Μαρτίνς όρμα τους

Από τον Νοέμβρη του ’16 είχε να φέρει 0- 0 ο Ολυμπιακός στην έδρα του. Τότε ήταν η Κέρκυρα ο αντίπαλος. Τώρα, μετά από κάμποσα χρόνια ο ΠΑΣ ήταν ελάχιστα δευτερόλεπτα μακριά, από το να το επαναλάβει και να φύγει με… κουλούρια από τον Πειραιά. Όμως ένα ηλίθιο φάουλ στον Καμαρά , ήταν η αφορμή να στήσει τη μπάλα ο Φορτούνης για την εκτέλεση και η ευκαιρία του Χασάν να βρει δίχτυα. Ο Αιγύπτιος μετά την περιπέτεια της υγείας του, έδωσε την ευκαιρία σε όλους να γίνουν ένα κουβάρι.

Μόνο ο Μαρτίνς «έβραζε» και είμαι μαζί του! Το πιο σωστό που έκαναν οι ποδοσφαιριστές του και όσοι ήταν στον πάγκο ήταν να τρέξουν να πανηγυρίσουν. Στο τέλος της αναμέτρησης ο Πορτογάλος κόουτς τα είπε σωστά, κάλυψε τους πάντες, μίλησε για την ποιότητά τους και είπε ότι δεν έχουν να αποδείξουν κάτι. Εδώ μόνο διαφωνώ με τον κόουτς. Παίζουν στον Ολυμπιακό. Κάθε φορά θα αποδεικνύουν. Για αυτό είναι σε αυτή την ομάδα. Αν δεν μπορούν να αποδεικνύουν κάθε φορά, τότε δεν αξίζουν να είναι. Τόσο απλά. Θα έρθει και η… στραβή, θα έρθει και το άσχημο αποτέλεσμα. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι η προσπάθεια. Τούτο το χειμωνιάτικο μεσημεριανό, οι «ερυθρόλευκοι» πάλευαν να μας πείσουν ότι δεν έχουν διάθεση, ούτε το κάνουν επίτηδες να κοροϊδέψουν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Η δύναμη δεν υπήρχε, ο ρυθμός ανύπαρκτος.

Τόση προσπάθεια από τον έναν παίκτη της ομάδας να δυσκολέψει τη ζωή του άλλου δεν είχα ξαναδεί. Οι περισσότερες πάσες για τα πανηγύρια. Ούτε στα τρία μέτρα δε μπορούσαν να βρουν σωστά τον συμπαίκτη τους και αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας. Καμία ηρεμία, καμία καθαρή σκέψη. Και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, όσο περνάει η ώρα, θολώνεις και περισσότερο. Βιάζεσαι και τα κάνεις σαλάτα. Θα μου πείτε, οι μεγάλες ομάδες δε πρέπει να τα παθαίνουν. Ε, καμιά φορά τα παθαίνουν, όταν έχουν και παίκτες άπειρους, αλλά και κάποια από τα πρώτα βιολιά σε κακή μέρα. Για παράδειγμα, ο Ελ Αραμπί ήταν κακός, ο Βαλμπουενά το ίδιο. Και για να μη το ξεχάσω, ο Ολυμπιακός εδραίωσε και τους δυο τερματοφύλακες του αντιπάλου. Και τον Χουτεσιώτη και τον νεαρό Αθανασίου. Ο Λευτέρης Χουτεσιώτης ήταν τρομερός στο πρώτο του… μισού αγώνα που κατάφερε να βγάλει (λόγω τραυματισμού). Δυο φορές ο πρώην «ερυθρόλευκος» αρνήθηκε στην παλιά του ομάδα!

Η πρώτη σε κεφαλιά- οβίδα του Σισέ και η δεύτερη στο πέναλτι του Βαλμπουενά. Ο Γάλλος δε μπορώ να πω ότι εκτέλεσε άσχημα, αλλά ο Χουτεσιώτης ενήργησε εξαιρετικά.

