Όταν ο Μαουρίσιο Ποκετίνο, άφησε ένα όμορφο μήνυμα στον πίνακα των αποδυτηρίων του γηπέδου της Τότεναμ και με αυτό αποχαιρετούσε τους ποδοσφαιριστές του, όλοι γνώριζαν ότι οι επόμενη σελίδα των «σπέρς» θα ήταν γραμμένη από τα χέρια ενός πολύ μεγάλου προπονητή.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο ανέλαβε μια ομάδα που είχε πριν ελάχιστους βρεθεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ και είχε προσφέρει πάρα πολλές καλές στιγμές στην Πρέμιερσιπ της περασμένης αγωνιστικής περιόδου. Όλοι πίστεψαν, ότι ο Πορτογάλος θα έμπαινε στην προβληματική πλέον Τότεναμ και θα έκανε τα… δικά του. Περίμεναν να δουν φωνές, μπινελίκια, παρατηρήσεις, θυμό και κλασικές εκρήξεις.

Από τη στιγμή που ανέλαβε ο Πορτογάλος όμως (γιατί δεν είναι τυχαίος, το αντίθετο μάλιστα) μέχρι τώρα που διαβάζετε εσείς τούτες τις αράδες, το μόνο που κάνει κατά τη διάρκεια των αγώνων είναι να ασχολείται κυρίως με το ψυχολογικό κομμάτι των παικτών του. Τους χειροκροτεί στα λάθη, τους μπιζάρει, τους αποθεώνει, τους «σπρώχνει», τους κάνει να νιώσουν όσο γίνεται καλύτερα. Ξέρει ότι το φορτίο είναι μεγάλο. Ότι περισσότερο παραμιλάνε, παρά παίζουν. Γνωρίζει ότι έχει αναλάβει κάτι που τώρα δε μπορεί να αλλάξει. Και από το να τους κάνει χειρότερα, παλεύει να τη βγάλει τη σεζόν όσο καλύτερα μπορεί.

Η Τότεναμ όπως έχετε παρατηρήσει, έχει και εξαιρετικά και άσχημα αποτελέσματα. Αυτό θα γίνεται ως το τέλος. Τέτοια αποτελέσματα θα έχει και ο μπασκετικός Ολυμπιακός, όπως γνωρίζετε και έχουμε συζητήσει από την αρχή της σεζόν. Ο οποίος άλλωστε είναι και σε χειρότερη κατάσταση μιας και πέρυσι δεν έλαμψε. Και ο Γιώργος Μπατζώκας λοιπόν, θα πρέπει να ακολουθήσει την ίδια τακτική. Να στηρίξει ψυχολογικά μια κακοφτιαγμένη ομάδα. Να την έχει όσο γίνεται ήρεμη και να βάλει τις πινελιές του, αφού δε μπορεί να τη διαλύσει από τώρα.

Η φετινή χρονιά κυλάει με λίγες χαρές, αρκετές λύπες και μια διάθεση… κουκουρούκου στον περίγυρο. Να θεωρείται η ήττα φυσιολογικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι το χειρότερο που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός. Όταν έχανε ήταν έκπληξη. Τώρα είναι κάτι που ναι, μπορεί να συμβεί. Να χάνεις από την Άλμπα και να γίνεται χαβαλές στο ημίχρονο και ο κόσμος να το θεωρεί όλο αυτό φυσιολογικό. Οκ, συμβαίνει και στο ΝΒΑ ε; Ναι, απλά δεν είναι Ολυμπιακός αυτό. Ο Γιώργος και οι συνεργάτες του (πλην του Χρήστου Παππά όλοι οι άλλοι γράφουν) θα πρέπει αυτά να τα αλλάξουν. Σιγά-σιγά. Να αποκτήσει η ομάδα τη δυναμική εκείνη, που να «ξυπνήσει» τον κόσμο και να δώσει στο ΣΕΦ και πάλι Ολυμπιακή εικόνα και όχι παιδική χαρούλα. Κάτι που ‘χουν πάρει χαμπάρι ακόμη και οι ρέφερι και σφυρίζουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι.

