Μηχανή του τρόμου

Ο Αστέρας την ισοπαλία την πήρε για πλάκα στην Λεωφόρο, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν μια άλλη ιστορία. Γιατί πολύ απλά, είναι μια άλλη ομάδα. Ένα σύνολο που ‘χει την ευχέρεια να διαθέτει για ένα ημίχρονο τον Βαλμπουενά, να κάνει δυο κόρνερ και να βάζει δυο γκολ και στο δεύτερο μέρος, να μπαίνει ο Φορτούνης να βάζει απ’ ευθείας φάουλ και να αλλάζει και όλη την ταχύτητα των συμπαικτών του. Και τους έφερα αυτούς τους δυο, ως απλά παραδείγματα, μιας και θα μπορούσα να γράψω και για άλλους. Δε χρειάζεται όμως. Για κανέναν. Γιατί πολύ απλά οι Πειραιώτες είναι μια… μηχανή.

Αποδειδειγμένα. Μηχανή! Μπαίνουν, σιγά- σιγά ζεσταίνονται και μετά λειτουργούν στον ρυθμό που θέλουν. Θυμηθείτε, πόσο άνετα κέρδισαν την ΑΕΚ χωρίς να φορτσάρουν. Ε, πιο πολύ κουράστηκαν να πάνε στην Τρίπολη, παρά να πάρουν το ματς, από την στιγμή που έκαναν το 0- 1. Ο Αστέρας μπήκε και έδειξε λίγο ικανός. Μόλις όμως μπήκε το πρώτο γκολ, όλα τελείωσαν.

Πραγματικά, ήταν όμορφα όλα τα γκολ του Ολυμπιακού και με… ξεχωριστές ιστορίες. Ο Τσιφτσής μπήκε για να υποφέρει, αφήστε μάλιστα που ο κακομοίρης δεν είχε και καμία ευθύνη για αυτά που έπαθε. Στο πρώτο τέρμα εκτελέστηκε από τον Σεμέδο.

Και να σκεφτείτε, αν υπήρχε ένας ποδοσφαιριστής των νταμπλούχων, που έδειχνε να μην πατάει καλά στο χορτάρι όταν άρχισε το ματς ήταν ο Πορτογάλος στόπερ. Είχε προλάβει να χάσει δυο μονομαχίες και να φάει και δυο αδειάσματα από επιθετικούς του Αστέρα. Όταν όμως η μπάλα του ήρθε σωστά μέσα στην περιοχή των Αρκάδων σα πραγματικό τάνκ βρήκε δίχτυα. Το δεύτερο τέρμα, είναι η μοίρα του πορτιέρε. Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν φύγει η μπάλα από το πόδι του Βαλμπουενά, ο Τσιφτσής φώναξε «Χρήστο, το σουτ έξω». Τον άκουσε όλη η Ελλάδα μέσω του συνδρομητικού. Δε πρόλαβε να τον ακούσει σίγουρα ο Χρήστος και όποιος άλλος συμπαίκτης του. Το τόπι βασανιστικά, μαρτυρικά, γεμάτα, μαγικά, έφτασε εκτός περιοχής , σε αυτό το «έξω» που είχε… διαβάσει ο τερματοφύλακας του Αστέρα. Και εκεί ο Μαντί Καμαρά έπιασε το τέλειο σουτ και έκανε το 0- 2.

Ο Ολυμπιακός πήγε στην Τρίπολη και δούλεψε σαν μηχανή. Σιγά- σιγά ζεστάθηκε. Έδειξε ότι θα απειλήσει περισσότερο από την δεξιά πλευρά του και το έκανε. Μετά ήρθαν δυο κόρνερ, που σε ένα πεντάλεπτο ήταν αρκετά για να τον στείλουν στα αποδυτήρια με προβάδισμα ασφαλείας. Και επειδή έγραψα για τα αρχικά πατήματα του Σεμέδο, να επισημάνω ότι παράλληλα ο διπλανός του, ο Μπα, ήταν άρχοντας. Βρισκόταν παντού, παρείχε ασφάλεια σε όλους και έχοντας μπροστά του, το δίδυμο- τείχος Εμβιλά- Καμαρά όλα του πήγαιναν ρολόι. Και στο δεύτερο μέρος ο ρυθμός δεν ήταν έντονος, όταν βγήκαν από τα αποδυτήρια οι ομάδες. Ξαφνικά όμως, μετά το γκολ- φάουλ του Φορτούνη, ο Ολυμπιακός έμοιαζε σα να χρειάζεται γκολ… πρόκρισης!!!

Συνέχισε να είναι πιεστικός και σε αυτό έπαιξαν μεγάλο ρόλο και οι αλλαγές. Γιατί όλοι όσοι μπήκαν είχαν την διάθεση να αποδείξουν στον Μαρτίνς ότι κακώς δεν ξεκίνησαν. Και όταν συμβαίνει αυτό, ο μεγαλύτερος κερδισμένος είναι η ίδια η ομάδα. Για τον Ρέαμπτσιουκ δεν θέλω να γράψω κάτι, έπαιξε ένα 20λεπτο σε ένα ματς σκοτωμένο. Θα ‘χει χρόνο ο Μολδαβός να δείξει. Ο Καμαρά πέρα από το γκολ που πέτυχε, έβγαλε και όμορφη ασίστ στον Μπρούμα για το τέταρτο τέρμα.

Ο συνεργάτης του Ράσταβατς μίλησε για αριστουργήματα, αναφερόμενος στα γκολ από τις στημένες μπάλες. Ο Ολυμπιακός δούλεψε καλά από τις πλευρές, είχε τους …βράχους του (Εμβιλά- Καμαρά) αλύγιστους και τα δεκάρια του (Βαλμπουενά- Φορτούνη) με αρκετή όρεξη.

Ε, πως να χάσει. Και πως να χάνει γενικά. Το ξαναγράφω, έχει γίνει μηχανή η ομάδα του Πειραιά. Στα τελευταία πέντε ματς έχει βάλει 22 γκολ (!) , αλλά το θέμα είναι ότι δεν τρώει κιόλας. Και αναγκαζόμαστε ώρες- ώρες να γράφουμε τα ίδια και τα ίδια. Όμως δε μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά και στην τελική ποτέ δε φταίει αυτός που κερδίζει. Αν μπορούν οι αντίπαλοί του, ας παίξουν καλύτερα. Ο Ολυμπιακός έβγαλε ένα διάστημα με αρκετές απουσίες, λόγω τραυματισμών και κορονοϊού.

Τώρα έχουν αρχίσει και μαζεύονται όλοι. Οπότε η κατάσταση φαίνεται και πιο άνετη σε θέματα επιλογών. Το πρόγραμμα έτσι όπως τους έλαχε, χαρίζει στους «ερυθρόλευκους» την ζωή (λέμε τώρα γιατί που τέτοια τύχη για ποδοσφαιριστές) των παικτών του ΝΒΑ! Περιοδεία! Τρίπολη, Αγρίνιο, Τούμπα σε μια εβδομάδα! Τρία εκτός έδρας παιχνίδια με την ομάδα να βρίσκεται στην κατάσταση που θέλει ο προπονητής της. Ασταμάτητη…