Φυσικά και δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας το παιχνίδι Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός. Πάνε τα χρόνια που άδειαζαν οι δρόμοι για να ακούσουν στα ραδιόφωνα τη μάχη «αιωνίων». Πλέον έχουν αλλάξει πολλά και δε χρειάζεται να τα αναλύουμε.

Στον Πειραιά χρειάζονταν τη νίκη έστω και με… Μισό- Μηδέν. Για να κατοικήσουν ξανά στο ρετιρέ και να οργανωθούν ενόψει της συνέχειας του πρωταθλήματος. Το 2020 λοιπόν, μπήκε με τον Ολυμπιακό να έχει τα εξής καλά μαντάτα: Επιστροφή στην κορυφή. Επιστροφή του Βαλμπουενά σα να μην έλειψε ποτέ. Επιστροφή του Ποντένσε, όχι σε σούπερ κατάσταση, αλλά επιστροφή. Και επιστροφή μια και καλή του Χριστοδουλόπουλου.

Ο Γάλλος ήταν πάρα πολύ καλός στο άδειο γήπεδο. Κουβάλησε μπάλες, πήρε φάουλ, κέρδισε κάρτες, έβγαλε ασίστ και δεν σταμάτησε να μάχεται μέχρι το τέλος, προσφέροντας και στις δυο θέσεις που τοποθετήθηκε από τον προπονητή του. Και βέβαια όταν οι υπόλοιποι βλέπουν έναν 35χρονο να παίζει έτσι μετά από 40 μέρες, ε, αναγκάζονται να ανεβάσουν στροφές. Το ότι θα είναι άλλη ομάδα ο Ολυμπιακός με υγιείς όλους τους παίκτες του (από Δευτέρα αναμένεται να ξεκινήσει με την ομάδα και ο Φορτούνης) είναι πιο σίγουρο και από το ότι η ομάδα φοράει ερυθρόλευκα. Και βέβαια να γυρίσει και ο Γκιλιέρμε που αποτελεί κολόνα! Το πως θα κυλήσει η ιστορία στο πρωτάθλημα θα το δούμε.

Υπάρχει δρόμος. Και πρόπερσι σε άδειο γήπεδο ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να "αρπάξει" την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη και το ίδιο και πέρυσι με γεμάτο κόσμο στην κόκκινη έδρα. Με δυο λόγια, ήταν η Τρίτη σεζόν που πάλευαν οι ερυθρόλευκοι να κερδίσουν τον αιώνιο αντίπαλό τους. Και πέρα από το γόητρο, υπήρχαν και πολύ πιο σοβαροί λόγοι. Βλέπετε, ο θρίαμβος του Άρη στο μεγάλο ματς του Θερμαϊκού, για τον Μαρτίνς και τους ποδοσφαιριστές του, έπρεπε να τους φέρει ξανά στην κορυφή όπως και συνέβη.

Το ήθελαν και με αυτόν τον σκοπό μπήκαν στο γήπεδο. Από την άλλη πλευρά, οι πράσινοι έχουν μια... ιδιοτροπία η οποία προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από τον τρόπο που έχουν σχηματίσει το φετινό τους ρόστερ. Ένα σύνολο ικανό να ζορίζει τους λεγόμενους δυνατούς και να ζορίζεται από τους πιο αδύναμους. Γιατί πολύ απλά ο Δώνης έχει βρει τους τρόπους και τις τακτικές και τις συνταγές να στήνει καλά τους παίκτες του στα ζόρια. Και παρουσιάζονται πιο ευάλωτοι όταν πρέπει να γυρέψουν τους χώρους, να κυκλοφορήσουν το τόπι, να πιέσουν, να κυριαρχήσουν. Με στυλ… Τούμπας λοιπόν, ο ΠΑΟ στο 9’ άγγιξε το γκολ, αλλά οι Σα , Ελαμπντελαουί δε το επέτρεψαν.

