Δε θα γράψω ποτέ ότι καλπάζει, γιατί πολύ απλά δεν ισχύει. Όμως η αλήθεια είναι μια και μοναδική. Ο Ολυμπιακός είναι στο 9- 5. Λίγο θα το πίστευαν. Και αν περάσει νικηφόρα σε λίγες μέρας από την έδρα της Νταρουσάφακα, θα έχει κλείσει τον πρώτο γύρο με 10- 5. Πιστέψτε με αυτό το ρεκόρ, είναι πάρα πολύ καλό για την συγκεκριμένη χρονική περίοδο και την δουλειά που γίνεται στην ομάδα. Μη ξεχνάμε, πως οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται σε περίοδο αναζήτησης και ενός παίκτη που θα μπει στο ρόστερ, θα τους ενισχύσει και θα προσπαθήσει να δώσει κι αυτός όσα του ζητήσει ο Μπλάτ. Η ομάδα αυτή δεν οργιάζει μέχρι τώρα, δε γεμίζει το γήπεδό της, ίσως να μη σας… γεμίζει και το μάτι. Όμως καμία σημασία δεν έχει όλο αυτό. Στο λιμάνι, δούλεψαν μεθοδικά. Όχι στις νίκες. Αλλά στις ήττες.

Διαχειρίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο τα ματς που έχασαν. Άντεξαν. Υπέμειναν. Δεν το έβαλαν κάτω και δεν άφησαν κανέναν να τους αναστατώσει. Εδώ ηττήθηκαν δυο φορές από τον Παναθηναϊκό μέχρι τώρα και είναι οι «πράσινοι» αυτοί που άλλαξαν προπονητή. Άλλο ένα παράδειγμα, ότι δε θα πρέπει να βγαίνουν ποτέ πρόωρα συμπεράσματα, ούτε από «εχθρούς», ούτε από φίλους. Κι όποιος νομίζει ότι ο Ολυμπιακός έχει ρίξει λευκή πετσέτα, μάλλον καταλαβαίνει ότι η εικόνα στο γήπεδο είναι διαφορετικά, αφού η πετσέτα στο λιμάνι συνεχίζει να είναι κόκκινη. Και θεωρώ ασχέτως προορισμοί ότι το ταξίδι το κάνει καλά μέχρι τώρα η ομάδα του Πειραιά. Και με τα καλά και με τα άσχημα. Όλα εξάλλου είναι θέμα αποδυτηρίων, ομάδας και κανόνων. Κερδίζεις- χάνεις. Τις διαβολοβδομάδες ο Ολυμπιακός τις «τρώει σα καραμέλες», μη λέμε τα ίδια, στην τελική έτσι καταλαβαίνεις και αν είναι καλά μια ομάδα και αν το λέει η καρδούλας της.

Και το ματς με τους Ισπανούς το πήραν από νωρίς. Πολύ νωρίς… Ο Βίκτορ Γκαρθία είχε ζητήσει από τους παίκτες του να παίξουν με τον χρόνο. Τα Κανάρια, μπορεί να είναι ισπανική ομάδα, αλλά ήξεραν καλά ότι αντιμετώπιζαν ένα σύνολο που δε θα δίσταζε να «απλώσει» το γήπεδο και να φτάσει με ευκολία στο καλάθι. Ο Ολυμπιακός εξάλλου, με την αμυντική τακτική του στην Βαρκελώνη είχε πάρει ένα πολύτιμο ροζ φύλλο, αλλά μέσα στο σπίτι του, δεν υπήρχε περίπτωση να καθίσει ήσυχος. Και καλά θα έκανε. Ο Γκος με τον Στρέλνιεκς ωστόσο δε μπήκαν όπως θα έπρεπε στο ματς. Περιφερειακά η Γκράν Κανάρια λειτούργησε σωστά, το – 6 του δεκαλέπτου ήταν καλό για τους φιλοξενούμενους, αν αναλογιστούμε εξάλλου ότι εντός ρακέτας, η «ερυθρόλευκη» υπεροπλία άρχισε να εκφράζεται άμεσα κυρίως με τον Πρίντεζη. Γενικά ο Ολυμπιακός «χτύπησε» με την δημιουργία ουκ ολίγων ρηγμάτων στην αντίπαλη άμυνα. Και έτσι, στην πρώτη περίοδο είχαν ήδη «γραφτεί» οχτώ τελικές πάσες (εξάλλου τελείωσε το ματς με τον φοβερό αριθμό των 29 που είναι ρεκόρ του Ολυμπιακού για την Ευρωλίγκα) για την ομάδα του Μπλατ. Ο Αμερικανός με ένα σχήμα που απέναντι σε πιο ισχυρούς αντιπάλους, έβλαψε την ισπανική ομάδα.

