Μοναδικό χάρισμα...

Να χάνει ο Ολυμπιακός και να πανηγυρίζουν οι Παναθηναϊκοί είναι συνηθισμένο φαινόμενο (όπως και το αντίθετο). Ε, απλά επαναλήφθηκε, μόνο που αυτή τη φορά, οι «πράσινοι» το χάρηκαν όσο ποτέ άλλοτε με την ψυχή τους, αφού οι «ερυθρόλευκοι» τους έκαναν το καλύτερο πασχαλινό δώρο (και όχι ο Γιασικεβίτσιους που ως το 26' είχε πάθει οχτώ εγκεφαλικά με τους παίκτες του).

Το σκηνικό, άρεσε πολύ στους λεγόμενους «ακραιφνείς μπασκετικούς», εξόργισε τους φίλους της ομάδας του Πειραιά. Ειδικά τον κόσμο που γύρισε την πλάτη στη Μεγάλη Παρασκευή και είπε να κάνει το χατίρι στον Σφαιρόπουλο και την ομάδα και να πάει στις εξέδρες να δει τον Γιανκούνας να βάζει το… γκολ νίκης της Ζαλγκίρις και του Παναθηναϊκού μαζί! Εδώ που τα λέμε, αν έλεγες στους Ολυμπιακούς ότι θα δώσουν ένα παιχνίδι σημαντικό, τελευταία αγωνιστική με μισή ομάδα και θα ‘ναι και Μεγάλη Παρασκευή απόγευμα, θα σου απαντούσαν ότι το μόνο που μένει είναι τους φέρεις αντιπάλους με τους Ρόκετς. Όμως πλην αυτού (του Χιούστον δηλαδή), όλα τα άλλα ίσχυσαν.

Μεταξύ μας, των «ερυθρόλευκων» δε τους έφταιξε κάτι άλλο για το σκηνικό που μόλις περιέγραψα από το χαζό τους το κεφάλι. Θα μπορούσαν να ‘χουν αποφύγει έστω μια από τις βλακείες που έκαναν τον προηγούμενο καιρό (ναι ξέρω, για όλα υπάρχουν δικαιολογίες) και να μη κάθονται να «καίγονται» με… μετρημένα κουκιά στη δωδεκάδα τους, για το αν κερδίσουν την πληρέστατη Ζαλγκίρις που συν τοις άλλοις, ήταν και άνετη, αφού φρόντισαν για αυτό μια μέρα πριν η Έφες και η Μπαρτσελόνα.

Ο Σφαιρόπουλος πέρασε δύσκολη εβδομάδα. Οι συνεργάτες του που τον άκουγαν δυσκολότερη και οι παίκτες που μπόρεσαν να βάλουν τα… ρούχα της δουλειάς, απέκτησαν - λογικό - πασχαλιάτικα μια έξτρα πίεση. Αν τα βάλουμε κάτω για να τα πούμε όπως είναι, ο Ολυμπιακός κλήθηκε να κερδίσει την Ζαλγκίρις έχοντας στη δωδεκάδα, τους δυο μικρούς που «τρώνε γκάζι» (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό πάντα, αλλά δεν έπαιξαν), τον Ουίλτζερ και τον Τόμπσον που δεν υπολογίζονται όταν είναι όλοι καλά, τον Μπόγρη που περίμενε τόσους μήνες μια καλή ευκαιρία και δε του βγήκε. Τον Παπαπέτρου σε ρόλο… Νίντζα , τον Μιλουτίνοβ να κρατάει τη μέση του και να αποδεικνύεται ο πιο αξιόπιστος και όλους τους άλλους κοντούς. Μάντζαρης, Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς, Μπράουν με εντολή να κάνουν τα πάντα σε άμυνα και επίθεση και φυσικά άφησα τελευταίο τον άνθρωπο που θα έπρεπε περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να πάρει την κατάσταση πάνω του!

Ο Σπανούλης αναγκαζόταν προσφάτως να έχει επιδόσεις φάιναλ-φορ για να μην χαθούν αγώνες, φαντάζεστε λοιπόν τώρα που τέσσερις βασικότατοι συμπαίκτες του ήταν ανήμποροι να βοηθήσουν.

