Μετά από καιρό ξανάγινε Ολυμπιακός και ήταν απόλαυση
Ο Γάλλος ποιητής, η ποιότητα του Καρβάλιο, ο Αστέρας Τρίπολης στα σχοινιά και ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τους πρωταθλητές που μόλις βρήκαν κόσμο ικανό να... μιλήσει στην μπάλα έκαναν υπέροχα πράγματα στο γήπεδο και άγγιξαν την μισή ντουζίνα.
Παραλίγο μισή ντουζίνα τέρματα. Με μπάλα υπέροχη όπως θα διαβάσετε πιο κάτω όταν η ομάδα βγήκε για δεύτερη από τα αποδυτήρια. Για να παίξει δηλαδή στο δεύτερο ημίχρονο. Γενικά σε αυτό το διάστημα η όρεξη είχε χτυπήσει... κόκκινο. Και ενώ στο μισό ματς ο Ολυμπιακός είχε βάλει σπαζοκεφαλιά για το πως θα βρει γκολ και πώς θα αποκτήσει μια σταθερά στο παιχνίδι του, η ίδια ακριβώς ομάδα φρόντισε να εκμεταλλευτεί όλους τους χώρους του γηπέδου, να παιδέψει τον αντίπαλό της, να απειλήσει από παντού και να φτάσει σε μια άνετη νίκη με εμφατικό σκορ.
Οι Πειραιώτες έχουν ένα ακόμα 90λεπτο στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος και η διαφορά που ήδη υπάρχει στην βαθμολογία, αποτελεί και την εγγύηση για την κατάκτηση άλλου ενός πρωταθλήματος...
Απ' το παραμιλητό στην αποθέωση
Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι μια ομάδα μεταξύ δυο ημιχρόνων; Πολύ... Αρκεί να διαφοροποιήσει την φιλοσοφία και το στυλ. Και αυτό γίνεται αναλόγως με τα άτομα που την αποτελούν. Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο μέρος εμφανίστηκε μετά από πάρα πάρα πολύ καιρό καθηλωτικός. Με ποδοσφαιριστές, που ήξεραν τι να κάνουν με την μπάλα στα πόδια. Δεν έψαξε το γκολ μέσω ανάκτησης ή πίεσης. Δημιούργησε και αυτό είναι άλλωστε εδώ που τα λέμε το πρόσωπο του συγκεκριμένου κλαμπ.
Η είσοδος του Βαλμπουενά, η παρουσία του Καρβάλιο, τα ανεβάσματα του Βρουσάι, η επιμονή του Μασούρα. Όλα αυτά και κάποια άλλα λειτούργησαν ευεργετικά για όσους πήγαν στο Καραϊσκάκης και μάλλον στην ανάπαυλα παραμιλούσαν για την επιλογή τους να δουν ένα ματς στο κρύο και όχι στην ζέστη του σπιτιού. Η αγαπημένη τους ομάδα όμως, τους πρόσφερε ένα φανταστικό δεύτερο ημίχρονο. Μετά από πολύ καιρό. Με απειλή από παντού. Και με όλους τους τρόπους.
Βαλμπουενά και... 100 χρονών
Την αρχή την έκανε το γκολ του Παπασταθόπουλου. Γιατί όσα έγραψα πιο πάνω, έγιναν και πολύ πιο εύκολα από την στιγμή που οι Πειραιώτες άνοιξαν το σκορ. Η είσοδος του Βαλμπουενά, ήταν καταλυτική. Όλα διαφοροποιήθηκαν. Είμαι από αυτούς που θεωρούν ότι για να παίζεις χωρίς δεκάρι, θα πρέπει όλη σου η ομάδα να αναπτύσσεται υπέροχα. Και να έχει πλάγια μπακ συγκλονιστικά. Επειδή λοιπόν ο Ολυμπιακός δεν είναι η Λίβερπουλ και σε κάποιες θέσεις της ενδεκάδας υπάρχουν παίκτες που καλά παίζουν, αλλά όχι συγκλονιστικά, όταν εμφανίζονται ποδοσφαιριστές που ξέρουν τι να κάνουν το τόπι, η απόδοση απογειώνεται.
