Το μόνο που δεν είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός απ' όλα όσα έζησε στην Κρήτη, ήταν το πρώτο μέρος. Όλα τα άλλα όμως τα χρειαζόταν. Και τους τρεις βαθμούς και την ανατροπή και την συμμετοχή συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών. Μια κακή ομάδα στο 45λεπτο, που ομόρφυνε αρκετά, όταν έγινε απειλητική στο δεύτερο.

Είναι μακριά από τις κλασικές... Ολυμπιακές εμφανίσεις της η ομάδα του Πειραιά. Όμως μην λέμε τα ίδια. Τούτη την εποχή οι νίκες δίνουν την ευχέρεια για να φτιάχνεις πράγματα χωρίς άγχος, σκοτούρες και γκρίνια. Κατακτήθηκαν τρεις καλοί βαθμοί. Ο ΟΦΗ φέτος, δεν είναι θεριό ανήμερο.

Αλλά έτσι όπως τα 'χε κάνει ως τώρα ο Ολυμπιακός, δεν έχει δικαίωμα να... ζυγίζει τους αντιπάλους του. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος. Αντοχή στην πίεση εντός και εκτός προπονητικού κέντρου. Ο Χάμες έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει. Ο Χουάνγκ απέδειξε και πάλι ότι μπορεί να παίζει για... δυο.

Ο Μπακαμπού έβαλε το γκολ- νίκης και ο Γκάρι ισοφάρισε με ένα τέρμα που ίσως τον ξαναφέρει σε συνθήκες υψηλών στροφών, κάτι που έχει ανάγκη από αυτόν η ομάδα. Και όμως τίποτα δεν πήγε καλά στο πρώτο μέρος. Ούτε καν ένα ρίσκο που πήρε ο Μίτσελ, δεν του βγήκε γιατί αν δεν σε θέλει η μπάλα, απλά δεν σε... θέλει.

Ο Ισπανός στο δεύτερο ημίχρονο πήγε με την λoγική του "βάζω όσους μπορούν να δώσουν". Και πραγματικά, του έδωσαν. Είναι ξεκάθαρο πως οι Πειραιώτες πρέπει να ασχοληθούν με την δημιουργία μιας 15αδας- 16αδας που θα τους κάνουν ξανά έτοιμους για την διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Όλα τα άλλα είναι περιττά και επαναλαμβανόμενες αερολογίες...

Γιόμες και τίποτα...

Να περιμένεις να δεις κάτι πιο δημιουργικό από την αρχή, σε σχέση με το χάλι της Πέμπτης και να παρακολουθείς για ένα 20λεπτο, την ομάδα να κάνει γιόμες. Ποδοσφαιρικό πισωγύρισμα θα πίστευα αν δεν είχαν προηγηθεί κάμποσες άθλιες εμφανίσεις.

Οι αποστάσεις μεγάλες και η αποχή δημιουργικού παιχνιδιού σε τεράστιο βαθμό. Βέβαια εδώ έπαιξε ρόλο και ο αντίπαλος. Ο Νιόπλιας που φέτος έχει μια προβληματική ομάδα, έδωσε απλές εντολές. Φουλ πίεση σε Μπιέλ και Χουάνγκ. Να μην πάρουν. Αν πάρουν, να μην γυρίσουν. Αν γυρίσουν να μην μπορούν να φτιάξουν...

Απλά πράγματα και υπήρξε όντως αποτέλεσμα. Αν σκεφτείτε πως οι Πειραιώτες έγιναν επικίνδυνοι μόνο με κάποιες διαγώνιες προς τον Μασούρα. Αλλά και εκεί δεν έφτασαν σα σημείο να τρέμουν οι Κρητικοί.

Όταν η ομάδα πήγε να βρει παιχνίδι από τα άκρα, έφυγε ο Άβιλα τραυματίας. Καλά από την πλευρά του Ρέαμπτσουκ ούτως ή άλλως είναι δύσκολο. Και έφυγε ένα ημίχρονο με έναν Ολυμπιακό να μην ξέρει πως να βρει τους δρόμους προς την μεγάλη περιοχή του ΟΦΗ.

