Είχαν χαρεί τα Κύπελλά τους την Κυριακή Ολυμπιακός και Μιλάνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις περιμένουν οι περισσότεροι να δουν "άδειες" ομάδες, σύνολα που δεν μπορούν να παίξουν σωστά. Ανεξαρτήτως έκβασης λοιπόν, οφείλω για αρχή να γράψω ότι οι δυο μονομάχοι, μόνο έτσι δεν ήταν. Έβγαλαν τις αμυντικές τους αρετές και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Γιατί, επίθεση παίζεις με το ταλέντο, την όρεξη και την αύρα να γίνεις μάγκας. Άμυνα παίζεις με το κουράγιο, το φιλότιμο και τον εγωισμό. Και αυτά είναι στοιχεία πολύ σημαντικά για κάποια ομάδα σε τούτο το επίπεδο.

Από 'κει και πέρα, οι Πειραιώτες που είχαν μετά από καιρό τόσο κόσμο δίπλα τους (άτιμε κορονοϊέ) απέδειξαν ότι η κατάκτηση του κυπέλλου, τους απογείωσε ως σύνολο. Είχαν πολύ καιρό να βουτήξουν στο παρκέ ο ένας για τον άλλο. Πολύ καιρό να ουρλιάζουν όλοι από τον πάγκο. Βέβαια επαναλαμβάνω, σε αυτό έπαιξαν ρόλο το κύπελλο και ο κόσμος! Οι Ιταλοί ήταν καλοί. Ήταν δυναμικοί πίσω και υποφερτοί μπροστά. Αλλά μόλις το παιχνίδι έφτασε στην τελική του ευθεία, λύγισαν από την ένταση και την αποφασιστικότητα. Πάθος, ψυχή και μια βραδιά που για τους Ολυμπιακούς έκλεισε με χαμόγελα μετά τον ποδοσφαιρικό αποκλεισμό.

Η πεντάδα του Κυπέλλου

Ήταν δεδομένο ότι θα... έπεφτε ξύλο στο ματσάκι. Ειδικά στην αρχή. Οι Ιταλοί έχουν διαφοροποιήσει την φιλοσοφία τους. Δεν είναι η ομάδα του "όσα βάλουμε κι όσα φάμε". Ο Μεσίνα έχει σκληρύνει την άμυνα, προσπαθήσει να ξεκινήσει από αυτή. Στο πεντάλεπτο η ελληνική ομάδα είχε 4 πόντους με... αίμα. O Ολυμπιακός σε ένα σημείο είχε την υπεροπλία και εκεί θα έπρεπε να χτυπήσει με μανία. Και αυτό το σημείο ήταν φυσικά η παρουσία του Φάλ. Οι Ιταλοί σούταραν με άσχημα ποσοστά στην αρχή, αλλά αυτό ήταν μη εκμεταλλεύσιμο. Το... τάισμα του Γάλλου δεν έγινε με συνέπεια και οι φιλοξενούμενοι κατάφεραν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους μέσω της άμυνας. Η αρχική εικόνα του Ολυμπιακού ήταν μπερδεμένη. Η Αρμάνι δεν οργίαζε, αλλά έπαιζε πιο υποφερτά.

Συγκομιδή φτωχή και το rotation του Μεσίνα να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μια ομάδας που είχε σταματήσει τα πικ 'ν ρολ σε τεράστιο βαθμό. Ο Σλούκας το πάλευε αλλά έπεφτε σε τοίχο. Ο Βεζένκοβ έδωσε μια λύση κάποια στιγμή, "ξύπνησε" και το γήπεδο, αλλά όσο οι επιστροφές των Ιταλών ήταν άψογες και μπορούσαν να ελέγχουν αυτοί το τέμπο, η κατάσταση δεν μπορούσε να διαφοροποιηθεί. Χρειαζόταν πάλι ταρακούνημα. Και ήρθε.

