Η ΑΕΚ δεν τα είχε πάει άσχημα στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, απλά αυτό το ξέχασαν άπαντες, λόγω του αποκλεισμού, ο οποίος ωστόσο, ήταν προϊόν της ποδοσφαιρικής ευφυΐας του Κούρτιτς. Η Ένωση δεν μπήκε τυχαία καλά. Όταν θες να έχεις ποδοσφαιρικό εγωισμό, πρέπει και να μπορείς να το δείξεις. Η Ένωση πάτησε περιοχή με αξιώσεις από νωρίς, κάποια στιγμή, κάθισε πίσω και μετά το 60' έκανε τα πάντα για να βρει ένα γκολ.

Δεν μπορώ να πω ότι τα έκανε άσχημα, μη έχοντας τον Αραούχο. Όμως αυτή την βραδιά, ο Μανωλάς και ο Παπασταθόπουλος τσάκισαν κάθε ελπίδα της παλιάς τους ομάδας. Τα δυο στόπερ του Ολυμπιακού έφταναν και περίσσευαν. Μπορεί να μην είναι και πολύ τιμητικό για τους πρωταθλητές, μέσα στην έδρα τους να την βγάλουν καθαροί από τους δυο κεντρικούς αμυντικούς, αλλά και τι να κάνουμε;

Το ποδόσφαιρο δεν έχει υπογεγραμμένα συμβόλαια με το ποιος θα είναι καλός και ποιος όχι. Μεσοεπιθετικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός. Λίγες οι στιγμές που θα 'χουν να θυμούνται. Όμως οι Πειραιώτες είναι η ομάδα της στιγμής. Και πάντα έχουν την στιγμή τους. Πάντα τους αρκεί αυτή η μια στιγμή. Ο Εμβιλά λοιπόν, με δυο προσπάθειες τιμώρησε το μη διώξιμο των αντιπάλων του. Η ΑΕΚ έχει δικαίωμα να νιώθει ότι δεν άξιζε να χάσει, αλλά ο Ολυμπιακός αυτού του είδους τα δικαιώματα τα στερεί εδώ και καιρό από πολλές ομάδες.

Κόμπρα- δοκάρι

Ο Ολυμπιακός έδωσε τις μπάλες στον Λαλά και ήταν σωστό αυτό, από την στιγμή που ο Τσούμπερ άφηνε πολλές φορές μόνο τον Χατζησαφί. Ο Ελβετός γινόταν κομμάτι της επιθετικής ανάπτυξης, έκλεινε μέσα και αν η μπάλα χανόταν, η πρώτη αναζήτηση παίκτη Ολυμπιακού ήταν ο Γάλλος.

Μέχρι να προλάβει ένας εκ των Σιμόες- Σιμάνσκι να κλείσει αριστερά, ο Λαλά είχε ήδη βρεθεί μπροστά στον Χατζησαφί, με τον Μασούρα να δίνει την υπεραριθμία. Οι Πειραιώτες είχαν δοκάρι νωρίς με τον Καμαρά (κλασικό "τσίμπημα κόμπρας"), αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα του "δικεφάλου" ήταν άλλο και εμφανέστατο ακόμη και σε κάποιον που δεν είναι τεράστιος ποδοσφαιρικός γνώστης.

Οι παίκτες της ΑΕΚ όταν αμύνονταν εμφάνιζαν ένα 4-4-2 με τον Άμραμπατ να στέκεται στο πλευρό του Ανσαριφάρντ για την πρώτη πίεση. Όταν όμως κατάφερναν να κάνουν δική τους την μπάλα, δεν μπορούσαν να την κρατήσουν ούτε πέντε δευτερόλεπτα. Και δεν υπερβάλω. Τις περισσότερες φορές στην πρώτη πάσα, έχαναν το τόπι και οι "ερυθρόλευκοι" ξανά έβρισκαν αφορμή για μια νέα επίθεση.

Βγήκαν πιο... κουρασμένοι

Ο Μαρτίνς με την τριάδα στα χαφ γέμιζε την κουλούρα, αλλά η ΑΕΚ μαζευόταν πίσω και βλέπαμε ένα ματς που για να βγει φάση έπρεπε να γίνει γκέλα. Οι πρωταθλητές μέχρι την μεγάλη περιοχή του Τσιντώτα, τα έκαναν όλα καλά. Τελική πάσα ήταν δύσκολο να βγάλουν, συνεργασία αδυνατούσαν. Οι φιλοξενούμενοι, αν δεν έβρισκαν πετυχημένη μεγάλη μπάλα, δεν απειλούσαν στιγμή.