Ο Σπανούλης μόνος οργανωτής, με τον Τουπάν δίπλα του και τους Τίμα, Λέντεϊ, Μπόγρη. Με αυτή την πεντάδα, οι «ερυθρόλευκοι» αμύνθηκαν πιέζοντας και από τη στιγμή, που η Γκραν Κανάρια, δεν εμπόδιζε την δημιουργία, του αρχηγού, ήταν πιο εύκολο να έρθουν πόντοι κοντά στο καλάθι. Οι Ισπανοί τσούκου- τσούκου, τη δουλίτσα τους την έκαναν, βρίσκοντας δεύτερες επιθέσεις. Βλέπετε, είχαν πάρει πολλά επιθετικά ριμπάουντ, ο μοναδικός αν θέλετε τομέας στο πρώτο μέρος, που ο Ολυμπιακός δε δούλεψε καλά. Ο Λέντεϊ άρχισε να βοηθάει στο σκοράρισμα, ο Γκαρθία πήγε να κλείσει την άμυνά του και εκεί πλάκωσαν τα τρίποντα! Όλα είχαν πάει ιδανικά για την ομάδα του λιμανιού, που ουσιαστικά με όλον αυτό τον απλό τρόπο «καθάρισε» από νωρίς το ματς.

Πάνω από 50 πόντους ημίχρονο, δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη, αλλά πραγματικά ο Ολυμπιακός είχε προσφέρει και μπόλικο θέαμα. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός της ομάδας στο δεύτερο μέρος, παρά μόνο αν έβγαινε η φάση από μόνη της. Τριποντάκια, αποθέωση Σπανούλη, πρεμούρα για την κατοστάρα που τελικά δεν ήρθε και γενικά έγινε και λίγο… παρτάκι στο ματς, κάτι το οποίο φυσικά αρέσει στον κόσμο, αλλά η ομάδα το έχει ξεχάσει ήδη. Και έτσι είναι το σωστό. Θα πρέπει παράλληλα, να αναλογιστούμε και κάποια σημαντικά πράγματα που ‘χουν να κάνουν με την διάθεση και τις αντοχές των παικτών. Πρώτον, μιλάμε για διαβολοβδομάδα στην οποία μάλιστα η ομάδα βρέθηκε να παίξει στην Βαρκελώνη. Δεύτερον τέτοια ματσάκια, σου επιτρέπουν και να δουλέψεις καλύτερα πάνω στο παρκέ.

Ο Μπλατ είχε λιγότερο άγχος από άλλες φορές και ήταν λογικό. Μοίρασε και χρόνο, είδε κάποια πράγματα που ήθελε και ουσιαστικά μπορεί να ετοιμάζεται για τον Ολυμπιακό του … 2019. Εξάλλου και ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει ότι τον Φλεβάρη η ομάδα θα είναι όπως τη θέλει ο ίδιος. Πολλή δουλειά, λίγα λόγια και ένας καλός παίκτης. Όλα τα άλλα θα τα βλέπουμε κάθε φορά ξεχωριστά. Γιατί έτσι είναι το σωστό. Δε θα τα πούμε μετά την Νταρουσάφακα, να έχετε όλοι καλές γιορτές με υγεία. Τα λέμε μετά τον Παναθηναϊκό…