Μετράμε πλέον αντίστροφα για την έναρξη των υποχρεώσεων της Εθνικής μας ομάδας στο Nations League. Σε εποχές περίεργες, με τα γήπεδα άδεια και με τις ομάδες (εννοώ τα σωματεία) να προσπαθούν να πατήσουν γερά στα νέα δεδομένα. Καταλαβαίνει κανείς μάλιστα, πόσο πιο δύσκολο γίνεται όλο αυτό για τις εθνικές ομάδες. Και ακόμη περισσότερο για την δική μας και τον ομοσπονδιακό τεχνικό.

Ωστόσο, ο Τζον Φαν Σιπ φαίνεται αποφασισμένος να περπατήσει σε ένα δικό του μονοπάτι. Ως Ολλανδός θα προτιμούσε να γίνει... ιπτάμενος μέχρι το Κατάρ (το παγκόσμιο κύπελλο είναι ο μεγάλος του στόχος), αλλά ξέρει ότι αυτό δεν είναι και πολύ εύκολο να συμβεί. Συνεπώς, όταν δε μπορείς να αλλάξεις του νόμους της φυσικής, κοιτάς να επιβάλλεις τους δικούς σου. Ποιοι είναι αυτοί; Απλά πραγματάκια, που ίσως στην Ελλάδα να φαίνονται και κάπως παράξενα μιας και σε τούτη τη χώρα αφενός μεν κάθε ενέργεια κρίνεται εκ του πονηρού, αφετέρου δε υπάρχει και η κλασική σαχλαμάρα να ξέρουμε καλύτερα την δουλειά του άλλου...

ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΘΕΟ

Ποιοι είναι οι νόμοι του Ολλανδού λοιπόν; Πρώτον ήθελε με το "καλημέρα" να φτιάξει μια καλή παρέα. Δεν είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου, αλλά δείχνει να είναι εξαιρετικός διαχειριστής. Γνωρίζει καλά, ότι για να παίξει σωστά μια εθνική ομάδα, πρέπει αυτοί που βρίσκονται σε αυτή να τη γουστάρουν. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι ο ίδιος είναι από μια χώρα που βγάζει παικταράδες, αλλά σε βάθος χρόνου, οι προπονήσεις της εθνικής Ολλανδίας έμοιαζαν συχνά με υπερπαραγωγή του WWE με τους ποδοσφαιριστές να τσακώνονται είτε για το χρώμα τους, είτε για τα χρήματά τους, είτε για το ποιος είναι καλύτερος!

Ο Φαν Σιπ, για να φτιάξει μια καλή οικογένεια, πήρε και σκληρές αποφάσεις. Άφησε έξω παίκτες, που σύμφωνα με τον περίγυρο και τον Τύπο (ρεπόρτερ εθνικής), "μπήκαν στο μάτι" παραγόντων. Θα μου πείτε "οι παράγοντες κάνουν κουμάντο ή ο προπονητής;" Εδώ είναι μια ωραία συζήτηση που θα μπορούσε κάποιος που είναι απ' έξω -όπως εγώ- να αναρωτηθεί "γιατι δε καλούνται για παράδειγμα ο Μήτρογλου ή ο Παπασταθόπουλος ή ο Μανωλάς". Απάντηση όμως πρέπει να δώσει κάποια στιγμή ο ίδιος ο προπονητής, έτσι δεν είναι; Τα ρεπορτάζ μιλούσαν για "ανακατωσούρα" στα αποδυτήρια. Ίσως η πόρτα ανοίξει και πάλι, ίσως όχι. Ποιος ξέρει; Σημασία έχει αυτή τη στιγμή, πως ο Φαν Σιπ, παίρνει και ένα ρίσκο. Προχώρησε στο δικό του στοίχημα και να σκεφτείτε, μιλάμε για μια ομάδα στην οποία ο μέσος όρος ηλικίας έχει βουλιάξει, το ταλέντο υπάρχει και ο μεγαλύτερος είναι ο Σιόβας! "Έχει δικό του Θεό", λένε όσοι τον ζουν τον Ολλανδό και αυτό έχει αρχίσει να αρέσει πάνω απ' όλα στους ποδοσφαιριστές.

"ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;"

Η ουσία και το πιο γουστόζικο και αυτό που πρέπει να κρατάμε, είναι πως ο Φαν Σιπ βλέπει όλους τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Όλους που μπορεί να καλέσει. Και για αυτό τον λόγο εξάλλου, καταφέρνει κάθε φορά να μοιράσει εκπλήξεις με τις επιλογές του. Να, καλή ώρα αυτή τη φορά, τα ρούχα της ομάδας μας, τα έβαλαν ο Μιχαηλίδης και ο Σβάρνας. Κι αν για αυτούς τους δυο , δεν υπήρχε μεγάλη έκπλήξη (λόγω ταλέντου και ευκαιριών σε ΑΕΚ- ΠΑΟΚ), πολλοί αναρωτήθηκαν "ποιος είναι αυτός;" όταν είδαν το όνομα του Λάζαρου Ρότα της Φορτούνα Σιτάρντ. Όμως στην τελική, η δουλειά του Φαν Σιπ, που ολομόναχος -το ξαναλέω- έχει επιλέξει δικό του δρόμο, είναι αυτή. Να εκπλήσσει. Να επιλέγει κάτι που δεν το περιμένουμε.

Να εμφανίζει τον κάθε Ρότα , τον κάθε Παυλίδη, τον κάθε Χατζηδιάκο που με άλλους ομοσπονδιακούς δε θα ξέραμε καν την ύπαρξη αυτών των παιδιών. Μια καλή εθνική ομάδα, πρέπει να δείχνει ότι η πόρτα της είναι ανοιχτή ανά πάσα στιγμή. Έτσι μπαίνει και αυτή πάντα στο μυαλό των ποδοσφαιριστών. Και γίνεται και ένας στόχος. Θα μου πείτε "ο Ρεχάγκελ που την είχε κλειστό κλάμπ, πήρε την κούπα". Ναι, αλλά οι καιροί αλλάζουν. Και το ποδόσφαιρο αλλάζει. Η ταχύτητα είναι το νούμερο ένα σε μια ομάδα και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πρέπει να τρέχεις καλά στο γήπεδο. Να ανανεώνεσαι , να φρεσκάρεσαι. Ο Φαν Σιπ λοιπόν όλα αυτά τα ξέρει και τα θέλει. Και θα συνεχίσει να μας κάνει να αναρωτιόμαστε για τις προσκλήσεις του, κάτι που πραγματικά εμένα με βρίσκει πέρα για πέρα σύμφωνο.

ΕΠΟ, ΠΑΟΚ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Ο Ολλανδός θα πρέπει σε αυτό το σημείο να τονίσω, ότι έχει και την δύσκολη αποστολή να επιβιώσει, να κλείσει αυτιά, να κάνει δουλειά σε ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον που δεν είναι υγιές. Σκεφτείτε λίγο τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και δε χρειάζεται να σας κάνω περισσότερη ανάλυση. Η Ομοσπονδία είναι ουσιαστικά ο... εργοδότης του Φαν Σίπ. Η ΕΠΟ που δε μπορεί να κάνει έναν τελικό κυπέλλου. Η ΕΠΟ που 'χει "φάει το χρέωμα" ότι έχει έναν πρόεδρο με τις ευλογίες του ΠΑΟΚ.