Ο Ολυμπιακός με την μπάλα στα πόδια, το τριφύλλι στην κόντρα και στην προσπάθεια να ξεδιπλωθεί σωστά και να απειλήσει. Ο Δώνης ήθελε να κάνει στον Ολυμπιακό καρμπόν όσα έκανε στην Τούμπα και όσα του έκανε ο Άρης στο ΟΑΚΑ. Όσο πέρναγε η ώρα βέβαια, οι φιλοξενούμενοι ξεψάρωναν και έπαιζαν ψηλά, κάτι που έδωσε ευκαιρίες στους γηπεδούχους να βρουν υπεραριθμίες αλλά και καλές μπάλες απέναντι στον Διούδη. Ο Μαρτίνς άλλαξε θέσεις στα πλάγια χαφ στο 20λεπτο την ώρα που ο Παναθηναϊκός έβγαλε αρχικά την καλύτερη ευκαιρία του με το σουτ του Δώνη και στη συνέχεια μπόρεσε να κυκλοφορήσει μπάλα με ασφάλεια.

Η αποχή των Ποντένσε και Βαλμπουενά λόγω των τραυματισμών τους ήταν ορατή στην κίνηση, στην ταχυδύναμη και γενικά στον τρόπο που έμπαιναν στις φάσεις. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν ένα και μοναδικό: Έλειπε ο Γκιλιέρμε και το ντουέτο Καμαρά-Μπουχαλάκη δεν έκαναν όλα αυτά που θα έπρεπε απέναντι μάλιστα στο πράσινο κέντρο που πίεζε έχοντας μοναδικό στόχο το χάλασμα του κατεβάσματος της μπάλας. Από τη στιγμή λοιπόν που η μπάλα δε κυλούσε σωστά, για τους παίκτες του Μαρτίνς όλα ήταν ανοιχτά με τον Σα να "καθαρίζει" το σουτ του Γιόχανσον στην… δύση του ημιχρόνου.

Ο Μαρτίνς λοιπόν, για να καλύψει την αδυναμία στην κουλούρα το έκανε 4- 3- 3 με τον Μπενζιά παρέα των Καμαρά-Μπουχαλάκη. Ο Βαλμπουενά στο πλάι αντί του Μασούρα (που βγήκε) και απέναντι ο Ποντένσε μέχρι που βγήκε για να μπει ο Χριστοδουλόπουλος. Ο Λάζαρος με το που μπήκε έχασε ένα τετ α τετ το οποίο δε θα έχανε ποτέ αν δεν ήταν δέκα μήνες έξω λόγω χιαστού.

Όπως στο Βόλο έτσι και σε αυτό το ματς, ο Λάζαρος έδωσε ένταση (ο Ποντένσε όπως αποδείχθηκε επηρεάστηκε περισσότερο από τον Βαλμπουενά από την αποχή παρότι ο Γάλλος έμεινε περισσότερο διάστημα έξω). Ο Ολυμπιακός ανέβηκε πιο ψηλά και άνοιξε καλύτερα το πλάτος του γηπέδου. Και επειδή η μπάλα δε κάνει συμφωνίες, ήρθε η γκολάρα από το πόδι του Ελ Αραμπί, ο οποίος είχε μείνει πολύ μακριά από τις καλές του παρουσίες.

Αρκετά σοφτ για όσα μπορεί, κάτι χαζά τακουνάκια, καθυστερημένες τοποθετήσεις. Μόλις όμως του σέρβιρε τη μπάλα ο Βαλμπουενά ιδανικά, ο Μαροκινός φορ του Ολυμπιακού, εκτέλεσε αδίστακτα. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε πλάνο για το τι θα έκανε όταν έτρωγε γκολ και αυτό πρέπει να το κοιτάξει ο Δώνης. Γενικά στο δεύτερο ημίχρονο δεν είχαν τη φρεσκάδα του πρώτου οι «πράσινοι» και το πλήρωσαν όχι μόνο με το γκολ που δέχθηκαν, αλλά με όλα αυτά που κατάφερε ο Ολυμπιακός στην άδεια από κόσμο έδρα του. Πέρασε το ντέρμπι στην ιστορία λοιπόν με μια δίκαιη νίκη του Ολυμπιακού και την ήρεμη διαιτησία του Γκεστράνιους.

Όσο για τον Σιδηρόπουλο που ήταν στο VAR, προσωπικά δε θα γράψω λέξη για έναν και μόνο λόγο: Όταν αποθεωνόταν από όλη τη κοινωνία και οριζόταν σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τόνιζα ότι δεν κάνει. Προσωπική μου άποψη. Έστειλε δυο φορές τον Φινλανδό ρέφερι στο μόνιτορ και ισάριθμες ξεβρακώθηκε. Στη πρώτη δε, πραγματικά είναι πρόκληση να σταματάς έναν αγώνα.

Photo credits: Eurokinissi