Πράγματι ο Βασίλης μπήκε καλά, οι συνεργασίες του με τον Μιλουτίνοβ, άρχισαν να αποδίδουν στα πρώτα πικ ‘ν ρολ, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός πάτησε γερά στο παρκέ, γιατί πολύ απλά αποφάσισε να… εμφανιστεί ο Χόλις Τόμπσον και να αντέξει στο «4» ο Παπαπέτρου. Η ομάδα άρχισε να παίρνει πράγματα από την άμυνά της. Οι Λιθουανοί ως το 8’ είχαν μόνο έξι πόντους και έβγαλαν ένα ημίχρονο με 0/2 τρίποντα. Κέρδιζαν τα ριμπάουντ, είχαν 5 κλεψίματα, αλλά ο μεγαλύτερός τους μπελάς, ήταν το 76,5% του Ολυμπιακού στα δίποντα. Ο Σάρας φώναζε στους παίκτες του, αλλά η ρακέτα τους έμοιαζε με οικόπεδο που σουλάτσαραν οι «ερυθρόλευκοι» όπως γούσταραν. Ρόμπερτς και Μάντζαρης πίεζαν σωστά και να όλοι οι κοντοί της ομάδας δεν είχαν τις δυσκολίες απέναντι στου φουλ πρες των Λιθουανών, μάλλον η διαφορά του πρώτου μέρους θα ‘ταν μεγαλύτερη των 12 πόντων.

Η «μαύρη» τρύπα ήταν ο Ουίλτζερ. Μπήκε, «έφαγε» τα πάντα πίσω και η παρουσία του ήταν κακή, αντίθετα με το δεύτερο μέρος, που έδωσε πράγματα. Αντιθέτως ο Τόμπσον δεν ήταν κακός σε διάρκεια , απλά καλείται να αποδείξει ότι σε συγκεκριμένο ρόλο μπορεί να δώσει κάτι και όχι να... λιποθυμήσει ξανά. Ο Γιασικεβίτσιους είχε πολλά παράπονα από την inside άμυνα των παικτών του, αλλά όσο και να φώναζε, οι αλλαγές τους και οι επιστροφές τους όταν ο Ολυμπιακός «έσπαγε» την πίεση ήταν κακές. Στην τελική, έχει κι αυτό το ρίσκο του. Έναν μεγάλο αντίπαλο είχε ο Ολυμπιακός και ο Σάρας το γνώριζε. Αυτό ήταν το περιορισμένο ροτέισον. Οι Λιθουανοί έκαναν αλλαγές σαν «τρελοί». Πίεζαν και έτρεχαν ασταμάτητα. Οι Πειραιώτες είχαν μείνει λίγοι. Όσο πέρναγε η ώρα λιγότεροι. Ως το 26’ υπήρχε ο Ολυμπιακός και ένα «φάντασμα» στο γήπεδο. Μετά ήταν η Ζαλγκίρις με ένα… δείγμα ομάδας απέναντί της.

Ο Σπανούλης πιεσμένος. Ο Μιλουτίνοβ όσο άντεχε. Συγκινητικός. Μόνος του μια φροντ λάιν. Τα πνευμόνια του, είναι ακόμη στο παρκέ του ΣΕΦ. Οι Πειραιώτες κρατήθηκαν από την άμυνα και μόνο από αυτή. Επιθετικά είχαν «σβήσει». Κανά φάουλ, καμιά προσπάθεια «τραβηγμένη από τα μαλλιά» και τέλος. Στα 4λεπτο της παράτασης ο Ολυμπιακός δεν είχε βάλει πόντο, μέχρι να ‘ρθουν δυο βολές του Μιλουτίνοβ. Και παρότι το ριμπάουντ/ καλάθι του Ουίλτζερ έδωσε προβάδισμα, οι περιστροφές ήταν τραγικές στο μπάσιμο του Ουλανόβας και έφεραν το καλάθι-νίκης του Γιανκούνας.

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, δεν έχει αρχίσει καν η αναμέτρηση Ρεάλ- Μπάμπεργκ. Όμως θα γράψω το εξής: Με τους παίκτες του υγιείς και σωστή διαχείριση, ο Ολυμπιακός θα πάει στο φάιναλ- φορ όποιος και αν είναι ο αντίπαλος. Αν συνεχίσουν τις βλακείες (τραγικός ο τελευταίος μήνας) ίσως δουν τη διοργάνωση από την τηλεόραση και δεν αποκλείεται και να θυμούνται τι έκαναν τη Μεγάλη Παρασκευή. Ή μάλλον τι έκαναν και στη Μάλαγα! Γιατί είναι χάρισμα, μοναδικό φαινόμενο αυτής της ομάδας, να κάνει καταπληκτικές πορείες και τον τελευταίο της μήνα, να νομίζεις ότι αποκλείστηκε.

Δεν είναι δίκαιο, αλλά έχουν βάλει και το χεράκι τους (και τη γκαντεμιά τους)!

Τα λέμε στα πλέι- οφ..