Ο Ματιέ είναι τέτοιος ακόμη κι αν πάει εκατό χρονών. Και από την στιγμή που δεν έχει σταματήσει την μπάλα, αξίζει πάντα να υπάρχει στις λύσεις του Μαρτίνς έστω για όσο αντέχει. Θέλω να σταθώ και στο δεύτερο τέρμα. Είναι προϊόν Καρβάλιο. Ο Πορτογάλος, κατέβασε με το στήθος στον Γάλλο και έφυγε κατευθείαν.
Όταν ξαναβρήκε την μπάλα μπροστά του, έβγαλε μια υπέροχη ξυραφιά χωρίς να το πολυσκεφτεί και απλά ο Μασούρας ήταν εκεί. Ο Μπουχαλάκης μπήκε αλλαγή και βρήκε δίχτυα και αυτός. Το ίδιο και ο Ροντρίγκες. Ήταν ένα διάστημα που ο Αστέρας κινδύνευε να φάει γκολ ακόμη και από φίλαθλο. Τα είχαν χαμένα οι Αρκάδες και το πλήρωσαν.
Στα σχοινιά και νοκ- αουτ
Αυτό το τέταρτο λοιπόν από το 52' ως το 67' ήταν απολαυστικό. Και αποτέλεσε την αποζημίωση για το πρώτο ημίχρονο. Και να ξεκαθαρίσω και εδώ κάτι: Δεν ήταν για... κλωτσιές η εμφάνιση των δυο ομάδων στο 45λεπτο. Ωστόσο οι παίκτες του Αστέρα αισθάνονταν ότι δύσκολα θα ανησυχήσουν. Πιέζονταν με έναν περίεργο τρόπο και για να βγάλει φάση ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνουν χαμηλό το λάθος.
Ε, δεν είναι τόσο κακή ομάδα για να τα κάνει σαλάτα, αν ο άλλος δεν μπορεί να κρατήσει μπάλα. Μια προσπάθεια του Καμαρά, μια κεφαλιά του Τικίνιο και άλλο ένα ...στραβό σουτ του Εμβιλά, ήταν οι καλύτερες κόκκινες ευκαιρίες. Ο Αστέρας δεν τρόμαξε τους πρωταθλητές και όταν έβαλε το γκολ, περισσότερο αυτό συνέβη επειδή σε εκείνο το διάστημα οι γηπεδούχοι είχαν το μυαλό τους να σκοράρουν ασταμάτητα, παρά γιατί ένιωσαν πίεση από τους φιλοξενούμενους.
Για να λυγίσει όμως ένα σύνολο σαν αυτό του Ράσταβατς. Θέλει σφυροκόπημα. Ο Ολυμπιακός λοιπόν, μετά τις αλλαγές, με τον Ελ Αραμπί που μπορούσε να βρει συμπαίκτες του, τον Βαλμπουενά που "άνοιγε" το γήπεδο, τον Καρβάλιο που έχει ποιότητα και τους Βρουσάι- Μασούρα να πλαγιοκοπούν σωστά, στρίμωξε στα... σχοινιά τους "κυανοκίτρινους" και τους έριξε νοκ- αουτ, πριν καλά- καλά καταλάβουν πως το έπαθαν.
Ήταν μια εμφάνιση που έδωσε πράγματα. Χρόνο σε αρκετό κόσμο, θέαμα στον κόσμο, άλλους τρεις βαθμούς, ψυχολογία και όρεξη για την συνέχεια. Και φυσικά υπενθύμισε σε όλους, ότι ο Ολυμπιακός αν έχει αυτός την μπάλα και μπορεί να σε βρει σε καθεστώς ανασταλτικής ανισορροπίας, θα σου "αλλάξει τα φώτα"...