Ο Ντόι και η πλάτη...

Την ίδια ώρα οι γηπεδούχοι δεν είχαν και πάρα πολλά πράγματα να αντιπαρατάξουν. Έψαξαν κι αυτοί κάποιες μπάλες (ακόμη και 60αρες) προσπαθώντας να πατήσουν στο ότι η πλάτη της κόκκινης άμυνας είναι προβληματική. Ο άτυχος του απογεύματος ήταν ο Ντόι. Το παιδί από την Β' ομάδα, μπήκε , στάθηκε σοβαρά, δεν έδειξε τρακαρισμένος, πήγε με δύναμη σε όλες τις διεκδικήσεις.

Αλλά επειδή είναι άτιμο άθλημα το ποδόσφαιρο, του "κάθισε" το αυτογκόλ, μετά πήρε και κίτρινη και εκεί που φαινόταν στο ματς πως όσο θα περνάει η ώρα θα παίρνει ψυχολογία (σάμπως όλοι οι άλλοι στόπερ είναι καλύτεροι;) πήγε στα αποδυτήρια σκεπτόμενος ότι είχε ορίσει την έκβαση του μισού ματς.

Ο Μίτσελ τον έβγαλε και καλά έκανε. Δεν ξέρω αν έκανε καλά που τον έβαλε, αλλά εδώ που τα λέμε, στο ποδόσφαιρο, έτσι δίνονται οι ευκαιρίες. Ένα ωραίο απόγευμα όταν κανείς δεν το περιμένει. Έγινε αλλαγή ο Ντόι, ήταν επηρεασμένος μετά το γκολ, είχε και την κάρτα...

Ο προπονητής προσπάθησε να διορθώσει πράγματα και καταστάσεις. Ο Ισπανός δεν είναι ο καλύτερος του κόσμου στην τακτική (κάθε άλλο μάλιστα) και αυτή την εποχή η ομάδα έχει άλλες ανάγκες από αυτές που είχε στο πρώτο του πέρασμα. Τότε χρειαζόταν έναν καλό διαχειριστή.

Ο Μίτσελ τα έκανε περίφημα και τον δικαίωσαν αποτελέσματα. Και είχε βέβαια και άλλο ρόστερ. Τώρα πρέπει να αποδεικνύει ότι είναι σε θέση να αλλάζει πράγματα, να κάνει μαγικά, να ψάχνει λύσεις και να διαφοροποιεί την συμπεριφορά της ομάδας. Το δεύτερο μέρος στο Ηράκλειο ήταν μια τέτοια πρόκληση για τον προπονητή του Ολυμπιακού...

Ανέβασμα!

Ο Χάμες μπήκε στην θέση του Μασούρα, μαζί με τον Ροντρίγκες που πέρασε στην θέση του Ντόη. Ο Εμβιλά μετακόμισε στα στόπερ, ο Μπιέλ και ο Χάμες άλλαζαν θέσεις πίσω από τον Μπακαμπού (και αριστερά). Ο Χουάνγκ με τον Καμαρά τα δυο κεντρικά χαφ και ο Γκάρι στην μια πλευρά.

Ο άνθρωπος που ισοφάρισε, αφού πρώτα είχε χαθεί το πέναλτι. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν το εκτέλεσε ο Μπακαμπού, αλλά τέλος πάντων. Την έκανε την καλή του πράξη να δώσει την μπάλα στον Χάμες και ο Μανδάς έκανε την απόκρουση που θα την λέει και στα δισέγγονά του.

Σε αυτό το σημείο να επισημάνω πως ο Ολυμπιακός των τόσων παικτών είχε βρεθεί να παλεύει με τον Βρουσάι δεξί μπακ, να έχει έναν Αγκιμπού χαμηλών ρυθμών και παρ' όλα αυτά η ομάδα ανέβασε ρυθμό και πίεση. Ο Χαμες είναι "μανούλα" στις ασίστ, είδε την κίνηση του Γκάρι και έτσι έγινε το 1-1.

