Μια ήττα με πολλά κέρδη
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον Ολυμπιακό που λύγισε στο τέλος από τον συγκλονιστικό Ράις, την… ιστορική κουλαμάρα των βολών και των δυο κακών αποφάσεων ενός "πεινασμένου" μπασκετμπολίστα.
Ήταν ένα πολύ όμορφο παιχνίδι που ο Ολυμπιακός το έχασε, παρότι πλην του σκορ, κέρδισε πάρα- πάρα πολλά. Και αυτό το κατάλαβαν άπαντες, όση γνώση κι αν έχουν για το άθλημα. Και μόνο το χαρτί της στατιστικής να δείτε, θα καταλάβετε. Μια ομάδα που πήγε στο ΟΑΚΑ με κακή συμπεριφορά στην επίθεση, για να παίξει με την πιο επιθετική ομάδα της διοργάνωσης και δεύτερη παρακαλώ στις ασίστ.
Δείτε στο στατιστικό, τις τελικές πάσες των δυο ομάδων. Δείτε τα ριμπάουντ. Η ομάδα που φωνάζει και για ένα ταιμ άουτ που δε δόθηκε από τους διαιτητές, προφανώς γιατί δε συνεννοήθηκαν με την γραμματεία. Οι «ερυθρόλευκοι» βέβαια, είναι λογικό να στενοχωριούνται γιατί έχασαν στην παράταση. Γιατί αυτοί έστειλαν το ματς εκεί όμως. Με αβέρτα χαμένες βολές και… ερασιτεχνική αντίδραση στο τέλος της παράτασης. Όμως και τι να πεις στον Μπάλνγουιν; Μαζί με τον Βεζένκοβ ήταν οι παράγοντες που δε περίμενε κανείς. Τον Πολ αρνούμαι να κατατάξω σε τέτοια κατηγορία. Όταν όλοι έλεγαν «τι κάνει αυτός», επέμενα πόσο καλός παίκτης είναι. Ε να βάλει και καμιά βολή ο Μπράντον. Τέλος πάντων…
Ξέρω τι σκέφτεστε, αν το ματς ήταν στο ΣΕΦ θα ‘χε κερδίσει ο Ολυμπιακός! Ε ναι, αλλά στο ΟΑΚΑ ήταν το ματς τι να κάνουμε; Μπορεί να φαίνεται παράξενο το ξαναλέω. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε το ματς, αλλά ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει πάρα πολλά σε αυτό το 45λεπτο. Το που και αν του χρησιμεύσουν, δε μπορώ να το γνωρίζω. Ούτε εγώ, ούτε εσείς. Οι βολές και ο Ράις, έκριναν το ματς. Δε περίμεναν ανήμερα του Αγίου Νικολάου να γιορτάζει ένας άνθρωπος που λέγεται Ταίρίς, αλλά έτσι συνέβη. Όταν ένα ματς κυλάει μέσα στον… ύπνο, όσο κόσμο και να ‘χει το γήπεδο, όταν οι δυο μονομάχοι πάνε στο «μια σου και μια μου» γιατί είναι καλά διαβασμένοι, πάντα την ανακατωσούρα τη φέρνει κάποιος δεν αναμένεται. Και ήταν λοιπόν Ράις αυτός που «έβαλε τη φωτιά». Δε ξέρω αν ο Κεμζούρα τον περίμενε ή όχι, η αλήθεια είναι, πως το κόκκινο πλάνο εξελισσόταν ιδανικά μέχρι να βάλει ο Πιτίνο τον πρώην πλέι- μέικερ της Μακάμπι και της Μπάρτσα.