Πως μεταφράζεται αυτό; Παίζει παίκτης του ΠΑΟΚ; Ο Φαν Σιπ κάνει χάρες. Δεν παίζει; Θα του βάλει τις φωνές ο Γραμμένος (εδώ γελάμε). Δε παίζει ο Τσιμίκας που πήγε στη Λίβερπουλ και παίζει ο Γιαννούλης; Ο Φαν Σιπ πάλι κάνει χάρες. Σκεφτείτε το δύσκολο έργο του Ολλανδού επίσης, έχοντας ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού (ο οποίος είναι σε ευθεία κόντρα με την Ομοσπονδία). Οι ερυθρόλευκοι και να μη θέλουν να το πιστέψουν μπορούν και να σκεφτούν (κάποιος που δεν χρησιμοποιείται) "δε παίζουμε γιατί η ομάδα μας τσακώνεται με την ΕΠΟ". Εσείς δε θα το σκεφτόσασταν; Εγώ εύκολα... Όμως είμαι σίγουρος ότι απ' όλες αυτές τις ιστορίες (υπάρχουν και άλλες για όλες τις ομάδες), ο Τζον Φαν Σίπ δεν ασχολείται με καμία. Είναι καριερίστας, ο πάγκος της Ελλάδας είναι πρόκληση και το μόνο που θέλει είναι να κάνει την υπέρβαση, να φτιάξει μια καλή παρέα και να την πάει στο Κατάρ τον Νοέμβριο του 2022!

Η ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ

Πάμε και στο γήπεδο για να κλείσω έτσι τούτο άρθρο. Ο Φαν Σιπ στους αγώνες με Κόσοβο και Σλοβενία, έχει στόχο να χρησιμοποιήσει όσο περισσότερους γίνεται. Ακολουθώντας όμως τους νόμους του και τις δικές του ισορροπίες. Παραδείγματα: Μεταγραφή Τσιμίκα στη Λίβερπουλ. Δε του δίνει εισιτήριο ενδεκάδας αν δε το κερδίσει. Ο Φορτούνης λόγω τραυματισμού δεν ήταν στο ξεκίνημα της προσπάθειας. Η λογική λέει, ότι κόντρα στη Σλοβενία θα ξεκινήσει στον πάγκο. Ο Κυριακόπουλος "έκανε παπάδες" με την Σασουόλο σε βαθμό να τον συζητά το μισό Καμπιονάτο. Κι αυτός λογικά θα περιμένει την σειρά του. Ο Σιόβας είναι στο "μάτι" ομάδων της Πριμέρα, αλλά στην εθνική ο Φαν Σιπ τον θέλει "παιδονόμο" και του το έχει εξηγήσει.

Ο Ολλανδός θα πάει με Μπάρκα (προηγείται λίγο) ή Πασχαλάκη, Σταφυλίδη- Σβάρνα και Γιαννούλη- Μπακάκη στην άμυνα. Μπουχαλάκη- Κουρμπέλη στα χαφ. Στις πλευρές, Μάνταλο- Λημνιό και τον Μπακασέτα πίσω από τον Παυλίδη. Αυτές δείχνουν να είναι οι αρχικές επιλογές χωρίς να σημαίνει και κάτι. Και όσο περισσότερο ο ίδιος δημιουργεί προκλήσεις με τις κλήσεις τους, τόσο θα ανεβαίνει το επίπεδο στην ομάδα. Ο Ρότα για παράδειγμα ήταν πολύ καλός στις προπονήσεις, όμως ήταν ο Χατζηδιάκος που εμφανίστηκε από το πουθενά και πήρε φανέλα βασικού μέχρι να τραυματιστεί. Ένα θέμα έχουμε στη θέση του φορ (πάμε με Παυλίδη, Κουλούρη), αλλά τι να κάνουμε; Η παραγωγική διαδικασία σε αυτή τη θέση, δε λειτουργεί καλά... Η ουσία είναι, ότι αυτή η εθνική μπορεί να πετύχει, αν μείνει "δεμένη", μακριά από την... αρώστια της ποδοσφαιρικής Ελλάδας και ο Φαν Σιπ συνεχίσει να τους γράφει όλους εκεί που δε πιάνει μελάνι. Του το εύχομαι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Εθνική Ελλάδας: Την Τετάρτη η αναχώρηση για Λουμπλιάνα