόν οι "ερυθρόλευκοι" και έχουν καταφέρει να τα διατηρήσουν. Δεν είναι κακό να χάνει ο Ολυμπιακός. Κακό είναι να χάνει με άσχημο τρόπο. Να δείχνει εξουθενωμένος, παραδομένος, αδιάφορος, "λίγος" και μικρός. Αυτό δεν αντέχουν οι φίλαθλοί του, που για να μη το ξεχάσω θα πρέπει κι αυτοί με τη σειρά τους να διαφοροποιήσουν λίγο τη στάση τους πλέον, στην κρίσιμη αυτή φάση της Ευρωλίγκας.

Θα στενοχωρήσω και φίλους μου, αλλά από τις 8 ομάδες του γκρούπ, το πιο "παγωμένο" γήπεδο είναι του Ολυμπιακού. Και δε γίνεται οι παίκτες τη μια βδομάδα να παίζουν σε χιλιάδες άσπρες καρέκλες μπροστά και με κάτι τύπους που στο 39' σηκώνονται από τα μπροστινά καθίσματα και φεύγουν και την άλλη εβδομάδα να είναι μέσα σε ...καζάνια που βράζουν και με αντίπαλους οπαδούς που δε σταματάνε να ουρλιάζουν αδιαφορώντας για την έκταση της διαφοράς. Τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού είναι πεντακάθαρα, το κλίμα ιδανικό, αξίζει αυτή η ομάδα να 'χει όλη τη συμπαράσταση!

Το τρίτο στοιχείο που θα κρίνει τα πάντα, είναι η προσαρμογή στο τεχνικό πλάνο. Γιατί αν θέλουν στο λιμάνι να "ζεστάνουν" την παγωμένη ατμόσφαιρα γύρω τους, θα πρέπει να ζεστάνουν πρώτα τις καρδιές τους και το πάθος τους. Η ομάδα μπήκε με ερωτηματικά στη σεζόν ούτως ή άλλως. Είχε άσχημες ήττες, όχι βαθμολογικά τόσο, αλλά ηθικά. Έχασε τον Γιάνγκ με τους χιαστούς, πέρασε αντικατάσταση παίκτη, υπάρχουν κενά στο παιχνίδι και το μόνο που έχει μείνει σταθερό και όρθιο, είναι η άμυνα. Ναι, αλλά πρέπει να... βάλεις και γκολ για να κερδίζεις. Πρέπει να επιβάλλεσαι στον αντίπαλο, να σε νιώθει, να σε καταλαβαίνει.

Ο Σφαιρόπουλος ίσως να 'χει και έτοιμα πράγματα που δε περιμένουμε. Θα πρέπει και να δούμε. Εξάλλου, έχουμε ξεχάσει και πως είναι η ομάδα με τον Σπανούλη. Ο Βασίλης στα καλά του, θα τα αλλάξει όλα. Και εννοείται δεν το γράφω υποθετικά. Σίγουρος είμαι, γιατί πολύ απλά, πάντα αυτό συμβαίνει. Εδώ και ο φουκαράς ο Τζέιμς, τον Σπανούλη περιμένει για να γίνει πιο συμβατός στην επίθεση, την ώρα που ο Σφαιρόπουλος προσμένει από τον Αμερικανό να γίνει πιο κινητικός στο hedge out. Μεγάλη συζητήση κι αυτή. Ναι, έχει "τρελό μαραθώνιο" μπροστά του ο Ολυμπιακός και θα σας ζαλίσουμε, με τα συστήματα και τις αναλύσεις.

Μετά από κάθε νίκη θα τα βλέπετε όλα καλά, μετά από κάθε ήττα θα ουρλιάζετε για 4αρι που δεν αποκτήθηκε, για τον Μιλουτίνοφ που παίζει κατά συνθήκη, για την έλλειψη ισορροπίας κάποιες φορές στην πεντάδα και για άλλα ζητηματάκι. Είναι μακρύς ο δρόμος όμως και «σκούρος» ο όμιλος. Ο Ολυμπιακός θα μονομαχήσει με τους Ισπανούς για μια θέση στον... ήλιο του πλεονεκτήματος. Η ΤΣΣΚΑ λογικά θα καλπάσει. Λογικά, γιατί τα μάτια μας έχουν δει πολλά. Όμως το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι Ολυμπιακοί, είναι να κοιτάζουν ξεχωριστά κάθε αναμέτρηση.

Σε αυτό το γκρουπ κανείς δε θα μπει για να φύγει "τελειωμένος" και χωρίς να πολεμήσει. Η Ζαλγκίρις που σε κάποιους φαντάζει "εύκολη", έχει μια έδρα, που στην καλύτερη θα φύγεις με πονοκέφαλο και ως το άλλο πρωί θα ακους τσιρίδες και καραμούζες. Σκληρό Top-16 για μεγάλες ομάδες. Ο Ολυμπιακός θα πάει πρώτα με τη φανέλα του και το όνομά του. Μετά με την εμπειρία συγκεκριμένων παικτών και εκεί θα δούμε πόσο καλά θα οτυς υποστηρίξουν οι υπόλοιποι. Αν το κάνουν σωστά, τότε θα πάνε στους "8". Αν όχι, θα 'ναι δύσκολα τα πράγματα. Μεγαλύτερο όπλο της ομάδας απέναντι σε όλους τους άλλους; Η άμυνα, δε θέλει ταλέντο, δε θέλει διαφήμιση, δε θέλει χειροκρότημα. Θέλει μόνο καρδιά. Και από καρδιά, πάει καλά αυτή η ομάδα. Αρκεί να είναι ζεστή...