Οι «πράσινοι» ως πρώτοι επιθετικά στην διοργάνωση, βρήκαν έναν οργανωμένο ανασταλτικά Ολυμπιακό. Δεν έκαναν λάθη οι παίκτες του Πιτίνο, όμως οι «ερυθρόλευκοι» είχαν και σωστή διαχείριση και σωστές επιλογές. Το ροτέισον έφερε αποτέλεσμα, με εξαίρεση τον Ρότσεστι που δε μπήκε όσο θα ήθελε ο προπονητής του στο νόημα. Αν το ‘ξερε αυτό ο Κεμζούρα σίγουρα θα ‘χε προτιμήσει τον Πάντερ. Ο Ολυμπιακός είχε ετοιμαστεί να μη δώσει βοήθειες στην άμυνα των «πράσινων» περιφερειακών. Ο Καλάθης αφέθηκε ελεύθερος, ο Φριντέτ δε μπορούσε να βρει στόχο, αλλά ο Ράις έκανε τη ζημιά στους Πειραιώτες. Ήταν αυτός ο λόγος που προσέξτε:
Σε ένα δεκάλεπτο (πρώτο) 18 πόντους ο ΠΑΟ και έβαλε 15 πόντους σε λιγότερο από πεντάλεπτο στη δεύτερη περίοδο. Πλην του Ρότσεστι, άσχημα μπήκε στο ματς και ο Ρούμπιτ. Επιθετικά, τα πικ ‘ν ρολ των «ερυθρόλευκων» στόχευαν τον Παπαγιάννη και είχαν αποτέλεσμα, αλλά αν κάτι πρέπει να μείνει στη θύμηση των φίλων των δυο ομάδων, αυτό είναι πως μόλις ο Παναθηναϊκός βρήκε τον ρυθμό που του έδωσε ο Ράις, έκανε όλα αυτά που ήθελε ο Πιτίνο. Και θα το επαναλάβω, γιατί σε τέτοια ματς παίζει μεγάλο ρόλο, οι «πράσινοι» δεν έκαναν λάθη. Ανέβηκαν τα ποσοστά των γηπεδούχων στα δίποντα, ξεπερνώντας και τον μέσο όρο τους. Τα μπασίματα των κοντών του «διάβαζαν» την άμυνα του Ολυμπιακού, που συνέχιζε να μην παίζει με βοήθειες.
Ήταν επιλογή. Στην επίθεση το χαμηλό πόστ ήταν η επιλογή των φιλοξενούμενων. «Σημάδι» σε Μιλουτίνοβ ή Πρίντεζη και μετά από ένα ενδιαφέρον πρώτο μέρος, οι «αιώνιοι» πήγαν στα αποδυτήρια με την διαφορά στο + 7 για τον Παναθηναϊκό και με τρίποντο του Ράις, που έφτασε τους 18 πόντους! Και το γράφω έτσι αναλυτικά για έναν λόγο: Σε τέτοια παιχνίδια, δεν είναι εύκολο να βάζει ένας παίκτης 18 πόντους σε 20 λεπτά ερχόμενος από τον πάγκο! Τα επιθετικά ριμπάουντ του ΠΑΟ, έβλαψαν τον Ολυμπιακό. Και ενώ η στατιστική και ο ρυθμός χαμογελούσαν στο «τριφύλλι», ήρθε μια παράδοξη τρίτη περίοδος να στείλει το ματς στην… κόψη στο τελικό δεκάλεπτο. Ο Ολυμπιακός έμεινε ολοζώντανος με τέσσερις Αμερικανούς που πρώτη φορά ζούσαν τέτοιο ματς και τον Βεζένκοβ. Είχε γίνει αυτό που πολλές φορές υπάρχει στον αθλητισμό.