Οι Γιαννιώτες δεν μπήκαν με διάθεση να ταμπουρωθούν. Αντιθέτως και μέτρα πήραν και την περιοχή του Σα πάτησαν και ορισμένες φορές έγιναν και επικίνδυνοι. Όχι τόσο όσο οι νταμπλούχοι, αλλά επικίνδυνοι. Η άκαρπη υπεροχή του Ολυμπιακού εκνεύρισε τον Μαρτίνς. Ο Πορτογάλος έφυγε για τα αποδυτήρια αμέσως στην ανάπαυλα και είχε δίκιο, από την στιγμή που οι έντεκα της επιλογής του, απέδωσαν δυο ταχύτητες πιο κάτω. Καθυστέρηση στην συνεργασία, λάθος επιλογές και καθυστέρηση, ειδικά από τον Βαλμπουενά. Ο Γάλλος μετά την μαγική στιγμή του στο Αγρίνιο, είχε ένα κακό παιχνίδι στην Τούμπα και ένα πιεσμένο 45λεπτο. Και γράφω 45λεπτο, γιατί στην συνέχεια ελευθερώθηκε.

Τον βοήθησε σε αυτό η παρουσία του Φορτούνη, ώστε οι δυο τους να αλλάζουν θέσεις και να μοιράζονται και τις υποχρεώσεις. Ο Μπρούμα ξεκίνησε αλλά αντικαταστάθηκε. Λίγα πράγματα, όπως και ο Μασούρας δε περνάει και τις καλύτερες μέρες του, μετά την είσοδο του ’21. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να γίνει και απειλητικότερος, αλλά και ποιοτικότερος απέναντι σε μια ομάδα που δε την είχε κερδίσει ούτε στην έδρα της. Ήδη το πρώτο μέρος είχε πεταχτεί στα σκουπίδια όπως παλιά. Ο Πορτογάλος πέρασε στο plan C με σύστημα 4- 4- 2 και τον Χασάν δίπλα στον Ελ Αραμπί. Ανέκαθεν έπαιρνε πράγματα ο Ολυμπιακός όταν γινόταν αυτό, έστω και αν πίσω από τα δυο φορ υπήρχαν δυο κόφτες και δυο δεκάρια. Ούτως ή άλλως οι καθαροί πλάγιοι δεν είχαν δώσει πράγματα ουσίας. Και όσοι πίστευαν ότι δεν θα το συνέχιζε , όταν είδαν τον Βρουσάι να ετοιμάζεται, την πάτησαν.

Γιατί ο Μαρτίνς έβαλε τον νεαρό στη θέση του Ντρέγκερ, για να ‘χει κάτι πιο επιθετικό στην πλευρά. Τα λεπτά κυλούσαν επικίνδυνα και υπέρ του «Άγιαξ» της Ηπείρου, αλλά όπως έχω επισημάνει πάρα πολλές φορές, ο Ολυμπιακός έχει τον τρόπο του. Εκεί που δεν το περιμένεις ή εκεί που αρχίζεις να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις. Αυτό είναι και το μειονέκτημα των αντιπάλων του. Μόλις πιστέψουν ότι είναι κοντά. Έτσι δε την πάτησε και ο ΠΑΟΚ άλλωστε πριν από κάμποσες ώρες; Ε, ο ΠΑΣ το έπαθε πολύ χειρότερα. Πολύ – πολύ χειρότερα! Λίγα δευτερόλεπτα πριν λήξει το ματς ήρθε το γκολ, με την σούπερ εκτέλεση του Φορτούνη «πάρτο- βάλτο» στο κεφάλι του Χασάν.

Γενικά ο Κώστας είναι αυτή την εποχή σε καλύτερη κατάσταση από τον Βαλμπουενά στα στημένα και καλό είναι να τα εκτελεί αυτός. Οι Ηπειρώτες ήταν καλοί, με διάθεση να παίξουν, να κινηθούν στον χώρο, να καλύψουν σωστά ο ένας τον άλλο. Αξίζουν «μπράβο» στην προσπάθειά τους, αλλά είναι κλασικά η ομάδα που πάει στα ματς που δεν έχει να χάσει κάτι και αποδίδει, αλλά γκελάρει όταν χρειάζεται τους βαθμούς. Πρέπει να το κοιτάξουν αυτό. Συμπερασματικά για τον Ολυμπιακό, θα υπάρχουν και αυτοί οι αγώνες. Αλλά το ξαναγράφω, για εμένα είναι η εικόνα, η διάθεση, η κίνηση, ο ρυθμός. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν όπως θα μπορούσε να είναι, αλλά επειδή είναι ο Ολυμπιακός και απέχει …χιλιόμετρα από τους άλλους, κερδίζει κι όταν όλοι είναι έτοιμοι να πουν «δεν κέρδισε»…