Ξεκινάω από την ουσία! Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε. Στενοχωρήθηκαν οι φίλοι του, ήπιαν το φαρμάκι και πλέον έχουν να ζουν ξανά την θλιβερή ελληνική πραγματικότητα με ένα πρωτάθλημα τελειωμένο μήνες τώρα και ένα κύπελλο που έχει γίνει ξαφνικά το… Μουντιάλ για όσους το διεκδικούν! Το ταξίδι ήταν υπέροχο, αξιοζήλευτο. Μια ομάδα διαβασμένη σε κάθε αγώνα, έπαιζε μπάλα, πολεμούσε και έκανε τον κόσμο της περήφανο.

Θα ‘ταν υπέροχη η πρόκριση, δεν ήρθε, η ζωή συνεχίζεται. Και έχει δίκιο ο Μαρινάκης που έκανε λόγο για «συνέχιση των ονείρων». Και του χρόνου στους ομίλους θα είναι ο Ολυμπιακός και θα ξεκινήσει άλλο ένα ταξίδι στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης σε συλλογικό επίπεδο. Ωστόσο, η αναμέτρηση στο Όλντ Τράφορντ, απέδειξε πάρα πολλά:

Κυρίως, η μισή Ελλάδα το χάρηκε. Τόσο μένος είχαν με τον Ολυμπιακό και ξεσάλωσαν. Γίνονται αυτά σε όλο τον πλανήτη, δεν θα πρέπει να κάνει εντύπωση στους φίλους της ομάδας του Πειραιά κι ας τους ενοχλεί, ας τους εκνευρίζει. Αντιθέτως θα έπρεπε να τα περιμένουν και να χαίρονται, αφού προκάλεσαν τόσα… εγκεφαλικά μετά το 2- 0 στο Καραϊσκάκη!

Πως αποκλείστηκε ο Ολυμπιακός; Δεν έκανε αυτό που όλοι πιστεύαμε ότι θα πράξει. Ένα γκολ. Ένα ρημάδι γκολ. Χάθηκαν ευκαιρίες, πέρασαν μπαλιές, για ένα ημίωρο στο Β’ μέρος έκλεισε τους Άγγλους πίσω, αλλά γκολ δεν…

Σε δυο χρονικά σημεία που όλα έδειχναν να ελέγχονται, ο Ολυμπιακός δέχθηκε τα δυο γκολ στο πρώτο μέρος. Στα μισά του ημιχρόνου, κακό μαρκάρισμα από τον Χολέμπας, να το πέναλτι. Και στην …δύση του 45λεπτου, κακό μαρκάρισμα από τον Σαλίνο και ξανά ήρωας ο γκριζομάλλης (πλέον) Φαν Πέρσι. Και τι να πεις; Οι νταμπλούχοι Ελλάδας με δυο γκολ στην… πλάτη και το χειρότερο; Να έχουν χάσει πολύ καλές ευκαιρίες να σκοράρουν αυτοί και να δημιουργήσουν μπελά στην Γιουνάιτεντ.

Οι Άγγλοι δεν ήταν το φόβητρο, δεν μπήκαν ως μπαμπούλες στο ματς. Καμία φοβερή πίεση και η κατοχή της μπάλας μοιρασμένη. Όμως ήξεραν μέσα στην έδρα τους, να εκμεταλλευτούν έστω και την μικρότερη χαζομάρα των φιλοξενούμενων. Και αυτό έκαναν. Ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε μόνο να παίξει μπάλα στο δεύτερο μέρος, αλλά να βρει και ψυχικά αποθέματα. Το πλεονέκτημα του «Καραϊσκάκης», είχε ήδη εξαλειφθεί. Οι μέρες ευτυχίας, προσμονής και ελπίδας, είχαν «σβήσει» με τόσο απλό τρόπο. Τόσο εύκολα, τόσο… παιδικά για την κόκκινη άμυνα και τόσο υπέροχα για τον Μόγιες που από το κατώφλι του… αγγλικού ΟΑΕΔ χτυπιόταν λες και ήταν ο Μουρίνιο(συγγνώμη Ζοσέ)!

Ο Ολυμπιακός δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο σε κανέναν για «υποχρεωτική πρόκριση», αλλά όφειλε να παίξει τα ρέστα του πλέον. Και το έκανε, με την διαφορά, ότι μπήκε στο δεύτερο 45λεπτο να σκοράρει και αντί να το βάλει, το «έφαγε». Ξανά ο Φαν Πέρσι και η Γιουνάιτεντ έδειχνε κυρίαρχη. Μόνο που δεν είναι η ομάδα που ξέραμε. Υπό άλλες συνθήκες, το Όλντ Τράφορντ θα γινόταν κατηφορικό. Όμως οι Άγγλοι με το που έκαναν το 3- 0 λούφαξαν. Γύρισαν πίσω να κρατήσουν το δικό τους σκορ. Η πίστη για ένα κόκκινο γκολ ανέβαινε, αλλά αυτά έχει η μπάλα. Οι κινήσεις του Μίτσελ λίγο- πολύ λογικές. Μέσα ο Μασάντο για κυκλοφορία, ο Βαλντέζ να απειλήσει και ο Βέργος μπας και αποθεωθεί το… άστρο του Ισπανού. Κρίμα όμως, ούτε αυτό «έκατσε».

Ο Ολυμπιακός δεν λειτούργησε άψογα αμυντικά. Μόλις η Γιουνάιτεντ ανέβαζε ρυθμό, οι Πειραιώτες έτρεχαν σε… δεύτερο χρόνο. Αυτή η άτιμη η διαγώνια κάλυψη στην άμυνα, «κρέμασε» τον Χολέμπας, μετά τον Σαλίνο και άλλες δυο φορές, πήγε να προκαλέσει έξτρα μπελάδες.

Όταν κερδίζεις 2- 0 την Γιουνάιτεντ πρέπει να ονειρεύεσαι, πρέπει να ελπίζεις, πρέπει να πολεμάς. Ο Ολυμπιακός έχασε στις λεπτομέρειες, αποκλείστηκε και δεν είναι κακό να στενοχωριέται ο κόσμος του. Η γλυκιά στενοχώρια της μπάλας ωραία είναι, όταν δεν μετατρέπεται σε …θολούρα και παραλήρημα!

Πίστεψαν οι «ερυθρόλευκοι», ήθελαν να είναι και στους «8», δεν το κατάφεραν. Επαναλαμβάνω όμως, άφησαν το δικό τους στίγμα στην διοργάνωση και οι ξένοι θα ‘χουν σίγουρα μια καλή κουβέντα να πουν για τον Ολυμπιακό!