Η Άλμπα ήταν δεδομένο πως δε θα… λύγιζε από την εορταστική ατμόσφαιρα στην αρχή. Η αποθέωση του Μπαρτζώκα και η βράβευση του Σπανούλη δεν εμπόδισε την ομάδα του Αΐτο Ρενέσες να βγάλει και στο ΣΕΦ το μπάσκετ του προπονητή της. Επιθέσεις στα δέκα δευτερόλεπτα, αρκετά σουτ, αθλητικότητα και ρυθμός. Οι Γερμανοί έκαναν δική τους την εικόνα του πρώτου μέρους, αναγκάζοντας τους «ερυθρόλευκους» ακόμη και σε εύκολα λάθη. Με μερική πίεση και βάρος στο να κάνουν τα απλά και απαραίτητα στην άμυνά τους, οι παίκτες του Ρενέσες, έριξαν το βάρος στην επίθεση. Και αφού συνδέθηκαν πολύ καλά με το «ερυθρόλευκο» καλάθι, ουσιαστικά στο 16’ με το σκορ 30- 41 κατέδειξαν στον Μπαρτζώκα όλες τις… σαλάτες που είχε φτιάξει για φέτος ο Μπλάτ!

Σας είπα όμως, ο Γιώργος θα είναι Μουρίνιο θέλει- δε θέλει. Όσο και να τον «πονάει» η φετινή Πρέμιερ (εύχομαι κάθε χρόνο να συμβαίνει αυτό για πάντα) θα πρέπει να ακολουθήσει την τακτική του τεράστιου Πορτογάλου στην Τότεναμ. Υπομονή και… ψυχιατρική. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός για το επόμενο διάστημα. Οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο «έπεσαν θύματα» της… τριποντομανίας της Άλμπα και οι Γερμανοί έφτασαν σε 20 λεπτά να έχουν 50 πόντους. Η αντίδραση της ομάδας ήταν αρκετά καλή όταν βγήκε από τα αποδυτήρια. Η άμυνα έγινε πιο σκληρή, αλλά ούτως ή άλλως ποτέ δεν αδιαφόρησαν. Απλά στην υπερβολική ευστοχία του αντιπάλου είναι και δύσκολο να αντιδράς.

Τελικά ο Ολυμπιακός μπήκε με τρεις πόντους μπροστά στην τελευταία περίοδο, έχοντας κυριαρχήσει στα ριμπάουντ, μα κυρίως βάζοντας 29 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο. Τίποτα όμως δε μπορούσε να εγγυηθεί την επικράτηση κάτι που αποδείχθηκε μιας και οι Γερμανοί βρήκαν και πάλι… σύνδεση διαρκείας με το καλάθι, πέρασαν μπροστά και έβαλαν την ομάδα του Μπαρτζώκα στην διαδικασία του άγχους και του να κυνηγάει να μαζέψει την κατάσταση. Βγήκαν κάποιες καλές άμυνες και αυτό έδωσε την ευκαιρία να διεκδικηθεί η νίκη, όμως στο τέλος, εκεί που η μπάλα ήταν βαριά, οι ελεύθεροι παίκτες γύρευαν τον Σπανούλη. Και η Άλμπα με τη βοήθεια και ενός αντιαθλητικού φάουλ έφυγε κερδισμένη από το Φάληρο.

Ο Ολυμπιακός έχασε από μια ομάδα που μέχρι και πρόπερσι θα την διέλυε. Δε τον φοβούνται οι αντίπαλοι, δε τον υπολογίζουν οι διαιτητές και αυτό πρέπει να απασχολήσει την διοίκηση. Μη ξεχνάτε ποτέ ότι μιλάμε για τον μπασκετικό Ολυμπιακό, την ομάδα που από τις απόλυτες αρχές στα αποδυτήρια και τους ζηλευτούς κανόνες, πέρασε σε ενάμιση χρόνο σε μια διαφορετική δυσάρεστη κατάσταση, Έχει ήδη τρίτο προπονητή για φέτος και παλεύει να βγάλει όσο γίνεται με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια τη σεζόν.

Παρασκευή νέο ματσάκι με τη Μπάγερν, όπως είδατε αποφεύγω πάντα να σας μπλέκω με την βαθμολογία. Ο φετινός Ολυμπιακός δε δικαιούται να ασχολείται με την βαθμολογία, παρά μόνο με τον εαυτό του.

Υπομονή…