Μόνος, πολύ μόνος...
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον Ολυμπιακό που σάρωσε στην κανονική περίοδο και έκανε τους πάντες να τον ψάχνουν με τα κιάλια.
Πάει και για φέτος η κανονική περίοδος. Και πρέπει να γράψεις κάτι για τον Ολυμπιακό. Ανήμερα Καθαρή Δευτέρα! Ας το δούμε κυνικά το πράγμα. Μπαίνουν οι "ερυθρόλευκοι" στα πλέι- οφ. Και βρίσκονται 16 βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο Άρη.
Με δυο λόγια, ακόμη και όλα τα ματς να έχαναν, αν ερχόταν συγκεκριμένος συνδυασμός αποτελεσμάτων για τους πέντε άλλους, θα μπορούσαν και πάλι να πάρουν το πρωτάθλημα. Εντάξει, δε θα τα χάσει τα ματς ο Ολυμπιακός. Το γράφω απλά για να δώσω την απόλυτη υπερβολή (που δεν είναι και τόσο υπερβολή) στο κατόρθωμα του Μαρτίνς και των ποδοσφαιριστών του.
Όχι δεν θα καθίσω να κάνω τη σούμα των επιδόσεων των "ερυθρόλευκων". Αυτό, πρώτα ο Θεός, θα γίνει μετά και την φιέστα. Ή άντε κάποιοι βιαστικοί, θα το προσπαθήσουν μόλις κατακτηθεί μαθηματικά ο τίτλος. Λογικό κι αυτό...
Εδώ όμως μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα που θα ‘χει την ευκαιρία να δει όλος ο οργανισμός μέχρι να τελειώσουν οι επίσημες υποχρεώσεις.
Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει η εκκρεμότητα με την Άρσεναλ. Δε πιστεύω ότι μπορεί να επαναληφθεί ο περσινός θρίαμβος, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι η ομάδα δεν έχει δικαίωμα να πάει στο Λονδίνο και να κάνει την προσπάθειά της. Αυτό και μόνο όπως το γράφω αρκεί.
Στη συνέχεια, είναι το ντάμπλ. Όταν είσαι ο Ολυμπιακός και έχεις φτάσει στους "4", ε, δεν έχεις λόγο να αδιαφορήσεις. Από την στιγμή που χάρη στην πονηριά του Μπουχαλάκη, αποφεύχθηκε ο αποκλεισμός στο Βικελίδης, ο Ολυμπιακός έχει την υποχρέωση να πάει ως το τέλος -αν μπορεί φυσικά- και στο κύπελλο.
Υπάρχουν κι άλλα ουσιαστικά όμως που έχουν να κάνουν με την ίδια την ομάδα, το εγγύς μέλλον και την προσπάθεια να γίνει ακόμη πιο ισχυρή. Ας δούμε την αλήθεια κατάμουτρα. Ο Ολυμπιακός δεν ευθύνεται που τους άφησε τόσο πίσω. Ο ίδιος έκανε την δουλειά του, οι άλλοι όχι.
Πνιγμένοι στα προβλήματά τους, στις αλλαγές προπονητών και στην εσωστρέφεια. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου, ότι δεύτερος κατέληξε ο Άρης γιατί πολύ απλά είχε τα λιγότερα βάσανα από τους άλλους. Επιστρέφω στον Ολυμπιακό. Κάθε ματς των Πειραιωτών περνάει από... σουρωτήρι. Σε τέτοιο βαθμό, που ορισμένες φορές να αδικούμε άπαντες την ομάδα.
Να γινόμαστε αυστηροί, να θέλουμε να την κολλήσουμε στον τοίχο και να ξεχνάμε ότι έχει εξαφανιστεί χιλιόμετρα από τα μάτια των αντιπάλων της. Όμως αυτή είναι η ζωή και η μοίρα του Ολυμπιακού. Να έχει μοναδικό μεγάλο αντίπαλο τον εαυτό του. Να είναι υποχρεωμένος και να κερδίζει, αλλά και να ικανοποιεί.
Το ξαναλέω, ακόμη και η καλοπροαίρετη κριτική -που έχει στόχο την βελτίωση- πολλές φορές εμπεριέχει και δόσεις αδικίας. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι δεδομένο πως και για την επόμενη σεζόν θα θέλει και θα περιμένει τίτλους και αξιόλογη ευρωπαϊκή πορεία. Εδώ ο συνδυασμός λοιπόν έχει να κάνει με τα "θέλω" του προπονητή και το έμψυχο δυναμικό.
Αρνούμαι να ανοίξω κουβέντα "μένει ή όχι ο Μαρτίνς". Ο Ολυμπιακός ακόμη έχει στόχους, συνεπώς είναι βιαστική και άτοπη η συζήτηση αυτή. Ο προπονητής πρέπει να αποφασίσει τη φιλοσοφία και πάνω σε αυτή να πατήσει για τις επιλογές του. Από τη θέση του τερματοφύλακα, μέχρι τον φορ. Από τον πιο ακριβοπληρωμένο, μέχρι τον μικρότερο σε ηλικία.
Ο Ολυμπιακός για εμένα, θα πρέπει να αποκτήσει καλύτερη ισορροπία και να γίνει λίγο πιο... πλούσιος σε θέσεις κλειδιά, όπως το κέντρο της άμυνας και τα κεντρικά χαφ. Εκεί άλλωστε ο Μαρτίνς στηρίζει πολλά στον τρόπο παιχνιδιού και έτσι έχει πορευτεί με ασφάλεια και επιτυχίες. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μόνος στον εντεύθεν των συνόρων μας χώρο.
Και όλοι οι άλλοι τον βλέπουν με κιάλια. Αυτό μπορεί και να μην του παρέχει μεγάλη βοήθεια για τις... εξωτερικές υποθέσεις. Το τι ακριβώς εννοώ, θα το καταλάβετε ακούγοντας την Τρίτη το νέο επεισόδιο του Show must go on που είναι αφιερωμένο στον Ολυμπιακό της Ευρώπης. Με βάση την παρουσία τους εκτός συνόρων, θεωρώ ότι οι Πειραιώτες θα κινηθούν ανάλογα τους επόμενους μήνες.
Στο πρωτάθλημα, είναι θέμα των υπολοίπων να μπορούν να πλησιάσουν τον Ολυμπιακό. Η δική του δουλειά είναι να παραμένει απόμακρος βαθμολογικά και να ψάχνουν να τον βρουν. Ήταν με τεράστια διαφορά η καλύτερη ομάδα, η πιο σταθερή, σε περίοδο κορονοϊού, χωρίς κόσμο και με αρκετούς τραυματισμούς.
Είναι μεγάλη η επιτυχία των κόκκινων αποδυτηρίων και σίγουρα οι εμπνευστές των πλέι- οφ, μπορούν άνετα να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, αφού όσο υπάρχει Ολυμπιακός, είναι σπάνιο φαινόμενο να υπάρξει μάχη τίτλου στην έξτρα διαδικασία του πρωταθλήματος. Γιατί συνήθως η κούπα αρχίζει να πιάνει λιμάνι, τις μέρες που ο Άγιος Βασίλης ετοιμάζεται να μοιράσει τα δώρα. Αυτό δε συμβαίνει;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Photo Credits: Eurokinissi