Ένα θέμα έχει ο Ολυμπιακός. Να τον... φρενάρεις ποιοτικά. Τότε όχι μόνο οι παίκτες του οδηγούνται σε επιθετικά αδιέξοδα, αλλά χάνουν τα πατήματα και στην άμυνά τους. Οι Λομβαρδοί λοιπόν ήταν διαβασμένοι, απλά μια επιτυχημένη συνταγή τους χάλασε την ιστορία. Ο Μπαρτζώκας μάζεψε την κατάσταση στο τέλος του ημιχρόνου με την... πεντάδα που πήρε το κύπελλο! Απλά μπήκε ο Φάλ στην θέση του Μάρτιν ώστε να απειλήσει με τους κοντύτερους αντιπάλους. Ο Ολυμπιακός βρήκε ενέργεια στην άμυνα, έκανε δύσκολη την ζωή των Ιταλών και μάζεψε την κατάσταση. Εντάξει, 25- 27 ημίχρονο, σκορ... δεκαλέπτου, αλλά οι άμυνες έδωσαν ρέστα!

Οι μουσάτοι λύγισαν...

Το καλάθι του Ντατόμε στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου με 4'' για τη λήξη και με ένα φάουλ να 'χει να δώσει η ομάδα, θα αποτελούσε την αφορμή ή για ξύπνημα ή για... φινάλε. Ο Ολυμπιακός σε 30 λεπτά, είχε βάλει 39 πόντους. Η Αρμάνι τον ζόρισε περισσότερο από κάθε άλλον αντίπαλο. Καμία κούραση, καμία ακεφιά, καμία χαλάρωση. Το πάλευαν οι Πειραιώτες, αλλά οι Ιταλοί ήθελαν να "απαντήσουν" για την ήττα τους στο Φόρουμ. Ο Μπαρτζώκας έβλεπε τους παίκτες του να πετυχαίνουν καλάθι δυσκολότερα απ' ότι έτρωγαν.

Ωστόσο, πήγαιναν στις επαφές, δεν απέφευγαν να πλησιάσουν. Με τους τρείς μουσάτους (Σέρχιο, Μέλι και Ντατόμε) από την άλλη, ο Μεσίνα αναζητούσε την σταθερή απειλή , αλλά τους έβλεπε ταυτόχρονα να χάνουν και... γκολ με άδειο τέρμα. Ο Μακ Κίσικ είχε... ντυθεί Ντόρσεϊ και Σλούκας. Οι δυο συγκεκριμένοι δεν εκβίασαν προσπάθειες και κάθε στιγμή που ο Αμερικανός "έκοβε" τον έβρισκαν.

Ο Ολυμπιακός πέρασε σε αυτό το ματς πρώτη φορά μπροστά στο 33' και ήταν η σειρά του Σλούκα να κόψει την όρεξη των Ιταλών. Οι βόμβες του Κώστα, τους "άλλαξαν τα φώτα" και την ψυχολογία. Στην άμυνα "δάγκωναν" άπαντες και μόλις ο Μεσίνα τόλμησε να πιέσει και να ανοίξει το γήπεδο, ήρθαν τα ρήγματα που έφερναν ή φάουλ ή καρφώματα. Η ομάδα που έβαλε 7 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, σημείωσε 28 στο τέταρτο. Και ξανάκανε ό,τι στον τελικό του Ηρακλείου...

Δεν τους βαριέσαι ποτέ!

Εγώ ένα ξέρω. Ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, αυτή την ομάδα δεν θα την βαρεθούν ποτέ οι Ολυμπιακοί. Παίζει για να κερδίζει, βγάζει πάθος, καρδιά και αν είναι να χάσει, οκ θα χάσει, αλλά οι χαζομάρες κάθε φορά θα είναι μειωμένες. Είχε λείψει η ομάδα στον κόσμο της και ο κόσμος στην ομάδα!

Όσοι βρέθηκαν στο Ειρήνης και Φιλίας απόλαυσαν ένα καλό ματς, δυο ομάδες που θα είναι στα playoffs, δυο σύνολα που ίσως μονομαχήσουν και για την τετράδα, αλλά πάνω απ' όλα απόλαυσαν μια προσπάθεια που δεν σταμάτησε. Ακόμη κι όταν όλα στράβωναν, όταν δεν έμπαινε μέσα η κωλόμπαλα, όταν η Αρμάνι είδε τον ρυθμό, όταν τα σχήματα δεν έβγαιναν. Μπαρτζώκας και παίκτες επέμειναν. Και ο επιμένων νικά. Ο Ολυμπιακός νικά. Και συνεχίζει...

Παρακολουθήστε την Game Night για τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού επί της Αρμάνι: