Απ΄ό,τι φαίνεται μετά τον Τοροσίδη, ο Ολυμπιακός θα χάσει και τον Ραφίκ Τζιμπούρ. Οι διαπραγματεύσεις δεν έφεραν αποτέλεσμα, οι δυο πλευρές έχουν μεγάλη διαφορά στο οικονομικό, οπότε φαντάζει σχεδόν σίγουρο και το διαζύγιο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις κανείς δε μπορεί να δώσει άδικο, ούτε στον έναν, ούτε στον άλλον. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Ο Ολυμπιακός προσφέρει ένα αρκετά μεγάλο συμβόλαιο στον Αλγερινό, που από την πλευρά του έχει την δική του απαίτηση, ίσως γιατί έχει ήδη άλλη πρόταση, ίσως γιατί πιστεύει ότι μπορεί να βρει αλλού τα χρήματα που ζητάει.

Τι να του πεις; Μη τα ζητάς; Και του Ολυμπιακού επίσης τι να του επισημάνεις. Ότι είναι λίγα τα 3 εκατομμύρια για ισάριθμα χρόνια; Άρα, διαζύγιο.

Δεν ξέρουμε βέβαια, αν ο Δημήτρης Παπαδόπουλος είναι πράγματι αυτός που θα αντικαταστήσει τον Τζιμπούρ, όπως ακούγεται τις τελευταίες ώρες. Καλός παίκτης είναι, Έλληνας, κάνει καλό πρωτάθλημα, αλλά προφανώς δεν είναι Τζιμπούρ.

Οι "ερυθρόλευκοι" θα χρειαστεί να ψάξουν αρκετά για να βρουν τον ιδανικό αντικαταστάτη του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος και ενός παίκτη, που σίγουρα πρόσφερε πάρα πολλά στην ομάδα...

Συμπεράσματα από την Κομοτηνή...

Η διαφορά του Ολυμπιακού από τον εκάστοτε δεύτερο της βαθμολογίας (κάθε Κυριακή είναι και άλλος) συνεχώς αυξάνεται.

Το πρωτάθλημα οι Πειραιώτες το 'χουν πάρει από πολύ νωρίς, το τέταρτο αστέρι το έχουν... ράψει στη φανέλα, πριν καλά- καλά πιάσουν τα κρύα. Αυτό που κάνει πλέον η ομάδα του μεγάλου λιμανιού, όσον αφορά στον μαραθώνιο της Σούπερ Λίγκας, είναι να δίνει τις δικές της εξετάσεις.

Με στόχο, να λαμβάνει δυο- τρία θετικά σχόλια, να ευχαριστιούνται οι παίκτες την προσπάθειά τους και κυρίως, να επιστρέψει ο κόσμος στο Καραϊσκάκη.

Ο Νικοπολίδης πρόσθεσε άλλη μια νίκη στην καριέρα του ως υπηρεσιακός. Και ήταν η δεύτερη συνεχόμενη φορά, που οι νταμπλούχοι προσπάθησαν να παίξουν σωστό ποδόσφαιρο.

Δεν θα σταθώ, στο αν το κατάφεραν ή όχι. Αυτό είναι υποκειμενικό. Κάποιοι που γουστάρουν να βλέπουν μόνιμα ένα σκορ 6- 0, θα πουν «χάλια».

Κάποιοι άλλοι, που δεν... διαβάζουν καν το άθλημα και είναι μόνιμα ευτυχισμένοι να πουν «ένα και να καίει». Ούτε στη μια, ούτε στην άλλη περίπτωση φυσικά, υπάρχει η ποδοσφαιρική αλήθεια.

Η ομάδα του Πειραιά, πέρασε από την εποχή Ζαρντίμ, σε κάποια συνθήκες διαφορετικές. Με το υλικό ίδιο. Εξάλλου, ο μοναδικός που εμφανίστηκε ως μεταγραφή του Γενάρη, τιμωρήθηκε ήδη για πρώτη φορά(θα 'ναι η τελευταία;) από τον Νικοπολίδη.

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Θράκη , κάθισε και μια μέρα παραπάνω και τελικά με μια κεφαλιά του Κοντρέρας στη.. δύση του παιχνιδιού πήρε το ματς και τους βαθμούς. Ακόμη και τον εαυτό του κερδίζει ο Ολυμπιακός.

Αν πρέπει να βγάλουμε την κεντρική ιδέα, του συγκεκριμένουν 90λεπτου, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ορισμένα πραγματάκια. Πρώτον, ο Πανθραικός παίζει καλή μπάλα, έχει σωστό προσανατολισμό, κάνει «μπαμ» πως δουλεύουν στην προπόνηση και είναι άτυχοι που δεν έχουν κερδίσει μέσα στο '13.

Όλοι στην κατσαρόλα

Θα γίνει κι αυτός όμως. Ο αγωνιστικός χώρος, ήταν σε κακή κατάσταση. Μια χιόνι, μια βροχή, μια κρύο, αυτά όλα μπήκαν στην... κατσαρόλα παρέα με το χόρτο και δημιούργησαν ένα λασπότοπο.

Μπράβο στους παίκτες που στάθηκαν και κατάφεραν να βγάλουν φάσεις και να κυνηγήσουν τη δουλειά τους. Όταν μιλάς για μπάλα, επιβάλλεται να αναφέρεσαι και στις συνθήκες.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι άθλημα του... καλοριφέρ, όπως λέω. Ο καιρός αφήνει συχνά- πυκνά το στίγμα του. Πρώτα απ' όλα, την αναμέτρηση της Θράκης, κατάφερε να την... πάει 24ώρες. Αυτό τα λέει όλα.

Επίσης, οι «ερυθρόλευκοι» για άλλο ένα παιχνίδι, επέστρεψαν στην προσπάθεια να κυκλοφορήσουν τη μπάλα και να τρέξουν με αυτή. Υπάρχουν απουσίες, πλέον ο Τοροσίδης δεν είναι στην παρέα, αλλά αυτοί που μπήκαν στην μάχη, έκαναν ό,τι γινόταν για να φανούν αξιόπιστοι.

Ο Δερμιτζάκης, είχε σωστά κλείσει τους διαδρόμους. Δούλεψε τα άκρα για να μην βρει μπελά, του «έκατσε» η απουσία του Πίνο, αφού ο Γκρέκο δεν είναι αριστερό ακραίο χαφ, οι παίκτες του «κλείδωναν» σωστά τον Αμπντούν, μα πάνω απ' όλα, κατάφεραν να περιορίσουν την δράση τόσο του Τζιμπούρ, όσο και του Μήτρογλου, όταν μπήκε.

Ο Ολυμπιακός γύριζε τη μπάλα, χωρίς να το θέλει φλυαρούσε, αλλά δεν βλέπαμε τις επιπολαιότητες προηγούμενων παιχνιδιών. Δεν έδειξαν «πνιγμένοι» οι παίκτες του Νικοπολίδη, δεν έπαιρναν τη μπάλα από τον Μέγκιερι για να την...πυροβολήσουν και να την στείλουν στον χώρο επίθεσης.

Με τον Μασάντο στην κουλούρα, όσο ήταν εφικτό, έκαναν τα πάντα για να κυλήσουν το τόπι. Ο Ντιακιετέ προσεκτικός, ο Χολέμπας -λογικό- πιο αεράτος, γενικά, κόντρα σε μια ομάδα που ήθελε όσο τίποτε να πάρει την ισοπαλία, το διαχειρίστηκαν το ματς υπομονετικά. Και αυτή η υπομονή ανταμοίφθηκε με το γκολ στο τέλος...