Ξεκινάω με το… ξενέρωμα για να τελειώνουμε με αυτό. Δε θέλω να χαλάσω τη διάθεση όσων αναγνωστών είναι Ολυμπιακοί. Όμως θα το γράψω γιατί είναι η πραγματικότητα. Έκλεισε το 1/3 του μαραθωνίου της Ευρωλίγκας. Ρεκόρ του Ολυμπιακού 8-2. Δε λέει και πάρα πολλά. Η συνέχεια θα είναι σκληρή. Δύσκολη. Έρχονται μεγάλοι αγώνες. Πολύ. Και το ξέρετε και εσείς. Ακόμη και όσοι ουρλιάξατε στο τρίποντο του Στρέλνιεκς που έβαλε την «ταφόπλακα» στη Βαλένθια .

Πάει αυτό. Πάμε στα άλλα: Σας έγραψα «καθαρόαιμα» μετά την αναμέτρηση στο Φόρουμ. Εκεί ήταν ο ΜακΛίν , ο Ρόμπερτς, ο Στρέλνιεκς. Και δίπλα οι άλλοι. Τώρα στην Φοντέτα, άλλαξε η δουλειά. Ήταν ο Παπανικολάου, ο Πρίντεζης, ο Παπαπέτρου. Ναι, αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Χωρίς Μάντζαρη. Χωρίς Αγραβάνη. Και με τον Σπανούλη να ‘χει πάει σίγουρος ότι θα παίξει και να βλέπουν οι συμπαίκτες του τελευταία στιγμή να λέει « όχι σήμερα».

Και; Μόνο αυτοί το μπορούν. Μόνο αυτοί ξέρουν το… κόλπο μακριά από την έδρα τους. Ο βρυκόλακας της Ευρωλίγκας. Η ομάδα-μπουρλότο για εκτός έδρας ματς. Με 4/5 πλέον μακριά από τον Πειραιά. Με την χειρότερη έδρα της διοργάνωσης, ένα γήπεδο κρύο, που γεμίζει με εξαιρέσεις. Και τώρα θα περιμένουν να δουν, ποιοι θα πάνε στο ΣΕΦ κόντρα στη Ρεάλ και κυρίως ποιοι θα μείνουν ως το τέλος (δε πιστεύω ότι τα γράφω, αλλά ναι, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στο Ειρήνης και Φιλίας).

Ο Ολυμπιακός κέρδισε την Βαλένθια για συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον και κυριότερο, γιατί είναι μάγκας σε αυτή τη διοργάνωση. Έχω ξαναπεί, ότι και τέσσερις να μείνουν όρθιοι, μπορούν να κερδίσουν. Το γνωρίζει ο αντίπαλος αυτό. Στο Μιλάνο έχασαν τα ριμπάουντ. Αυτή τη φορά σάρωσαν με 17 επιθετικά! Πρώτος λόγος αυτός. Δεύτερος η αμυνάρα, που αν εξαιρέσουμε τα εκτός ισορροπίας τρίποντα του Γκρίν (είναι σπεσιαλιτέ του Έρικ), λειτούργησε υποδειγματικά. Τρίτος, ο πλουραλισμός. Κανείς δεν υστέρησε. Ο Τολιόπουλος έδωσε απίστευτη βοήθεια όσο χρησιμοποιήθηκε. Οι ψηλοί καλύτεροι από το ματς στην Ιταλία. Όλοι. Και κυρίως ο Παπαπέτρου με τον Τόμπσον που δε τα ‘χαν πάει καλά με την Αρμάνι.

Δε θα γράψω για… Λερναία Ύδρα. Πολυφορεμένο. Και μάλλον προσβλητικό. Ο Σφαιρόπουλος έδωσε ρεσιτάλ από τον πάγκο. Όχι γιατί απέφυγαν την πίεση (πλην δυο εξαιρέσεων), ούτε γιατί λειτούργησαν σωστά στην ισορροπία άμυνας-επίθεσης. Έδωσε ρεσιτάλ, γιατί κράτησε την ομάδα όρθια στην ήττα από τον ΠΑΟ και την οδηγεί σε ένα φοβερό σερί. Το 8- 2 δε λέει πάρα πολλά (επαναλαμβάνω) αλλά είναι μια πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός είναι στην κορυφή. Θα το ξαναγράψω: Δύσκολα θα μείνει εκεί. Αλλά οι αντίπαλοι πρέπει να τον φοβούνται (και το κάνουν) γιατί δε χαμπαριάζει.