Επίσης ο Μπακαμπού δεν έχει καμία σχέση με τον Ουί Τζό Χουάνγκ που παίζει στο Europa League. Είναι μέσα σε όλες τις φάσεις, τον αισθάνεται η άμυνα του αντιπάλου και είναι πολύ δυνατός σε κάθε κίνηση. Και κυρίως; Εμφανίζεται πανεύκολα πίσω από την μπάλα, ασκώντας πρώτη πίεση στην κυκλοφορία των "απέναντι" στόπερ. Για το γκολ δεν χρειάζεται να γράψω κάτι...

Χουάνγκ τα πνευμόνια σου

Ο Χάμες δίνει κάθετο παιχνίδι, που χωρίς Φορτούνη ή Βαλμπουενά ο Ολυμπιακός είχε ξεχάσει πως είναι. Άσχετα με την απώλεια του πέναλτι, ο Κολομβιανός παίζει πολύ εύκολα στο ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι τέτοιο το επίπεδό του, που ο ΟΦΗ δεν ήταν εύκολο να περιορίσει την δράση του.

Πολλές φορές τραβήχτηκε πίσω να πάρει μπάλες, να ξεκινήσει την απειλή από χαμηλά. Το 1- 2 έγινε από το κεφάλι του Μπακαμπού, μετά από φάουλ του Βαλμπουενά, ο οποίος μπήκε και αυτός αλλά και ο Μαρσέλο στην προσπάθεια να ολοκληρωθεί η ανατροπή. Και αυτή πραγματικά ολοκληρώθηκε.

Ήταν η διαφορά ποιότητας των ποδοσφαιριστών και η καθολική υπεροχή του δεύτερου μέρους, που έφεραν τους τρεις βαθμούς στον Πειραιά. Και όλα τα τρεξίματα του Χουάνγκ φυσικά. Ο τύπος παίζει με... τέσσερα πνευμόνια. Ήταν αθόρυβος και καθοριστικός.

Όσοι έπαιξαν μπροστά από αυτόν έκαναν πράγματα και ακούστηκαν. Αυτός έκανε τα σημαντικότερα χωρίς να ακουστεί. Και κράτησε ολομόναχος την κουλούρα, μπροστά από ένα δύσκολο ντουέτο στόπερ και πίσω από ένα σωρό ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, που το πρώτο μέλημά τους -λογικά- ήταν να πάνε να βάλουν γκολ και όχι να αναχαιτίσουν. Ο Χουάνγκ λοιπόν, έκανε όλα αυτά που 'χε ανάγκη η ομάδα...

Έχει ενδιαφέρον!

Είτε τον γουστάρει κάποιος τον Ολυμπιακό, είτε όχι, πρέπει να παραδεχτούμε πως οι "ερυθρόλευκοι" έχουν τεράστιο ενδιαφέρον για το πως θα φτιάξουν την όλη κατάσταση στο εγγύς μέλλον. Τα αποτελέσματα στην Ευρώπη είναι απογοητευτικά. Καλύτερα να μην συνέχιζε που λέει ο λόγος αλλά αυτά δεν γίνονται.

Το πρωτάθλημα έχει "ανάψει". Το πέρασμα από το Ηράκλειο όπως έγραψα πιο πάνω, χαρίζει ηρεμία και ευκαιρία για δουλειά. Ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης μπαίνουν σιγά- σιγά στην ενδεκάδα και αν αποδώσουν όπως μπορούν, τότε καταλαβαίνετε όλοι ότι θα μιλάμε για άλλες καταστάσεις.

Προβλήματα βέβαια σε συγκεκριμένες θέσεις, συνεχίζουν να υπάρχουν. Όπως και η μονόπαντη ανάπτυξη αφού από αριστερά η ομάδα απειλεί ελάχιστα.

Αν ο Μαρσέλο κάποια στιγμή έρθει στα ίσια του, τότε θα αλλάξει σε μεγάλο ποσοστό και η ισορροπία του Ολυμπιακού στο μοίρασμα της απειλής. Όπως και να 'χει , ο Χουάνγκ να 'ναι καλά και όλα τα άλλα μπροστά από αυτόν θα βρεθούν. Πίσω από αυτόν, δεν ξέρω...