Την αριστερή πλευρά τους δημιουργικά δεν την πάτησαν καν, ο Τσούμπερ έκλεινε συνεχώς, μοιραία όλη η μετατόπιση του Ολυμπιακού ανασταλτικά, γινόταν προς τα αριστερά. Ο Μαρτίνς για να φτιάξει κάτι πιο κινητικό, έβγαλε τον Μαντί Καμαρά και έφερε πίσω τον Αγκιμπού. Μπήκε ο Ονιεκούρου σε άλλη μια ευκαιρία -από τις πολλές- που του έδωσε ο προπονητής του. Στόχος η κινητικοτήτα, αλλά και το απρόοπτο. Τώρα που έγραψα "απρόοπτο", να τονίσω ότι αυτό είχε αρχίσει να αποτελεί και την μεγάλη ελπίδα όσων ήθελαν να δουν έστω ένα γκολάκι.

Γιατί και οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια να ξεκουραστούν στο 45λεπτο και μπήκαν πιο κουρασμένες!!! Λίγα πράγματα. Λάθη, περιττές μονομαχίες, ημιτελείς συνεργασίες και γενικά κακό ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ συνέχιζε με πρώτο μέλημα να μην φάει ποτέ γκολ. Και οι παίκτες της όταν βρίσκονταν σε θέση εκτέλεσης, σούταραν σα να μην υπήρχε αύριο, δίχως ηρεμία, δίχως καν να στοχεύουν. Όσο όμως πέρναγε η ώρα ξεθάρρευαν και το έδειξαν όσο μπορούσαν. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός όσο και να γύρναγε το τόπι, την περιοχή της ΑΕΚ δύσκολα την έβλεπε. Κι όμως, πάλι το γκολ το βρήκε...

Εξαφανισμένοι!

Η παρουσία του Άμραμπατ κεντρικά και πίσω από τους Τσούμπερ- Ανσαριφάρντ, έκανε την ομάδα του Γιαννίκη απειλητική. Ο Ολυμπιακός πάσχιζε να ανοιχτεί και ο Μαροκινός βολευόταν. Όργωνε το γήπεδο, είχε την περισσότερη ενέργεια και ήταν η αφορμή για την δημιουργία καταστάσεων στην κόκκινη περιοχή. Ο Ολυμπιακός έχανε μπάλες, είχε αργή ανάπτυξη και έδινε αφορμές. Σε μια φάση, ο Παπασταθόπουλος έσωσε την ομάδα του, πριν η μπάλα πάει στον Ανσαριφάρντ, μετά από πάσα του Τσούπερ και κατάσταση άμεσης κόντρας από τους "κιτρινόμαυρους".

Οι πρωταθλητές είχαν εξαφανισμένους παίκτες. Και όχι λίγους. Ο Αγκιμπού άλλη μια φορά στην κουλούρα, δεν... Ο Τικίνιο πουθενά. Ο Ονιεκούρου καλό βράδυ... Ο Μπουχαλάκης κουράστηκε. Ο Μαντί όσο έπαιξε, τίποτα. Ο Μασούρας περιορισμένος! Οι αμυντικοί γκρίνιαζαν και είχαν δίκιο. Έβλεπαν τους αντιπάλους τους να επιτίθενται σε ανοιχτούς χώρους. Ο Μαρτίνς στην τελική ευθεία του ματς έβαλε Καρβάλιο και Ελ Αραμπί. Ένα κόρνερ κερδισμένο ήταν ικανό για να γράψει την ιστορία που σας περιέγραψα στην αρχή!

Τα στόπερ μόνο!

Θα κλείσω με αυτό. Ο Ολυμπιακός μπορεί να ασχοληθεί άνετος με την Αταλάντα. Θα ήταν σωστό να προβληματιστεί με την εικόνα των περισσότερων παικτών του, απέναντι σε μια ομάδα που μπήκε πληγωμένη και θα μπορούσε να 'χε προηγηθεί. Αυτό δεν έγινε λόγω των δυο στόπερ της ομάδας του λιμανιού. Το γράφω ξεκάθαρα. Όχι, δεν ισχύει το κλασικό, περί ανασταλτικής λειτουργίας.

Όχι δεν ισχύει το κλασικό "όλοι αμύνονται". Αυτή την φορά Μανωλάς και Παπασταθόπουλος, αμύνθηκαν μόνοι τους. Σε προσωπικές φάσεις. Με τοποθετήσεις εμπειρίας και παραστάσεων. Τα δυο στόπερ του Ολυμπιακού, του χάρισαν και την επικράτηση. Αλλά και μια μεγάλη αλήθεια. Αφού κέρδισε και με τέτοια εμφάνιση η ομάδα τους, γίνεται να μην πάρει το πρωτάθλημα;

Στην Game Night της Κυριακής, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ ανέλυσαν το μεγάλο ντέρμπι μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, ενώ ο Παντελής Διαμαντόπουλος μετέφερε όλες τις εξελίξεις από το "Γ. Καραϊσκάκης".