Για αυτό είναι μάγκες και οι προπονητές και οι παίκτες. Γιατί δε χαμπαριάζουν και πολεμάνε. Για την πάρτη τους, για τα αποδυτήριά τους και για όσους τους πιστεύουν. Τόσο απλά, τόσο καθαρά…

Και να σκεφτείτε, ότι οι πέντε πόντοι προβάδισμα στο ημίχρονο, ήταν μια χαρά για την ομάδα που… έχανε. Ναι, αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ολυμπιακός σε γενικές γραμμές και στο… κάδρο του 20λεπτου ήταν καλύτερος. Είχε συγκέντρωση, μπήκε όπως έπρεπε στην επίθεση με καλό… τάισμα ψηλών και σωστή σύνδεση με το καλάθι από την περιφέρεια. Την ώρα που «χτιζόταν» η διαφορά, ο Παπανικολάου φρόντισε να δημιουργήσει μπελάδες στον Γκρίν. Ο Βιντορέτα έκανε αυτό που πρέπει να πράττει κάθε καλός προπονητής. Έβγαλε τον Έρικ για να ηρεμήσει και να επιστρέψει δριμύτερος. Και το πέτυχε, μιας και ο πρώην «ερυθρόλευκος» κράτησε ολομόναχος την ομάδα του όρθια. Συνάμα πίεσαν οι γηπεδούχοι σε όλο το γήπεδο, μια πίεση που τους απέφερε λίγους καρπούς, αφού αρχικά ο Παπανικολάου και μετά από λίγο άπαντες οι συμπαίκτες του, βρήκαν τους τρόπους να γυρίσουν τη μπάλα όπως έπρεπε για να έρθουν πόντοι. Σημαντική η παρουσία του Τολιόπουλου στο πρώτο δεκάλεπτο όπου βρήκε πέντε πόντους- φαρμάκι για την Ισπανική άμυνα.

Κακά τα ψέματα όμως, η Φοντέτα έβλεπε και αυτή, την άμυνα του Ολυμπιακού να οδηγεί το ματς όπου εκείνη ήθελε. Πλην του Γκρίν όλοι οι άλλοι, απειλούσαν σα… φωτοβολίες. Το πλάνο με Πλάις και Χλίνασον, λίγο απέδωσε. Ο νεαρός Ισλανδός ειδικά που μας ζάλισαν στο Ευρωμπάσκετ (Ελσίνκι) αλλά και εκεί έπαιξε ελάχιστα, μπήκε με όρεξη, όμως ο ΜακΛίν με ντουμπλάρισμα από Παπαπέτρου συνήθως, τον έκανε αλλαγή. Η Βαλένθια δε μπορούσε να αποκτήσει σταθερότητα και στηρίχτηκε σε όλο το 20λεπτο αποκλειστικά και μόνο στον Γκρίν. Παρά τις απουσίες και το συγκεκριμένο ροτέισον δηλαδή, ο Ολυμπιακός είχε κάνει καλή δουλειά απλά έπρεπε να αποφύγει τα «νεκρά» διαστήματα.

Δεν άλλαξε πολλά πράγματα η Βαλένθια. Συνέχιζε να πιέζει αλλά ο Ολυμπιακός προσαρμόστηκε. Έβγαλε ήρεμε σχετικά την τρίτη περίοδο, χάρη στον τεράστιο Πρίντεζη που έφτασε στο ντάμπλ- ντάμπλ και όταν πήγε στην τελευταία έπρεπε να ‘χει απλά ηρεμία και δυνάμεις. Όταν έγινε το 58- 63 η Φοντέτα «πήρε φωτιά». Ο καλός ο πυροσβέστης συνήθως, προέρχεται από την ανατολική Ευρώπη. Ο Γιάνις Στρέλνιεκς λοιπόν πέτυχε το καλάθι του ματς και μετά ανέλαβαν ξανά οι Έλληνες. Την οργάνωση, την άμυνα και το τρίποντο του Μάντζαρη δε το είχε. Τη δύναμη και την άμυνα του Αγραβάνη δε την είχε. Όλα τα… καλούδια του Σπανούλη δε τα έχει 57 μέρες τώρα. Όποιος όμως παίζει όπως είπε ο Παπανικολάου είναι έτοιμος για όλα.

Αυτός είναι ο Ολυμπιακός και για αυτό επιβάλλεται ο κόσμος του να τον αγαπάει. Μόνο αυτή η ομάδα μπορεί να ζήσει και να προκόψει με τόσο πόνο στην Ευρωλίγκα. Γιατί έμαθε να μην χαμπαριάζει!

Τα λέμε μετά τη Ρεάλ…