Μια έτσι, μια γιουβέτσι...
Πριν ξεκινήσει ένα παιχνίδι και μάλιστα ένα ματς στο οποίο συγκρούονται οι «αιώνιοι» ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει. Και πριν μιλήσω για τον Ολυμπιακό, θα πω γενικά, ότι η αναμέτρηση αυτής της Κυριακής ήταν και ενδιαφέρουσα και γουστόζικη.
Αυτά για κάποιον που δεν φοράει φανέλα ή φόρμα με το τριφύλλι ή τον δαφνοστεφανωμένο. Γιατί εκεί αλλάζει το θέμα...
Ας μην το κουράζουμε περισσότερο, πάμε στο κόκκινο στρατόπεδο. Ο Παναθηναϊκός όπως παραδέχτηκε και ο Ζαρντίμ, έδειξε ότι ήθελε να κερδίσει.
Όσο μπορούσαν οι «πράσινοι» πάλεψαν, προσπάθησαν, πολέμησαν, έκαναν την δουλειά όσο άντεχαν. Και ήταν ευχάριστη έκπληξη για τους «πράσινους», ότι στο τέλος είχαν παίκτες που κυνήγησαν την κατάκτηση των τριών βαθμών.
Από την άλλη; Ένας Ολυμπιακός που μπέρδεψε και τον εαυτό του. Γιατί δεν πάτησε καλά στην αρχή, δέχθηκε γκολ και μετά όμορφα και απλά, ανέτρεψε την κατάσταση με δυο γκολάρες του Τζιμπούρ! Ο Αλγερινός πήρε την κατάσταση στα δικά του πόδια και έκανε κουμάντο...
Δεν δούλεψε η αριστερή πλευρά
Πώς σας φάνηκε όμως η ομάδα σε γενικές γραμμές; Θεωρώ ότι ένα από τα όπλα της δεν δούλεψε. Η πλευρά των Χολέμπας και Αμπντούν. Ο Χοσέ δεν ήταν καλά, έχει συμμετοχή στα «πράσινα» γκολ και μπορεί να έκανε και την χειρότερη εμφάνισή του, από τότε που έβαλε τα ρούχα της ομάδας! Ως εδώ όμως. Γιατί για ένα κακό 90λεπτο, δεν έχει δικαίωμα κανείς να κράξει, να λοιδωρήσει και να χλευάσει έναν ποδοσφαιριστή. Τα λάθη λοιπόν έγιναν, άλλωστε από αυτά προκύπτουν και τα γκολ. Η ομάδα του λιμανιού, μόλις βγήκε ο Ιμπαγάσα έχασε το 60% της δυναμικής της. Άρχισαν τα κακά δείγματα μόλις κουράστηκε ο Αργεντίνος και όταν βγήκε τελείωσαν αρκετά... Ο Μασάντο πήγε στο πλάι, ήρθε ο Φουστέρ στον άξονα να τρέξει παραπάνω, μα η δημιουργία χάθηκε. Δεν βγήκε κατ' εμέ η αλλαγή του Γκρέκο κι εκεί που στο τέλος θα έβαζε τον Μήτρογλου ο Ζαρντίμ (πολύ αργά) ήρθε και ο τραυματισμός του Σιόβα που ως μια γενική εικόνα, δεν πάταγε και πολύ καλά στο χορτάρι.
Κράτησε τη βαθμολογική διαφορά
Ο Ολυμπιακός λίγο- πολύ κυμάνθηκε στην μετριότητα και δεν έχασε. Άφησε ίδια την βαθμολογική διαφορά και αυτά είναι πράγματα που πρέπει να τα λέμε. Από την άλλη, δεν ικανοποίησε τον κόσμο του που ήθελε οπωσδήποτε νίκη, αλλά στο ποδόσφαιρο, παίζουν δυο ομάδες και ο Παναθηναϊκός του Ρότσα, μπορεί να 'χει βάσανα, αλλά τουλάχιστον κυνηγάει στα ματς -όσο αντέχει- και δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια. Επί της ουσίας δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα αναφορικά με το εγγύς μέλλον. Ο κόσμος θα συνεχίσει να ζητάει τουλάχιστον μια καλή μεταγραφή, η ομάδα θα κλείσει το 2012 με άλλο ένα ματσάκι (στη Νέα Σμύρνη το Σάββατο), μα σίγουρα στα αποδυτήρια του Ρέντη, ο Ζαρντίμ και οι συνεργάτες του, έχουν να συζητήσουν πάρα πολλά με τους ποδοσφαιριστές.
Δυο πρόσωπα λοιπόν ο νταμπλούχος. Υπήρχαν στιγμές που... ξεδίπλωνε αρετές, έχανε ευκαιρίες, αλλά υπήρχαν και άλλες που πρόσφερε δικαιώματα και ευκαιρίες στον αντίπαλό του! Η ζωή συνεχίζεται, μαζί της και το πρωτάθλημα...