Το… άγνωστο λειτούργησε υπέρ της κόκκινης πλευράς. Ο Μπάλντγουιν ήταν αδίστακτος. Αστοχούσε και ξανασούταρε. Απλά στο τέλος διπλοπροδόθηκε. Ο Ρίντ εμφανίστηκε στο γήπεδο λες και έπαιζε από την αρχή. Ο Τσέρι πίεζε και έβγαζε σούπερ ενέργεια στην άμυνα. Όσο για τον Πόλ; Σας έχω πει από την πρώτη στιγμή, είναι σούπερ παίκτης. Και το δικό του τρίποντο έφερε προβάδισμα στην αρχή της τελικής ευθείας. Ο Ολυμπιακός είχε θέματα στην άμυνα με έλλειψη ενέργειας. Και αυτό το έφτιαξαν τα Αμερικανάκια. Που το πήγαν ως το τέλος. Που αγκάλιασαν τη νίκη και δε τη πήραν από τη διπλή όπως είπαμε επιπολαιότητα/απειρία του Μπάλντγουιν. Κακή τελευταία επίθεση, χαζομάρα στην άμυνα που δεν έκανε φάουλ στον Παπαγιάννη. Τι να πεις στο παιδί όμως; «Πεινάει» για μπάσκετ, φαίνεται, από τον τρόπο που πατάει στο παρκέ. Για να δημιουργηθεί αυτή η συνθήκη βέβαια, ο Βεζένκοβ κατέθεσε την ψυχούλα του, ο Πολ έβαλε πολύ μεγάλα σουτ και γενικά όλοι εκτέλεσαν κατά γράμμα όλα αυτά που έπρεπε. Πολλοί θα είπατε «βάλε στο τέλος τους πιο έμπειρους». Ε, δε πάει έτσι πάντα. Οι επιλογές του Κεμζούρα τον είχαν δικαιώσει και είχαν μπελά μόνο από τον Ράις. Στο έξτρα πεντάλεπτο λοιπόν, οι γηπεδούχοι πήραν το ματσάκι και χάρηκαν. Ξέφυγαν τρεις φορές με καλή διαφορά και ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά φέτος, έδειξε δυναμική και αντοχή να επιστρέψει.
Δεν είχε δείξει τέτοιο σθένος. Δείγμα της δουλειάς που γίνεται πλέον στο Ειρήνης και Φιλίας. Ο Ολυμπιακός «πολέμησε» με τον ίδιο τον εαυτό του. Ακολούθησε έναν αντίπαλο που ξέρει να σκοράρει. Και το έκανε καλά, απλά αν υπάρχει κάτι… ιστορικά σε αυτή την ομάδα, είναι ότι οι παίκτες της από την γραμμή των βολών δε πολυγουστάρουν να βρίσκουν στόχο. Και το γράφω κάπως ειρωνικά, αλλά θα έπρεπε να προβληματίσει. Ένα από τα πιο όμορφα ντέρμπι «αιωνίων». Και το κέρδος του Ολυμπιακού, είναι ότι… ταρακούνησε λίγο την διοργάνωση. Θα το γράψω ακόμη πιο απλά. Αν παίζουν έτσι , δε θα ξαναχάσουν στο ΣΕΦ και θα μπορούν να πολεμάνε με αξιώσεις εκτός έδρας και να κυνηγάνε οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Όρθωσαν ανάστημα στην πιο δύσκολη για αυτούς έδρα. Ο Παναθηναϊκός σε καμία περίπτωση δε τους υποτίμησε. Αναφέρομαι στον Πιτίνο και τους παίκτες του. Το μεγαλύτερο παράσημο στους παίκτες του Ολυμπιακού, το έδωσε ένας από τους καλύτερους περιφερειακούς της Ευρώπης και ας είχε 0/9 τρίποντα. Ο Νικ Καλάθης. Ο διεθνής γκάρντ είπε: « Είναι πάντα ωραίο να κερδίζεις αυτούς τους τύπους». Ο Πιτίνο επίσης αποθέωσε τον Ολυμπιακό. Ώρα λοιπόν να αποθεώσουν και αυτοί τους εαυτούς τους. Με εμφανίσεις τέτοιες. Το επαναλαμβάνω. Μια ήττα από τον ΠΑΟ, είναι κάτι που στενοχωρεί τα κόκκινα αποδυτήρια, ειδικά όταν το ματς κοντεύεις να το κερδίσεις. Όμως ο Ολυμπιακός έχει πλέον παλμό και η διοργάνωση πολύ δρόμο…